੨੪੫
ਪਹਨੇ ਥੇ. ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਥੇ. ਐਸੇ ਪਹਚਾਨਮੇਂ ਆਯੇ ਕਿ ਯੇ ਗੁਰੁਦੇਵ ਹੈਂ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਹੀ ਥੇ.
ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਐਸਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਰਖਨਾ, ਮੈਂ ਯਹੀਂ ਹੂਁ. ਦੇਵਮੇਂ ਵਿਰਾਜਤਾ ਹੂਁ, (ਲੇਕਿਨ) ਮੈਂ ਯਹੀਂ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਰਖਨਾ. ਐਸਾ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ. ਐਸਾ ਹਾਥ ਕਰਕੇ ਕਹਾ. ਐਸਾ ਹੁਆ ਕਿ ਯੇ ਸਬ ਕੈਸੇ (ਸਮਾਧਾਨ ਕਰੇ)? ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿਯਾ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਦੋ-ਤੀਨ ਬਾਰ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਯਹੀਂ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਹੀ ਮਾਨਨਾ. ਮੈਂ ਯਹੀਂ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ.
... ਸ੍ਵਪ੍ਨ ਵੈਸ਼ਾਖ ਸ਼ੁਕ੍ਲ-੨ਕਾ ਥਾ. ਬਾਦਮੇਂਂ ਕਹਾ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕੁਛ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿਯਾ, ਸੁਨ ਲਿਯਾ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ, ਮਨਮੇਂ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਰਖਨਾ, ਮੈਂ ਯਹੀਂ ਹੂਁ. ਮੇਰਾ ਅਸ੍ਤਿਤ੍ਵ ਹੈ, ਐਸਾ ਹੀ ਮਾਨਨਾ. ਹਾਥ ਐਸੇ ਕਰਕੇ ਕਹਾ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਥੇ. ਹੂਬਹੂ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ. ਦੇਵਕੇ ਵਸ੍ਤ੍ਰ, ਮੁਗਟ ਸਬ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਥਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਤੋ ਭੀ ਪਹਚਾਨ ਲਿਯਾ ਕਿ ਯੇ ਗੁਰੁਦੇਵ ਹੀ ਹੈਂ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਗੁਰੇਦਵ ਹੀ ਹੈਂ, ਦੇਵ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਮੈਂ ਯਹੀਂ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਮਾਨਨਾ. ਮੈਂ ਕਦਾਚਿਤ ਮਾਨੂਂ, ਲੇਕਿਨ ਐਸੇ ਕੈਸੇ ਮਾਨ ਲੇਂ? ਐਸਾ ਵਿਚਾਰ ਤੋ ਆਯੇ. ਯੇ ਸਬ ਕੈਸੇ (ਮਾਨੇ)? ਯੇ ਬੇਚਾਰੇ ਕੈਸੇ ਮਾਨੇ? ਗੁਰੁਦੇਵ ਕੁਛ ਬੋਲੇ ਨਹੀਂ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਗੁਰੁਦੇਵਕਾ ਅਤਿਸ਼ਯ ਪ੍ਰਸਰ ਗਯਾ. ਉਸ ਵਕ੍ਤ ਸਬਕੋ ਐਸਾ ਹੋ ਗਯਾ. ਨਹੀਂ ਤੋ ਹਰ ਸਾਲ ਸਬਕੇ ਹ੍ਰੁਦਯਮੇਂ ਦੁਃਖ ਹੋਤਾ ਥਾ. ਉਸ ਵਕ੍ਤ ਏਕਦਮ ਉਲ੍ਲਾਸ-ਸੇ ਸਬ ਕਰਤੇ ਥੇ.
ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ, ਐਸਾ ਮਨਮੇਂ ਨਹੀਂ ਰਖਨਾ. ਉਸ ਵਕ੍ਤ ਸ੍ਵਪ੍ਨਮੇਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਮੋਦ ਥਾ. ਉਸ ਏਕਦਮ ਤਾਜਾ ਥਾ ਨ. ਮੈਂ ਯਹੀਂ ਹੂਁ. ਗੁਰੁਦੇਵਕੀ ਆਜ੍ਞਾ ਹੁਯੀ, ਫਿਰ ਕੁਛ...
ਗੁਰੁਦੇਵ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਰਹੇ, ਮਹਾਪੁਰੁਸ਼... ਅਲਗ ਥੀ. ਮੈਂ ਤੋ ਉਨਕਾ ਸ਼ਿਸ਼੍ਯ ਹੂਁ. ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ ਜੋ ਮਾਰ੍ਗਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕਿਯਾ, ਵਹ ਕਹਨੇਕਾ ਹੈ. ਸਾਕ੍ਸ਼ਾਤ ਗੁਰੁਦੇਵ ਹੀ ਲਗੇ, ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ. ਐਸਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਰਖਨਾ. ਮੈਂ ਯਹੀਂ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਮਾਨਨਾ. ਕੈਸੇ ਪਧਾਰੇ? ਕੈਸੇ ਪਧਾਰੇ? ਗੁਰੁਦੇਵ ਪਧਾਰੋ, ਪਧਾਰੋ ਐਸਾ ਮਨਮੇਂ ਹੋਤਾ ਥਾ. ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਅਨ੍ਦਰ ਐਸੀ ਭਾਵਨਾ ਰਹਾ ਕਰਤੀ ਥੀ, ਗੁਰੁਦੇਵ ਪਧਾਰੋ, ਪਧਾਰੋ. ਫਿਰ ਪ੍ਰਾਤਃਕਾਲਮੇਂ ਗੁਰੁਦੇਵ ਊਪਰ-ਸੇ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਪਧਾਰੇ ਹੋਂ, ਐਸਾ (ਸ੍ਵਪ੍ਨ ਆਯਾ). ਗੁਰੁਦੇਵ ਪਧਾਰੇ.