੩੧੪ ਭਾਵਨਾ ਤੋ ਆਯੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤੀ. ਭਾਵਨਾ ਤੋ ਸਬ ਆਤੀ ਹੈ. ਉਸਕੇ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਵਹ ਐਸਾ ਸਮਝਤਾ ਹੈ ਔਰ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਕਾ ਜੋਰ ਅਪਨੇ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਪਰ ਹੈ ਕਿ ਯਹ ਦ੍ਰਵ੍ਯਕੀ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਸ਼੍ਟਿ ਹੈ ਵਹ ਜੋਰਦਾਰ ਹੈ. ਲੇਕਿਨ ਵਹ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਸਮਝਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਲੀਨ ਹੋਊਁ ਤੋ ਯਹ ਛੂਟ ਜਾਯ ਐਸਾ ਹੈ. ਮੇਰੀ ਲੀਨਤਾਕੀ ਕ੍ਸ਼ਤਿ ਹੈ. ਸ੍ਵ ਤਰਫ ਦੇਖਤਾ ਹੂਁ ਤੋ ਮੇਰੀ ਲੀਨਤਾਕੀ ਕ੍ਸ਼ਤਿ ਹੈ. ਇਸ ਓਰ ਦੇਖੂਁ ਤੋ ਮੇਰੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਕ੍ਸ਼ਤਿ ਹੈ. ਸਰ੍ਵ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋ ਆਤੀ ਹੈ. ਏਕ ਜਾਤਕੀ ਭਾਵਨਾ (ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ). ਸਾਧਕ ਦਸ਼ਾਮੇਂ ਏਕ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ, ਸਰ੍ਵ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ ਭਾਵਨਾ ਆਤੀ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਸਾਧਕਕੋ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਕੇ ਜੋਰ ਪੂਰ੍ਵਕ ਦੋਸ਼ਕਾ ਜ੍ਞਾਨ ਭੀ ਬਰਾਬਰ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਦੋਸ਼ਕਾ ਜ੍ਞਾਨ ਹੋ, ਗੁਣਕਾ ਜ੍ਞਾਨ ਹੋ, ਸ੍ਵਕਾ ਜ੍ਞਾਨ ਹੋ, ਪਰਕਾ ਜ੍ਞਾਨ ਹੋ. ਸਬ ਜ੍ਞਾਨ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਰਾਜਕਾਜ ਕਰਤੇ ਚਕ੍ਰਵਰ੍ਤੀ ਹੋ, ਅਰੇ..! ਮੇਰੀ ਕ੍ਸ਼ਤਿ ਹੈ, ਮੈਂ ਇਸਮੇਂ- ਸੇ ਕਬ ਛੂਟੂਁ? ਮੈਂ ਕਬ ਲੀਨ ਹੋਊਁ? ਮੁਨਿ ਕਬ ਹੋਊਁ? ਐਸੀ ਸਬ ਭਾਵਨਾ, ਵੈਰਾਗ੍ਯਕੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋ ਆਤੀ ਹੀ ਹੈ. ਧਨ੍ਯ ਮੁਨਿਦਸ਼ਾ! ਜੋ ਮੁਨਿ ਬਨਕਰ ਚਲੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਮੈਂ ਅਭੀ ਇਸਮੇਂ ਖਡਾ ਹੂਁ. ਐਸੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋ ਆਤੀ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਸਵਿਕਲ੍ਪ ਦਸ਼ਾਮੇਂ ਐਸੇ ਸਬ ਵਿਕਲ੍ਪ ਆਤੇ ਹੈਂ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਵਿਚਾਰ (ਆਤੇ ਹੈਂ).
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ... ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਕਾ ਜੋਰ ਤੋ ਜ੍ਯੋਂਕਾ ਤ੍ਯੋਂ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਕਿਾ ਜੋਰ ਹੋਨੇ ਪਰ ਭੀ ਸਾਧਕ ਦਸ਼ਾਮੇਂ ਐਸੇ ਵਿਚਾਰ ਆਤੇ ਹੈਂ. ਨਹੀਂ ਤੋ ਵੀਤਰਾਗ ਹੋ ਜਾਯ. ਅਕੇਲੇ ਗੁਣ ਪਰ ਹੋ ਤੋ ਗੁਣਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਨੀ ਚਾਹਿਯੇ. ਮਾਤ੍ਰ ਗੁਣ ਤਰਫ ਹੀ ਰਹਤਾ ਹੋ ਤੋ ਗੁਣਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਗੁਣਰੂਪ ਹੋ ਜਾਨੀ ਚਾਹਿਯੇ. ਅਨ੍ਦਰ ਵਿਭਾਵ ਹੋਤਾ ਹੈ ਔਰ ਉਸੇ ਟਾਲਨੇਕਾ ਵਿਚਾਰ ਨ ਆਯੇ, ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਬਨਤਾ. ਮੈਂ ਲੀਨ ਹੋਊਁ, ਸ੍ਵ ਤਰਫ ਜਾਊਁ ਤੋ ਸਹਜ ਹੀ ਛੂਟਤਾ ਹੈ. ਸਹਜ ਦਸ਼ਾ ਹੋ ਤੋ ਸਹਜ ਛੂਟਤਾ ਹੈ, ਐਸਾ ਉਸੇ ਖ੍ਯਾਲ ਹੈ. ਤੋ ਭੀ ਭਾਵਨਾ ਸਬ ਆਤੀ ਹੈ. ਉਸ ਪਰ ਉਸੇ ਵਜਨ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਐਸੀ ਵਸ੍ਤੁ ਸ੍ਥਿਤਿ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਦੋਸ਼ ਤਰਫ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਰਖਨੀ. ਐਸੀ ਵਸ੍ਤੁ ਸ੍ਥਿਤਿ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਨਿਜ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਪਰ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਨ ਸ੍ਵ-ਓਰਕਾ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਸਬ ਜਾਨਤਾ ਤੋ (ਹੈ). ਦਿਸ਼ਾ ਅਪਨੀ ਓਰ ਮੁਡ ਗਯੀ ਹੈ, ਲੀਨਤਾ ਅਪਨੀ ਓਰ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਭਾਵਨਾ ਤੋ ਸਬ ਆਤੀ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਫਿਰ ਯਹ ਸਹਜ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਯਹ ਸਬ ਭੀ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਯਹ ਸਬ ਆਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸਬ, ਭਾਵਨਾ ਤੋ ਸਬ ਆਤੀ ਹੈ. ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਕੇ ਜੋਰਮੇਂ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਤੋ ਜੈਸਾ ਹੈ ਵੈਸਾ ਹੈ. ਮੈਂ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕਾ ਪਿਣ੍ਡ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਮੇਂ ਆਯੇ ਇਸਲਿਯੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਐਸਾ ਉਸਕਾ ਅਰ੍ਥ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ.