੨੫੮
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਅਂਤਰ ਨਿਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿ ਮਾਨੇ ਅਂਤਰਮੇਂ ਅਨੇਕ ਜਾਤਕੀ ਵਿਕਲ੍ਪਕੀ ਜਾਲਮੇਂ ਰੁਕਤਾ ਹੋ, ਅਨੇਕ ਜਾਤਕੇ ਵਿਕਲ੍ਪਮੇਂ ਰੁਕਤਾ ਹੋ, ਉਸਮੇਂ-ਸੇ ਸ੍ਵਯਂ ਛੂਟਕਰ ਬਾਰਂਬਾਰ ਚੈਤਨ੍ਯ ਤਰਫ ਜਾਨਾ, ਵਹ ਅਂਤਰ ਨਿਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿ ਹੈ. ਅਨੇਕ ਜਾਤਕੀ ਜਾਲਮੇਂ ਰੁਕਤਾ ਹੋ, (ਉਸਮੇਂਸੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਕਰ) ਚੈਤਨ੍ਯ ਤਰਫਕਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨਾ, ਚੈਤਨ੍ਯ ਤਰਫ ਯਹ ਮੈਂ ਹੂਁ, ਐਸੇ ਅਪਨੇਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਵਿਕਲ੍ਪਕੀ ਜਾਲਕੀ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿ ਆਡੇ ਵਹ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਆਤੀ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਵਹ ਉਸੇ ਗੌਣ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਵਿਕਲ੍ਪਕੀ ਜਾਲਕੀ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿ ਕਮ ਕਰਕੇ ਅਪਨੀ ਓਰਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਬਢਾਯੇ, ਵਹ ਅਂਤਰ ਨਿਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿ ਹੈ.
ਵਾਸ੍ਤਵਿਕ ਨਿਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂ ਜ੍ਞਾਯਕਕਾ ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਪਰਿਣਮਨ ਹੋ ਜਾਯ ਤੋ ਵਾਸ੍ਤਵਿਕ ਨਿਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਨ੍ਯ ਵਿਕਲ੍ਪ ਕਮ ਕਰਕੇ ਚੈਤਨ੍ਯ ਤਰਫਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਬਢਾਯੇ ਤੋ ਭੀ ਅਂਤਰ ਨਿਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਆਪਕੇ ਪਾਸ-ਸੇ ਯਹ ਮਾਰ੍ਗਦਰ੍ਸ਼ਨ ਬਹੁਤ ਸੁਨ੍ਦਰ ਮਿਲਤਾ ਹੈ ਕਿ ਅਨੁਭਵ ਪੂਰ੍ਵ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਗੇ ਬਢਨਾ, ਯਹ ਬਹੁਤ ਸੁਨ੍ਦਰ ਰੀਤ-ਸੇ ਆਪਸੇ ਖ੍ਯਾਲਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਨ੍ਯਾਯ ਉਤਨਾ ਗਂਭੀਰ ਔਰ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਾਨ੍ਤ ਇਤਨਾ ਸਰਲ. ਪਹਚਾਨਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ, ਔਰ ਕਹ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ ਕਿ ਕੈਸੇ ਪਹਚਾਨਾ? ਸਬ ਏਕ ਸਰੀਖੇ ਦਿਖਤੇ ਹੈਂ ਫਿਰ ਭੀ ਕੈਸੇ ਅਲਗ ਕਰਤਾ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਉਸਕੇ ਲਕ੍ਸ਼ਣ-ਸੇ ਪਹਚਾਨਾ ਐਸਾ ਕਹੇ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਕ੍ਯਾ ਲਕ੍ਸ਼ਣ, ਵਹ ਕਹ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ. ਕਿਸੀਕੀ ਆਵਾਜ ਪਰ-ਸੇ (ਪਹਚਾਨ ਕਰਤਾ ਹੈ). ਸਬਕੇ ਆਵਾਜ ਬਾਰੀਕ ਹੋ ਤੋ ਆਵਾਜ ਪਰ-ਸੇ ਕਹਤਾ ਹੈ ਕਿ ਯਹ ਫਲਾਨਾ ਮਨੁਸ਼੍ਯ ਹੈ. ਆਵਾਜਮੇਂ ਕ੍ਯਾ ਫਰ੍ਕ ਪਡਾ ਉਸੇ ਕਹ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰ ਲੇਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਕੀ ਆਵਾਜ ਯਹ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਯਹ ਮਨੁਸ਼੍ਯ ਹੈ. ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸ੍ਵਯਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰ ਲੇਤਾ ਹੈ. ਐਸੇ ਲਕ੍ਸ਼ਣ-ਸੇ ਰੂਪੀਕੋ ਪਹਚਾਨ ਲੇਤਾ ਹੈ.
ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਪਨੇ ਜ੍ਞਾਨਲਕ੍ਸ਼ਣ-ਸੇ ਜ੍ਞਾਯਕਕੋ ਪਹਚਾਨਨੇਮੇਂ ਮੁਸ਼੍ਕਿਲ ਪਡਤੀ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਬਿਨਾ ਵਿਕਲ੍ਪ, ਬਿਨਾ ਤਰ੍ਕ ਪਹਚਾਨ ਲੇਤਾ ਹੈ, ਨਿਃਸ਼ਂਕਪਨੇ ਪਹਚਾਨ ਲੇਤਾ ਹੈ. ਬਾਰਂਬਾਰ ਚੈਤਨ੍ਯਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰੇ, ਉਸਮੇਂ ਉਲਝਨਮੇਂ ਨ ਆ ਜਾਯ, ਉਸਮੇਂ ਆਕੁਲਤਾ ਨ ਹੋ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਭਾਵਨਾ ਰਖੇ. ਬਹੁਤ ਆਕੁਲਤਾ ਕਰੇ ਕਿ ਕ੍ਯੋਂ ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ? ਤੋ ਉਸੇ ਬਹੁਤ ਉਲਝਨ ਹੋ ਤੋ ਆਗੇ ਨਹੀਂ ਬਢ ਸਕਤਾ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਮੁਕ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ ਭਾਵਨਾ-ਸੇ ਆਗੇ ਬਢਤਾ ਹੈ. ਉਲਝਨਮੇਂ ਆ ਜਾਯ ਤੋ ਦਿਕ੍ਕਤ ਹੋ ਜਾਯ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਉਲਝਨਮੇਂ ਨ ਆ ਜਾਯ. ਮਾਰ੍ਗ ਨਿਕਾਲਤਾ ਜਾਯ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਮਾਰ੍ਗ ਨਿਕਾਲਤਾ ਜਾਯ. ਬਾਹਰਕੀ ਤਕਲੀਫਮੇਂ-ਸੇ ਜੈਸੇ ਮਾਰ੍ਗ ਨਿਕਾਲਤਾ ਹੈ, ਵੈਸੇ ਅਂਤਰਮੇਂ ਸ੍ਵਯਂ ਰਾਸ੍ਤਾ ਨਿਕਾਲਤਾ ਹੈ. ਕੋਈ ਵਿਕਲ੍ਪਕੀ ਜਾਲਮੇਂ ਨਹੀਂ ਉਲਝਕਰ ਸ੍ਵਯਂ ਰਾਸ੍ਤਾ ਨਿਕਾਲਕਰ ਚੈਤਨ੍ਯਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕੈਸੇ ਬਢੇ? ਇਸ ਤਰਹ ਸ੍ਵਯਂ ਰਾਸ੍ਤਾ ਨਿਕਾਲਤਾ ਹੈ.