੧੨੪
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਮਂਤ੍ਰ ਬੋਲਤੇ ਹੈਂ ਯਾ ਜਬ ਧ੍ਯਾਨ ਕਰਤੇ ਹੈਂ, ਉਸ ਵਕ੍ਤ ਵਾਸ੍ਤਵਮੇਂ ਤੋ ਐਸਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ ਭਗਵਾਨਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਕੈਸਾ ਹੈ, ਉਨਕੋ ਮੈਂ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਕਰਤਾ ਹੂਁ? ਨਵ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਮਂਤ੍ਰ ਬੋਲਤੇ ਸਮਯ ਅਥਵਾ ... ਬੋਲਤੇ ਸਮਯ, ਏਕ-ਦੋ ਬਾਰ ਐਸਾ ਖ੍ਯਾਲ ਆਤਾ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਸਬ ਤੋ ਐਸੇ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸ਼ਬ੍ਦ ਬੋਲ ਲੇਤਾ ਹੈ. ਸ਼ੁਭਭਾਵ-ਸੇ ਭਗਵਾਨ... ਣਮੋ ਅਰਹਂਤਾਣਂ, ਭਗਵਾਨਕੋ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਕਰਤਾ ਹੂਁ, ਸਿਦ੍ਧ ਭਗਵਾਨਕੋ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਕਰਤਾ ਹੂਁ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਭਗਵਾਨ ਕੌਨ ਔਰ..
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਹ ਸਬ ਹਰ ਵਕ੍ਤ ਆਨਾ ਚਾਹਿਯੇ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਰ ਸਮਯ ਆਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਪਰਨ੍ਤੁ ਵਿਚਾਰ-ਸੇ ਸਮਝਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਕਿਸੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂ? ਸਿਦ੍ਧ ਭਗਵਾਨ, ਆਚਾਰ੍ਯ ਭਗਵਾਨ, ਉਪਾਧ੍ਯਾਯ ਭਗਵਾਨ, ਸਾਧੁ ਭਗਵਾਨ. ਜੋ ਸਾਧਨਾ ਕਰੇ ਸੋ ਸਾਧੁ. ਆਚਾਰ੍ਯ ਛਠਵੇਂ-ਸਾਤਵੇਂ ਗੁਣਸ੍ਥਾਨਮੇਂ ਝੁਲਤੇ ਹੈਂ, ਸਿਦ੍ਧ ਭਗਵਾਨਨੇ ਪੂਰ੍ਣ ਸ੍ਵਰੂਪ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਿਯਾ, ਭਗਵਾਨਨੇ ਕੇਵਲਜ੍ਞਾਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਿਯਾ. ਉਸਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਤੋ ਸਮਝਨਾ ਚਾਹਿਯੇ.
ਹਰ ਬਾਰ ਵਿਚਾਰ ਆਯੇ ਐਸਾ ਨਹੀਂ, ਪਰਨ੍ਤੁੁ ਉਸਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਸਮਝਮੇਂ ਤੋ ਲੇਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਨ. ਤੋ ਉਸੇ ਸਹਜਪਨੇ ਖ੍ਯਾਲ ਆਵੇ, ਣਮੋ ਅਰਹਂਤਾਣਂ, ਣਮੋ ਸਿਦ੍ਧਾਣਂ ਯਾਨੀ ਭਗਵਾਨ ਕੈਸੇ ਹੈ, ਵਹ ਸਹਜ ਉਸੇ ਖ੍ਯਾਲਮੇਂ ਆਯੇ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਐਸੇ ਹੋਤੇ ਹੈੈਂ. ਐਸਾ ਵਿਚਾਰ-ਸੇ ਸਮਝਾ ਹੋ ਤੋ.
ਓਘੇ ਓਘੇ ਨਹੀਂ ਸਮਝਕਰ, ਵਿਚਾਰਪੂਰ੍ਵਕ ਸਮਝੇ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਕਿਸੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂ. ਹਰ ਬਾਰ ਬੋਲਤੇ ਸਮਯ ਵਿਚਾਰ ਕਰਤਾ ਰਹੇ ਐਸਾ ਨਹੀਂ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਨਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਸਮਝ ਲੇਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਹਰ ਬਾਰ ਏਕਦਮ ਬੋਲੇ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਰੂਪ ਤੋ ਖ੍ਯਾਲਮੇਂ ਲੇਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਹਰ ਬਾਰ ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ ਐਸਾ ਨਹੀਂ.
ਅਨ੍ਦਰ ਪੂਰ੍ਣ ਸ੍ਵਰੂਪਮੇਂ ਜਮ ਗਯੇ ਹੈਂ. ਸਹਜ ਸ੍ਵਰੂਪਮੇਂ ਲੋਕਾਲੋਕਕੋ ਜਾਨਨੇ ਨਹੀਂ ਜਾਤੇ, ਸਹਜ ਜ੍ਞਾਤ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਐਸੀ ਕੋਈ ਜ੍ਞਾਨਕੀ ਅਪੂਰ੍ਵ ਸ਼ਕ੍ਤਿ, ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਅਪੂਰ੍ਵ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਯੀ ਹੈ. ਭਗਵਾਨਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਜਾਨੇ. ਅਨਨ੍ਤ ਆਨਨ੍ਦ, ਅਨਨ੍ਤ ਜ੍ਞਾਨ, ਅਨਨ੍ਤ ਦਰ੍ਸ਼ਨ, ਚਾਰਿਤ੍ਰ ਅਨਨ੍ਤ ਭਗਵਾਨਕੋ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਆ.
(ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ) ਐਸਾ ਭਗਵਾਨਕਾ, ਭਗਵਾਨਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਐਸਾ ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ