ਸਮਾਧਾਨਃ- ਰੁਚਿ ਬਦਲੇ ਤੋ ਉਪਯੋਗ ਬਦਲੇ. ਰੁਚਿ ਹੋ ਤੋ ਹੀ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਜਾਤਾ ਹੋ ਵਹ (ਅਨ੍ਦਰ ਆਤਾ ਹੈ). ਰੁਚਿ ਬਦਲਨੀ. ਸਬ ਅਸਾਰ ਹੈ. ਸਾਰਭੂਤ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੋ ਤੋ ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯ ਹੀ ਹੈ. ਸਾਰਭੂਤ ਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕੀ ਰੁਚਿ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋ ਤੋ ਉਪਯੋਗ ਪਲਟਤਾ ਹੈ. ਅਨਨ੍ਤ ਕਾਲ-ਸੇ ਸਬ ਕਿਯਾ ਹੈ ਬਾਹਰਕਾ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਂਤਰਮੇਂ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਨਹੀਂ ਕੀ ਹੈ. ਅਂਤਰ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਕਰੇ, ਅਂਤਰਕੀ ਰੁਚਿ ਕਰੇ ਤੋ ਹੀ ਉਪਯੋਗ ਅਪਨੀ ਓਰ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਉਸਕੇ ਪਹਲੇ ਸਿਰ੍ਫ ਪਾਪਮੇਂ ਪਡੇ ਹੋ ਤੋ ਕਸ਼ਾਯਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾ ਕਰਨੀ, ਐਸਾ ਹੋਤਾ ਹੈ ਯਾ ਸੀਧੀ ਰੁਚਿ ਪਲਟ ਜਾਤੀ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਰੁਚਿ ਪਲਟੇ ਤੋ ਹੀ ਕਸ਼ਾਯਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਕਸ਼ਾਯਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾ ਤੋ ਬੀਚਮੇਂ (ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੈ). ਜਿਸੇ ਆਤ੍ਮਾ ਤਰਫਕੀ ਰੁਚਿ ਹੋ, ਉਸੇ ਤੀਵ੍ਰ ਕਸ਼ਾਯ ਨਹੀਂ ਹੋਤੇ. ਉਸਕੇ ਕਸ਼ਾਯ ਮਨ੍ਦ ਪਡ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਉਸੇ ਜੋ ਅਨ੍ਦਰ ਆਤ੍ਮਾ ਤਰਫ ਰੁਚਿ ਜਾਗੇ, ਉਸੇ ਸਰ੍ਵ ਕਸ਼ਾਯ, ਰਾਗ-ਦ੍ਵੇਸ਼ ਆਕੁਲਤਾ ਸਬ ਫਿਕਾ ਪਡ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਜਿਸੇ ਅਂਤਰਕੀ ਰੁਚਿ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਵਹ ਬਾਹਰ-ਸੇ ਕਸ਼ਾਯ ਕਦਾਚਿਤ ਮਨ੍ਦ ਕਰੇ ਯਾ ਯਹ ਅਚ੍ਛਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਯੇ ਹਿਤਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਐਸੇ ਓਘੇ ਓਘੇ ਕਰੇ, ਕਸ਼ਾਯ ਫਿਕੇ ਪਡੇ ਐਸਾ ਤੋ ਜੀਵਨੇ ਅਨਨ੍ਤ ਕਾਲਮੇਂ ਬਹੁਤ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਕਿਯੇ ਹੈਂ. ਕਸ਼ਾਯ ਫਿਕੇ ਕਿਯੇ, ਤ੍ਯਾਗ ਕਿਯਾ, ਉਪਵਾਸ ਕਿਯੇ, ਮੁਨਿਪਨਾ ਲਿਯਾ. ਸਬ ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਲਕ੍ਸ਼੍ਯ ਵਿਹੀਨ ਬਹੁਤ ਕ੍ਰਿਯਾਏਁ ਕੀ, ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਕਿਯੇ, ਸਬ ਕਿਯਾ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਵਹ ਸਬ ਬਿਨਾ ਏਕ ਅਂਕਕੇ ਸ਼ੂਨ੍ਯ ਜੈਸਾ ਹੁਆ ਹੈ. ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਆਤ੍ਮਾ ਕ੍ਯਾ ਹੈ, ਉਸ ਤਰਫਕੀ ਰੁਚਿ ਬਿਨਾ ਕਸ਼ਾਯ ਮਨ੍ਦ ਕਰੇ ਤੋ ਉਸੇ ਕਹੀਂ ਧਰ੍ਮਕਾ ਲਾਭ ਯਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਮਾਤ੍ਰ ਬਁਧਤਾ ਹੈ, ਪੁਣ੍ਯ-ਸੇ ਦੇਵਲੋਕ ਮਿਲੇ. ਤੋ ਦੇਵਲੋਕ-ਸੇ ਕਹੀਂ ਭਵਕਾ ਅਭਾਵ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਵੈਸੇ ਦੇਵਕੇ ਭਵ ਜੀਵਨੇ ਅਨਨ੍ਤ ਕਿਯੇ ਹੈਂ. ਉਸਮੇਂ ਕਹੀਂ ਆਤ੍ਮਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਦੇਵਲੋਕਮੇਂ ਭੀ ਆਕੁਲਤਾ ਹੈ.
ਇਸਲਿਯੇ ਸਮਝੇ ਬਿਨਾ ਕਸ਼ਾਯ ਮਨ੍ਦ ਕਰਨਾ, (ਉਸਸੇ) ਪੁਣ੍ਯਬਨ੍ਧ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ-ਸੇ ਕਹੀਂ ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ. ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਤੋ ਸ੍ਵਭਾਵਕੇ ਲਕ੍ਸ਼੍ਯ-ਸੇ ਮੈਂ ਕੌਨ ਹੂਁ? ਮੇਰਾ ਕ੍ਯਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਹੈ? ਧਰ੍ਮ ਕਹਾਁ ਰਹਾ ਹੈ? ਵਹ ਸਬ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰੇ, ਅਂਤਰਕੀ ਰੁਚਿ ਕਰੇ ਤੋ ਧਰ੍ਮ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਬਾਹਰਕੇ ਕਸ਼ਾਯ ਮਾਤ੍ਰ ਮਨ੍ਦ ਕਰਨੇ-ਸੇ ਧਰ੍ਮ ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ. ਐਸਾ ਤੋ ਜੀਵਨੇ ਅਨਨ੍ਤ ਕਾਲਮੇਂ ਕਸ਼ਾਯ ਮਨ੍ਦ ਕਿਯੇ, ਤ੍ਯਾਗ ਕਿਯਾ, ਸਬ ਬਹੁਤ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਇਸਮੇਂ ਸੁਖ