੨੯੦
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਓਂਕੋ ਰੁਚਿ ਕ੍ਯੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ? ਯਹ ਸਮਝਮੇਂ ਨਹੀਂ ਆਤਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜਿਸੇ ਅਪਨਾ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਲਗੀ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁਸ਼੍ਯਜੀਵਨਮੇਂ ਕੁਛ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਰੁਚਿ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਜਿਸੇ ਕੁਛ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜਿਸੇ ਬਾਹਰਕੀ-ਸਂਸਾਰਕੀ ਰੁਚਿ ਹੈ, ਉਸੇ ਕੁਛ ਲਗਤਾ ਨਹੀਂ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਉਸਕਾ ਕ੍ਯਾ ਕਾਰਣ? ਚਕ੍ਰਵਰ੍ਤੀ ਹੋ, ਤੋ ਫਿਰ ਵੇ ਲਡਾਈਮੇਂ ਕ੍ਯੋਂ ਭਾਗ ਲੇਤੇ ਹੈਂ? ਉਸਮੇਂ-ਸੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਕਰ ਮੁਝੇ ਯਹ ਕਰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਮੁਝੇ ਯਹ ਲਡਾਈ ਨਹੀਂ ਚਾਹਿਯੇ, ਐਸਾ ਕਰਕੇ ਸ੍ਵਯਂ ਵਾਪਸ ਕ੍ਯੋਂ ਨਹੀਂ ਮੁਡ ਸਕਤੇ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜਿਸਨੇ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਜ੍ਞਾਯਕ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਪਹਿਚਾਨਾ ਹੈ ਕਿ ਆਤ੍ਮਾ ਭਿਨ੍ਨ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੈ. ਵਹ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਵਿਭਾਵ-ਸੇ ਛੂਟ ਗਯਾ ਹੈ ਔਰ ਥੋਡੀ ਅਸ੍ਥਿਰਤਾ ਹੈ. ਉਸੇ ਜੋ ਵਿਭਾਵਕੇ ਪਰਿਣਾਮ ਆਤੇ ਹੈਂ, ਵਹ ਵਸ੍ਤੁ ਸ੍ਵਭਾਵ-ਸੇ ਮੇਰਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਵਹ ਸ੍ਵਭਾਵ ਨਹੀਂ ਹੈ ਐਸਾ ਪਰਿਣਤਿ ਅਂਤਰਮੇਂ-ਸੇ ਹੋ ਗਯੀ ਹੈ. ਕ੍ਸ਼ਣ-ਕ੍ਸ਼ਣਮੇਂ ਜ੍ਞਾਯਕਕੀ ਧਾਰਾ ਰਹਤੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ. ਜੋ ਪਰਿਣਾਮ ਆਯੇ ਉਸਕਾ ਜ੍ਞਾਯਕ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾ (ਹੈ). ਪੂਰ੍ਣ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਵੀਤਰਾਗਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇਸਲਿਯੇ ਥੋਡੀ ਅਸ੍ਥਿਰਤਾ ਹੈ. ਉਸ ਕਾਰਣ ਉਸਮੇਂ ਜੁਡਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸਕੀ ਸ੍ਵਾਮੀਤ੍ਵ ਬੁਦ੍ਧਿ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਮੈਂ ਤੋ ਜ੍ਞਾਯਕ ਜਾਨਨੇਵਾਲਾ ਹੂਁ. ਐਸਾ ਬੋਲਨੇਮਾਤ੍ਰ ਨਹੀਂ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਂਤਰਮੇਂ ਐਸੀ ਪਰਿਣਤਿ ਹੀ ਹੋ ਗਯੀ ਹੈ. ਕ੍ਸ਼ਣ-ਕ੍ਸ਼ਣਮੇਂ ਐਸੀ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕੀ ਧਾਰਾ ਹੀ ਵਰ੍ਤਤੀ ਹੈ.
ਪਰਨ੍ਤੁ ਵੇ ਰਾਜਮੇਂ ਖਡੇ ਹੈਂ, ਰਾਜਕੋ ਛੋਡ ਨਹੀਂ ਸਕਤੇ ਹੈਂ. ਅਂਤਰਮੇਂ-ਸੇ ਕੋਈ ਭੀ ਵਿਭਾਵਕਾ ਭਾਵ ਆਦਰਣੀਯ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਐਸੀ ਅਂਤਰਮੇਂ-ਸੇ ਪਰਿਣਤਿ ਹੋ ਗਯੀ ਹੈ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਪਰਿਣਤਿ ਭਿਨ੍ਨ ਪਡ ਗਯੀ ਹੈ. ਤੋ ਭੀ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾ-ਸੇ ਰਾਜਮੇਂ ਖਡੇ ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਰਾਜਕੇ ਜੋ ਕਾਰ੍ਯ ਹੈਂ, ਉਸ ਕਾਰ੍ਯਮੇਂ ਵੇ ਖਡੇ ਰਹਤੇ ਹੈਂ. ਉਸਮੇਂ-ਸੇ ਛੂਟ ਨਹੀਂ ਸਕਤੇ. ਯਦਿ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ ਤੋ ਛੂਟ ਜਾਯ ਐਸਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਨਕੀ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾਕੇ ਕਾਰਣ ਉਸਮੇਂ ਜੋ-ਜੋ ਰਾਜਾਕੇ ਹਿਸਾਬ- ਸੇ ਫਰ੍ਜ ਹੋ, ਵਹ ਸਬ ਫਰ੍ਜਮੇਂ ਵੇ ਖਡੇ ਰਹਤੇ ਹੈਂ.
ਰਾਜਮੇਂ ਖਡੇ ਹੈਂ ਇਸਲਿਯੇ ਲਡਾਈ ਆਦਿ ਸਬ ਕਾਰ੍ਯਮੇਂ ਜੁਡਤੇ ਹੈਂ. ਅਂਤਰਮੇਂ-ਸੇ ਵੈਰਾਗ੍ਯ ਆਵੇ ਤੋ ਸਬ ਛੋਡਕਰ ਨਿਕਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਚਕ੍ਰਵਰ੍ਤੀਕਾ ਛਃ ਖਣ੍ਡਕਾ ਰਾਜ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਵੈਰਾਗ੍ਯ ਆਤਾ ਹੈ ਤੋ ਏਕ ਕ੍ਸ਼ਣਮੇਂ ਛੋਡਕਰ ਮੁਨਿ ਬਨ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਮੁਝੇ ਯੇ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਚਾਹਿਯੇ. ਐਸਾ