੨੮੧

ਹੋਤੀ ਆਰ੍ਯ ਭਾਸ਼ਾ. ਭਗਵਾਨਕੀ ਭਾਸ਼ਾ, ਵੀਤਰਾਗੀ ਧ੍ਵਨਿ, ਕੇਵਲਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਵਿਰਾਜਤੇ ਭਗਵਾਨਕੀ ਧ੍ਵਨਿਮੇਂ ਅਨ੍ਦਰ ਅਨਨ੍ਤ ਰਹਸ੍ਯ ਆਤੇ ਹੈਂ. ਔਰ ਭੇਦ ਨਹੀਂ ਹੋਕਰ, ਅਮੁਕ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ ਭਾਸ਼ਾ (ਹੋਤੀ ਹੈ). ਭਗਵਾਨਕੀ ਦਿਵ੍ਯਧ੍ਵਨਿ ਅਲਗ ਬਾਤ ਹੈ. ਭਗਵਾਨਕੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕੀ ਸ਼ੈਲੀ ਅਲਗ. ਉਨਕੀ ਵਾਣੀ ਇਚ੍ਛਾ ਬਿਨਾ ਨਿਕਲੇ ਕੋਈ ਅਲਗ ਜਾਤਕੀ.

ਸਮਾਧਾਨਃ- ਦਰ੍ਸ਼ਨ, ਜ੍ਞਾਨ, ਚਾਰਿਤ੍ਰ ਅਂਤਰਮੇਂ ਹੈ, ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ, ਮਾਤ੍ਰ ਜੀਵ, ਅਜੀਵ ਆਦਿਕਾ ਪਾਠ ਬੋਲ ਲਿਯਾ ਅਥਵਾ ਉਸਕੀ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਕੀ ਇਸਲਿਯੇ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਐਸੇ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਅਥਵਾ ਮਾਤ੍ਰ ਸਬ ਸੀਖ ਲਿਯਾ ਇਸਲਿਯੇ ਜ੍ਞਾਨ ਹੋ ਗਯਾ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਅਥਵਾ ਮਹਾਵ੍ਰਤ ਪਾਲੇ ਇਸਲਿਯੇ ਵ੍ਰਤ ਆ ਗਯੇ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਨ੍ਦਰ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਹੈ. ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਜੋ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ, ਵਹ ਸ੍ਵਭਾਵ ਪਹਿਚਨਾਕਰ ਉਸਕੀ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਕਰੇ ਤੋ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਹੈ. ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਪਹਿਚਾਨੇ ਤੋ ਸਚ੍ਚਾ ਜ੍ਞਾਨ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਲੀਨਤਾ ਕਰੇ ਤੋ ਸਚ੍ਚਾ ਵ੍ਰਤ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਮਾਤ੍ਰ ਬਾਹਰ-ਸੇ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਬਾਹਰ-ਸੇ ਮਾਤ੍ਰ ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਹੋਤੇ ਹੈਂ.

ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਲੀਨਤਾ ਕਰਨੀ ਕੈਸੇ? ਸਮਾਧਾਨਃ- ਉਸਕੀ ਪਦ੍ਧਤਿ ਤੋ ਅਨ੍ਦਰ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰੇ ਤੋ ਹੋ. ਸਚ੍ਚਾ ਜ੍ਞਾਨ ਕਰੇ, ਉਸਕਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ, ਉਸਕਾ ਵਾਂਚਨ ਕਰੇ, ਸਚ੍ਚੇ ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕੋ ਪਹਿਚਾਨੇ. ਵਹ ਕਹੇ ਉਸ ਮਾਰ੍ਗ ਪਰ ਚਲੇ. ਅਨ੍ਦਰ ਉਸਕੀ ਲਗਨ ਲਗਾਯੇ, ਉਸਕੀ ਮਹਿਮਾ ਲਗਾਯੇ, ਉਸਕਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ, ਵਾਂਚਨ ਕਰੇ, ਉਸਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰੇ ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਤੋ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਸਚ੍ਚਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਪਹਿਚਾਨੇ ਤੋ ਹੋ.