੧੦੬ ਉਸ ਮਾਰ੍ਗ ਪਰ ਰੁਚਿ ਕਰਕੇ ਜਾ ਤੋ ਤੁਝੇ ਮਾਰ੍ਗ ਸਹਜ ਹੈ, ਸੁਗਮ ਹੈ. ਰੁਚਿਕੇ ਸਾਥ ਸਮਝਨ ਆਤੀ ਹੈ. ਸਮਝਨਪੂਰ੍ਵਕ ਰੁਚਿ ਕਰ. (ਪਰਕਾ) ਸਬ ਸਰਲ ਹੋ ਗਯਾ ਹੈ ਔਰ ਆਤ੍ਮਾ ਸਮਝਨਾ ਉਸੇ ਦੁਸ਼੍ਕਰ ਹੋ ਗਯਾ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵੀ ਆਤ੍ਮਾ ਹੀ ਹੈ, ਜ੍ਞਾਯਕਸ੍ਵਭਾਵੀ ਆਤ੍ਮਾ ਹੈ. ਸਹਜ-ਸਹਜ ਸਬ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਮੁਡਨੇਮੇਂ ਉਸੇ ਮਹਿਨਤ ਪਡਤੀ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- .. ਫਿਰ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ, (ਕ੍ਯੋਂਕਿ) ਅਨਾਦਿਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਹੈ. ਰੁਚਿ ਮਨ੍ਦ ਪਡੇ ਇਸਲਿਯੇ ਬਾਹਰ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਕਰਨਾ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਉਪਾਯ ਏਕ ਹੀ ਹੈ. ਉਪਾਯ ਅਨੇਕ ਹੋ ਤੋ (ਦਿਕ੍ਕਤ ਹੋ). ਵਸ੍ਤੁਕਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਏਕ ਹੀ ਉਪਾਯ ਹੈ. ਅਨੇਕ ਉਪਾਯ ਹੋ ਤੋ ਮਨੁਸ਼੍ਯਕੋ ਉਲਝਨਮੇਂ ਆਨਾ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਉਪਾਯ ਤੋ ਏਕ ਹੀ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਸ੍ਵਯਂ ਕਰਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਵਸ੍ਤੁਕਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਆਸਾਨ, ਸੁਗਮ ਔਰ ਸਰਲ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਏਕ ਹੀ ਮਾਰ੍ਗ ਕਹਤੇ ਥੇ, ਮਾਰ੍ਗ ਵਸ੍ਤੁ ਸ੍ਵਭਾਵ-ਸੇ ਏਕ ਹੀ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਐਸਾ ਕਹਤੇ ਥੇ ਔਰ ਵਸ੍ਤੁਕਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਭੀ ਵਹ ਹੈ. ਉਪਾਯ ਏਕ ਹੀ ਹੈ, ਕਰਨਾ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਹੈ. ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ ਇਸਲਿਯੇ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤੇ ਹੈਂ, ਕੈਸੇ ਕਰਨਾ? ਕ੍ਯਾ ਕਰਨਾ? ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਨਾਦਿਕੇ ਅਭ੍ਯਾਸਕੇ ਕਾਰਣ ਬਾਹਰ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਅਂਤਰਮੇਂ ਮੁਡ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ, ਅਪਨੀ ਮਨ੍ਦਤਾਕੇ ਕਾਰਣ. ਮੁਡੇ ਤੋ ਭੀ ਪੁਨਃ ਬਾਹਰ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਵਾਪਸ ਬਾਹਰ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ... ਅਪਨਾ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. (ਪਰਿਭ੍ਰਮਣ ਕਰਤੇ ਹੁਏ) ਮੁਸ਼੍ਕਿਲ-ਸੇ ਮਨੁਸ਼੍ਯਭਵ ਮਿਲੇ. ਉਸਮੇਂ ਇਸ ਪਂਚਮਕਾਲਮੇਂ ਗੁਰੁਦੇਵ ਮਿਲੇ, ਐਸਾ ਸਂਯੋਗ ਮਿਲਾ, ਐਸਾ ਸਬ ਮਿਲਾ. ਸਬਕੋ ਲਗੇ ਲੇਕਿਨ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਰਖਨੇਕੇ ਅਲਾਵਾ ਕੋਈ ਉਪਾਯ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਰਖਨੀ. ਮੌਕੇ ਪਰ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਰਖਨੀ.
ਅਨਨ੍ਤ ਜਨ੍ਮ-ਮਰਣ ਕਿਯੇ, ਉਸਮੇਂ ਮੁਸ਼੍ਕਿਲ-ਸੇ ਮਨੁਸ਼੍ਯਭਵ ਮਿਲਾ. ਕਿਤਨੀ ਬਾਰ ਦੇਵਮੇਂ ਗਯਾ, ਕਿਤਨੀ ਬਾਰ ਮਨੁਸ਼੍ਯ (ਹੁਆ). ਭਾਵਮੇਂ ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਵਿਭਾਵਕੇ ਭਾਵੋਂਮੇਂ ਪਰਿਵਰ੍ਤਨ ਕਿਯਾ. ਉਸਮੇਂ ਬਡੀ ਮੁਸ਼੍ਕਿਲ-ਸੇ ਯਹ ਮਨੁਸ਼੍ਯਭਵ ਮਿਲਾ, ਉਸਮੇਂ ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. ਜਿਤਨਾ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧ ਹੋ ਉਤਨਾ ਲਗੇ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਪੂਰ੍ਵ ਭਵਮੇਂ ਕਿਤਨੋਂਕੋ ਛੋਡਕਰ ਆਯਾ, ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਛੋਡਕਰ ਦੂਸਰੇ ਚਲੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਸਂਸਾਰਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਹੀ ਐਸਾ ਹੈ.
ਪੂਰ੍ਵਮੇਂ ਕੋਈ ਪਰਿਣਾਮ ਕਿਯੇ ਹੋ ਉਸਕੇ ਕਾਰਣ ਸਬ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਮੇਂ ਆਤੇ ਹੈਂ. ਫਿਰ ਜਹਾਁ