੪੮ ਹੋ ਗਯੀ ਹੈ. ਤ੍ਰੇਸਠ ਸ਼ਲਾਕਾ ਪੁਰੁਸ਼ੋਂਕੋ ਜਗਤਕਾ ਅਲਭ੍ਯ ਵੈਭਵ ਸਹਜ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੋਤਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਨਿਯਮ-ਸੇ ਮੋਕ੍ਸ਼ ਜਾਨੇਵਾਲੇ ਹੈਂ.
ਸ਼੍ਰੀ ਤੀਰ੍ਥਂਕਰਕੇ ਜਨ੍ਮਕੇ ਸਮਯ ਰਤ੍ਨੋਂਕੀ ਵ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਸਹਜ ਹੀ ਬਰਸਤੀ ਹੈ. ਗਜਬਕਾ ਸਿਦ੍ਧਾਨ੍ਤ ਹੁਆ ਕਿ ਯੇ ਪੁਦਗਲ ਜਿਨ੍ਹੇਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹਿਯੇ, ਵਹ ਉਨਕੇ ਪਾਸ ਹੀ ਹੈ. ਉਨਕੇ ਸਚ੍ਚੇ ਸ੍ਵਾਮੀ ਤੋ ਸਮਕਿਤੀ ਭਗਵਂਤ ਹੀ ਹੈਂ. ਮਾਤਾ! ਹਮਾਰੇ ਪਾਸ ਜੋ ਧਨ-ਦੌਲਤ, ਵੈਭਵ ਜੋ ਕੁਛ ਭੀ ਹੈ, ਵਹ ਸਬ ਆਪਕਾ ਹੀ ਹੈ, ਆਪਕਾ ਹੀ ਹੈ. ਹਮ ਪਾਪੀ ਇਸ ਬਾਤਕੋ ਸਮਝਤੇ ਨਹੀਂ ਹੈ ਔਰ ਝਹਰੀਲੇ ਨਾਗਕੀ ਭਾਁਤਿ ਧਨ-ਦੌਲਤਕੋ ਹਮਾਰਾ ਸਮਝਕਰ, ਉਸਕੇ ਮਾਲਿਕ ਬਨਕਰ ਰਕ੍ਸ਼ਾ ਕਰਨੇਕੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਤੇ ਹੈਂ. ਅਰੇ..! ਪਸ਼੍ਚਾਤਾਪਸੇ ਭਰੇ ਨੇਤ੍ਰ-ਸੇ ਆਪਕੇ ਸਮਕ੍ਸ਼ ਕ੍ਸ਼ਮਾ ਚਾਹਤਾ ਹੂਁ, ਕ੍ਸ਼ਮਾ ਚਾਹਤਾ ਹੂਁ. ਇਸ ਬਾਲਕਕਾ ਸਰ੍ਵਸ੍ਵ ਆਪਕਾ ਹੈ.
ਇਸਲਿਯੇ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁ ਜਨ ਆਪਕੋ ਹੀਰੇ-ਰਤ੍ਨਸੇ ਵਧਾਤੇ ਹੈਂ. ਅਰੇਰੇ..! ਮੈਂ ਤੋ ਆਪਕੋ ਅਨਨ੍ਤ ਕੋਹਿਨੂਰ ਹੀਰੇ-ਸੇ ਵਧਾਊਁ ਤੋ ਭੀ ਕਮ ਹੈ. ਮੇਰੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਹੋਤੀ ਤੋ ਆਪਕੀ ਵਾਣੀ ਜਹਾਁ ਭੀ ਖੀਰੇ ਵਹਾਁ ਰਤ੍ਨੋਂਕੀ ਵ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਸਦਾ ਕਰਤਾ ਰਹਤਾ. ਐਸੇ ਭਾਵ ਆਯੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤੇ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵ ਦ੍ਵਾਰਾ ਜਾਨਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਸਮ੍ਯਕ ਰਤ੍ਨਕੀ ਪਰ੍ਯਾਯ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰੁਂ, ਤਭੀ ਆਪਕੋ ਸਤ੍ਯਰੂਪਸੇ ਵਧਾਨੇ ਜੈਸਾ ਆਨਨ੍ਦ ਹੋਗਾ. ਅਦਭੁਤ ਅਦਭੁਤ ਬਾਤੇਂ ਹੈਂ.
ਇਸ ਸੁਵਰ੍ਣਪੁਰੀਕੀ ... ਨਿਸ਼੍ਚਯ-ਵ੍ਯਵਹਾਰਕੀ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣ ਸਿਦ੍ਧਿ ਹੈ. ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਭੇਦਰੂਪ ਬਾਤੇਂ ਤੋ ਯਹੀਂ ਸੁਨਨੇ ਮਿਲੀ ਹੈ. ਜਿਸਨੇ ਭਗਵਾਨ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਉਪਾਦੇਯ ਮਾਨਾ ਹੈ, ਲਕ੍ਸ਼੍ਯਮੇਂ ਲਿਯਾ ਹੈ, ਜਿਸੇ ਸਂਪੂਰ੍ਣ ਵੀਤਰਾਗਤਾ ਅਪਨਾ ਧ੍ਯੇਯ ਲਗਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਕੋ ਵੀਤਰਾਗਕੇ ਐਸੇ ਪ੍ਰਤਿਕੋਂਕੇ ਪ੍ਰਤਿ ਅਦਭੁਤ ਪ੍ਰੇਮ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਅਰੇ..! ਪਾਗਲ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ.
ਨਂਦੀਸ਼੍ਵਰ ਦ੍ਵੀਪਮੇਂ ਸਮਕਿਤੀ ਪੈਰਮੇਂ ਘੁਁਘਰੁਂ ਬਾਨ੍ਧਕਰ ਭਗਵਾਨ ਸਮਕ੍ਸ਼ ਨਾਚ ਉਠਤੇ ਹੈਂ. ਹਮੇਂ ਤੋ ਇਸ ਘੋਰ ਕਲਿਕਾਲਮੇਂ, ਗਹਨਤਮ ਅਨ੍ਧਕਾਰਮੇਂ ਆਪ ਹੀ ਏਕ ਦੀਪਕ ਸਮਾਨ ਹੋਂ. ਭਾਰਤਕੇ ਏਕ ਕੋਨੇ-ਸੇ ਦੂਸਰੇ ਕੋਨੇ-ਮੇਂ ਜਾਓ, ਅਰੇ..! ਪੂਰੀ ਦੁਨਿਯਾ ਫਿਰ ਲੋ, ਆਪ ਜੈਸੇ ਜ੍ਞਾਨੀ ਭਗਵਨ੍ਤ ਕਹੀਂ ਮਿਲੇ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਨਿਮਿਤ੍ਤਕੀ ਇਤਨੀ ਵਿਰਲਤਾਮੇਂ ਆਪਕੋ ਦੇਖਕਰ ਹਮ ਪਾਗਲ- ਪਾਗਲ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਕੋਈ ਅਬੂਧ ਜੀਵ ਉਸੇ ਵ੍ਯਕ੍ਤਿਮੋਹ ਭੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਹਮਾਰੀ ਯਹ ਪਰਿਣਤਿ ਵਿਦ੍ਵਤ੍ਤਾਸੇ ਪਾਰਕੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੋ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਅਨੁਭਵਪ੍ਰਧਾਨ ਪਰਿਣਤਿ ਹੈ. ਜੋ ਸਮਝੇਗਾ ਵਹ ਭਾਗ੍ਯਸ਼ਾਲੀ ਹੋਗਾ.
ਅਰੇ..! ਐਸੇ ਤੋ ਮਾਤਾ! ਸਮਾਜਮੇਂ ਸਿਦ੍ਧਾਨ੍ਤਕੇ ਭੇਦ ਭੀ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਨੇ ਲਗੇ ਹੈਂ. ਵਸ੍ਤੁਕੋ ਵਿਪਰੀਤ ਰੂਪਸੇ ਪ੍ਰਰੂਪਿਤ ਕੀ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਹਮ ਸਬ ਮਾਨ ਛੋਡਕਰ ਆਪ ਜੈਸੇ ਸ਼੍ਰੁਤਕੇਵਲੀਕੇ ਸਮਕ੍ਸ਼ ਬੈਠੇਂ ਤੋ ਕ੍ਸ਼ਣਮਾਤ੍ਰਮੇਂ ਸਬ ਸਮਝਮੇਂ ਆ ਜਾਯ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਠਾਕਾ ਮੋਹ ਔਰ ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮਕੇ ਅਭਿਮਾਨਮੇਂ ਇਸ ਤਰਹ ਸਬਕਾ ਇਕਟ੍ਠਾ ਹੋਨਾ ਮੁਸ਼੍ਕਿਲ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਹਮੇਂ ਤੋ ਯਹ ਬਾਤ ਸਮਝਮੇਂ ਆ ਗਯੀ ਹੈ ਕਿ ਸੂਈਕੀ ਨੋਂਕ ਪਰ ਰਹੇ .... ਅਸਂਖ੍ਯਾਤ ਸ਼ਰੀਰਮੇਂ-ਸੇ ਮਾਤ੍ਰ ਏਕ ਸ਼ਰੀਰਕੇ ਜੀਵ ਭੀ ਮੋਕ੍ਸ਼ਕੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਨਹੀਂ ਹੋਨੇਵਾਲੇ ਹੈਂ, ਐਸੇਮੇਂ ਆਪਨੇ ਅਭੂਤਪੂਰ੍ਵ ਵਿਰਲ ਐਸੇ ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗਕੋ