૨૬૦
હોતે હૈં. તો ભી અંતર્મુહૂર્તમેં હો જાય ઐસે તો કોઈ વિરલ હોતે હૈં. અભ્યાસ કરતે- કરતે (બહુભાગ હોતા હૈ).
નીંવ ખોદતે-ખોદતે નિધાન પ્રાપ્ત હો જાય, ઐસા તો કિસીકો હી હોતા હૈ. બાકી તો મહેનત કરતે-કરતે હોતા હૈ. ઉસમેં ભી યહ તો પંચમકાલ હૈ.
મુમુક્ષુઃ- પૂર્ણતા પ્રગટ કર. વાસ્તવમેં તો તુઝે યહ સિખાતે હૈં. વહ નહીં હો તો શ્રદ્ધા પ્રગટ કર, ઔર શ્રદ્ધા ભી ન કર સકે તો ગહરે સંસ્કાર તો ડાલ.
સમાધાનઃ- સંસ્કાર તો ડાલ. ઉપદેશકી ઐસી શૈલી (હૈ). કોઈ સુનાયે તો ઉસે મુનિપનાકા ઉપદેશ દેતે હૈં. ફિર મુનિ ન હો સકે તો શ્રાવકકા ઉપદેશ દેતે હૈં. પહલે ઉતની શક્તિ ન હો તો શ્રાવકકા ઉપદેશ (દેતે હૈં). સમ્યગ્દર્શનપૂર્વક શ્રાવક.
યહ પંચમકાલ હૈ. સમ્યગ્દર્શન પર્યંત પરિણતિ પ્રગટ કરનેકા ઉતના પુરુષાર્થ ન હો તો રુચિકે સંસ્કાર ડાલ (ઐસા કહતે હૈં). યથાર્થ રુચિ (કર કિ), આત્મા જ્ઞાયક હૈ, યે સબ ભિન્ન હૈ. ઉસમેં તો શુભભાવમેં, ક્રિયામેં, થોડા શુભભાવ હુઆ ઉસમેં ધર્મ માન લિયા, ઉસકી તો શ્રદ્ધા ભી જૂઠી, ઉસકા સબ જૂઠા હૈ.
મુમુક્ષુઃ- ઉસકે સંસ્કાર ભી જૂઠે. સમાધાનઃ- હાઁ, સબ જૂઠા હૈ. મુમુક્ષુઃ- અસતકે સંસ્કાર. સમાધાનઃ- ધર્મ દૂસરે પ્રકાર-સે માના. કોઈ કર દેગા ઐસા માને. ઐસી કુછ- કુછ ભ્રમણાએઁ હોતી હૈં. યે ગુરુદેવકે પ્રતાપ-સે વહ સબ ભ્રમણા દૂર હુયી હૈ, ગુરુદેવને સબકો ઉપદેશ દે-દે કર. ભગવાન કર દેંગે, મન્દિરમેં જાયેંગે તો હોગા, ઐસા કરેંગે તો હોગા, ઐસી સબ ભ્રમણા (ચલતી થી). ગુરુદેવને કહા, પ્રત્યેક દ્રવ્ય સ્વતંત્ર હૈ. તૂ કર તો હોગા. શુભભાવ આયે દેવ-ગુરુ-શાસ્ત્ર તરફકે, ભક્તિ આવે વહ અલગ બાત હૈ. પરન્તુ અંતરમેં કરના તો તુઝે હૈ.