੧੧੦
ਐਸੇ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਕੋ ਭੀ ਐਸਾ ਹੋਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁਝੇ ਆਤ੍ਮਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਉਸਮੇਂ ਦੇਵ- ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕੇ ਬਿਨਾ ਮੁਝੇ ਨਹੀਂ ਚਲੇਗਾ. ਮੈਂ ਸਾਥਮੇਂ ਰਖਤਾ ਹੂਁ.
.. ਇਸ ਦੁਨਿਯਾਕੋ ਭੂਲਕਰ ਚੈਤਨ੍ਯਕੀ ਦੁਨਿਯਾ ਔਰ ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕੀ ਦੁਨਿਯਾ, ਉਸੇ ਯਾਦ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ, ਵਹ ਸ੍ਮਰਣਮੇਂ ਰਖਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. ਜਗਤਮੇਂ ਦੂਸਰਾ ਕੁਛ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ.
.. ਉਸਮੇਂ-ਸੇ ਆਕਰ ਵਾਣੀ ਬਰਸਾਯੇ. ਔਰ ਤੀਰ੍ਥਂਕਰ ਭਗਵਾਨਕੀ ਵਾਣੀ ਨਿਰਂਤਰ ਬਰਸੇ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਭੀ ਤੀਰ੍ਥਂਕਰ ਭਗਵਾਨ ਜੈਸਾ ਹੀ ਕਾਮ ਅਭੀ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਉਨਕੀ ਵਾਣੀ ਨਿਰਂਤਰ ਬਰਸਤੀ ਰਹੀ, ਬਰਸੋਂ ਤਕ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- .. ਆਲੋਚਨਾਕਾ ਪਾਠ ਬੋਲਾ ਥਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵ ਖੁਦ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਗੁਰੁਦੇਵ ਆਲੋਚਨਾ ਪਢਤੇ ਥੇ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕੀ ਜਮਾਵਟ ਬਰਸੋਂ ਤਕ ਕੀ ਥੀ. ਹ੍ਰੁਦਯਮੇਂ ਵਹ ਰਖਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. ਯੇ ਪ੍ਰੁਥ੍ਵੀਕਾ ਰਾਜ ਪ੍ਰਿਯ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਤੀਨ ਲੋਕਕਾ ਰਾਜ ਪ੍ਰਿਯ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਵਹ ਸਬ ਮੁਝੇ ਤੁਚ੍ਛ ਲਗਤਾ ਹੈ. ਗੁਰੁ-ਉਪਦੇਸ਼ਕੀ ਜਮਾਵਟ ਹੀ ਮੁਝੇ ਮੁਖ੍ਯ ਹੈ, ਕਿ ਜਿਸਮੇਂ-ਸੇ ਜ੍ਞਾਯਕ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ. ਵਹੀ ਮੁਝੇ ਮੁਖ੍ਯ ਹੈ. ਬਾਕੀ ਸਬ ਮੁਝੇ ਜਗਤਮੇਂ ਤੁਚ੍ਛ ਹੈ.
ਚਤ੍ਤਾਰੀ ਮਂਗਲਂ, ਅਰਿਹਂਤਾ ਮਂਗਲਂ, ਸਾਹੂ ਮਂਗਲਂ, ਕੇਵਲਿਪਣਤ੍ਤੋ ਧਮ੍ਮੋ ਮਂਗਲਂ. ਚਤ੍ਤਾਰੀ ਲੋਗੁਤ੍ਤਮਾ, ਅਰਿਹਂਤਾ ਲੋਗੁਤ੍ਤਮਾ, ਸਿਦ੍ਧਾ ਲੋਗੁਤ੍ਤਮਾ, ਸਾਹੂ ਲੋਗੁਤ੍ਤਮਾ, ਕੇਵਲਿਪਣਤ੍ਤੋ ਧਮ੍ਮੋ ਲੋਗੁਤ੍ਤਮਾ.
ਚਤ੍ਤਾਰੀ ਸ਼ਰਣਂ ਪਵਜ੍ਜਾਮਿ, ਅਰਿਹਂਤਾ ਸ਼ਰਣਂ ਪਵਜ੍ਜਾਮਿ, ਸਿਦ੍ਧਾ ਸ਼ਰਣਂ ਪਵਜ੍ਜਾਮਿ, ਕੇਵਲੀ ਪਣਤ੍ਤੋ ਧਮ੍ਮੋ ਸ਼ਰਣਂ ਪਵਜ੍ਜਾਮਿ.
ਚਾਰ ਸ਼ਰਣ, ਚਾਰ ਮਂਗਲ, ਚਾਰ ਉਤ੍ਤਮ ਕਰੇ ਜੇ, ਭਵਸਾਗਰਥੀ ਤਰੇ ਤੇ ਸਕਲ਼ ਕਰ੍ਮਨੋ ਆਣੇ ਅਂਤ. ਮੋਕ੍ਸ਼ ਤਣਾ ਸੁਖ ਲੇ ਅਨਂਤ, ਭਾਵ ਧਰੀਨੇ ਜੇ ਗੁਣ ਗਾਯੇ, ਤੇ ਜੀਵ ਤਰੀਨੇ ਮੁਕ੍ਤਿਏ ਜਾਯ. ਸਂਸਾਰਮਾਂਹੀ ਸ਼ਰਣ ਚਾਰ, ਅਵਰ ਸ਼ਰਣ ਨਹੀਂ ਕੋਈ. ਜੇ ਨਰ-ਨਾਰੀ ਆਦਰੇ ਤੇਨੇ ਅਕ੍ਸ਼ਯ ਅਵਿਚਲ ਪਦ ਹੋਯ. ਅਂਗੂਠੇ ਅਮ੍ਰੁਤ ਵਰਸੇ ਲਬ੍ਧਿ ਤਣਾ ਭਣ੍ਡਾਰ. ਗੁਰੁ ਗੌਤਮਨੇ ਸਮਰੀਏ ਤੋ ਸਦਾਯ ਮਨਵਾਂਛਿਤ ਫਲ ਦਾਤਾ.