੨੮੬
ਥਾ. ਆਤ੍ਮਾ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ, ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ, ਐਸਾ ਜ੍ਯਾਦਾ-ਜ੍ਯਾਤਾ ਭਿਨ੍ਨ ਲਗਤਾ ਜਾਯ, ਇਸਲਿਯੇ ਇਤਨਾ- ਇਤਨਾ ਐਸਾ ਕਹਤੀ ਥੀ. ਆਤ੍ਮਾ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ, ਯਹ ਸਬ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ, ਆਤ੍ਮਾ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ. ਜ੍ਯਾਦਾ- ਜ੍ਯਾਦਾ ਭਿਨ੍ਨਤਾ ਲਗਨੇ ਲਗਤੀ ਥੀ ਇਸਲਿਯੇ ਇਤਨਾ ਹੈ, ਇਤਨਾ ਹੈ, ਐਸਾ ਕਹਤੀ ਥੀ. ਐਸਾ ਕੁਛ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਪਡਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਤਨੇ ਸਮਯਮੇਂ ਹੋ ਜਾਯਗਾ. ਉਤਨਾ ਬਲ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਆਤਾ ਥਾ. ਯੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ ਤੋ ਭਿਨ੍ਨ ਹੀ ਪਡ ਜਾਯਗਾ, ਐਸਾ ਹੋਤਾ ਥਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਮਾਤਾਜੀ! ਨਿਸ਼੍ਚਯ-ਵ੍ਯਵਹਾਰਕੀ ਸਨ੍ਧਿ ਆਯੀ ਨ? ਆਪਨੇ ਕਹਾ, ਜ੍ਞਾਯਕਕਾ ਰਟਨ ਕਰਨਾ, ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮੇਂ ਯਥਾਰ੍ਥ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਰਖਨਾ. ਵਹ ਤੋ ਵ੍ਯਵਹਾਰ ਆਯਾ. ਤੋ ਨਿਸ਼੍ਚਯ- ਵ੍ਯਵਹਾਰ ਦੋਨੋਂਕੀ ਸਨ੍ਧਿ ਸਾਥਮੇਂ ਹੀ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਦੋਨੋਂ ਸਾਥਮੇਂ ਹੈ. ਦੋਨੋਂ ਸਾਥਮੇਂ ਹੈ. ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਔਰ ਉਪਾਦਾਨ. ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਨੇਕਾ ਉਪਾਦਾਨ ਅਪਨਾ ਔਰ ਉਸਮੇਂ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਹੋਤੇ ਹੈਂ. ਵਹ ਸ਼ੁਭਭਾਵ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੋਨੇ ਪਰ ਭੀ ਨਿਮਿਤ੍ਤ-ਉਪਾਦਾਨਕੀ ਸਨ੍ਧਿ ਹੋਤੀ ਹੀ ਹੈ. ਅਨਨ੍ਤ ਕਾਲ-ਸੇ ਜੋ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਨਹੀਂ ਹੁਆ ਹੈ, ਪ੍ਰਥਮ ਬਾਰ ਹੋ ਤੋ ਉਸਮੇਂ ਦੇਸ਼ਨਾਲਬ੍ਧਿ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਕੋਈ ਸਾਕ੍ਸ਼ਾਤ ਗੁਰੁ ਯਾ ਸਾਕ੍ਸ਼ਾਤ ਦੇਵ ਹੋ ਤਭੀ ਉਸੇ ਦੇਸ਼ਨਾਲਬ੍ਧਿ ਹੋਤੀ ਹੈ, ਐਸਾ ਨਿਮਿਤ੍ਤ-ਉਪਾਦਾਨਕਾ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਯਕਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕਾ ਹੈ, ਤੋ ਭੀ ਉਸਮੇਂ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਦੇਵ-ਗੁਰੁਕਾ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਦੇਵ- ਗੁਰੁ ਹੋ ਤੋ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਐਸਾ ਨਿਮਿਤ੍ਤ-ਉਪਾਦਾਨਕਾ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧ ਹੈ. ਐਸੀ ਨਿਸ਼੍ਚਯ- ਵ੍ਯਵਹਾਰਕੀ ਸਨ੍ਧਿ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਜ੍ਞਾਨੀ ਧਰ੍ਮਾਤ੍ਮਾ ਬਾਹਰਮੇਂ ਭਕ੍ਤਿ ਆਦਿ ਕਾਯਾਮੇਂ ਜੁਡਤੇ ਹੋਂ ਐਸਾ ਦਿਖਤਾ ਹੈ, .. ਐਸਾ ਲਗਤਾ ਹੈ. ਆਪ ਕਹਤੇ ਹੋ ਕਿ ਵਹ ਬਾਹ੍ਯ ਕਾਯਾ-ਸੇ ਅਲਿਪ੍ਤ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਨੀਕੀ ਅਨ੍ਦਰਮੇਂ ਜੋ ਪਰਿਣਤਿ ਚਲਤੀ ਹੈ ਉਸੇ ਤੂ ਦੇਖ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਨ੍ਦਰਮੇਂ ਦੇਖਨੇਕੀ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਤੋ ਹਮੇਂ ਮਿਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤੋ ਹਮੇਂ ਉਸ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਕੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰਨੇਕੇ ਲਿਯੇ ਕ੍ਯਾ ਕਰਨਾ, ਯਹ ਕ੍ਰੁਪਾ ਕਰਕੇ ਸਮਝਾਈਯੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜ੍ਞਾਨੀ ਕੁਛ ਭੀ ਕਰਤੇ ਹੋ, ਉਸਕੀ ਭਕ੍ਤਿ ਹੋ ਤੋ ਭੀ ਉਸਕੀ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕੀ ਧਾਰਾਮੇਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਭਿਨ੍ਨ ਹੀ ਪਰਿਣਮਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸੇ ਦੇਖਨੇਕੀ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨੀ ਪਡਤੀ ਹੈ. ਸਚ੍ਚਾ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁ ਹੋ, ਜਿਸੇ ਸਤਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕਾ ਨੇਤ੍ਰ ਖੁਲ ਗਯਾ ਹੋ, ਵਹ ਉਸਕੇ ਵਰ੍ਤਨ ਪਰ-ਸੇ, ਅਮੁਕ (ਵਾਣੀ) ਪਰ-ਸੇ ਸਮਝ ਸਕੇ. ਉਸੇ ਅਮੁਕ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਸਮਝ ਸਕੇ. ਬਾਕੀ ਤੋ ਅਮੁਕ ਪ੍ਰਤੀਤ ਰਖੇ, ਬਾਕੀ ਉਸਕੀ ਸਤ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਜੋ ਸਚ੍ਚਾ ਜਿਜ੍ਞਾਸੁ ਹੋ ਉਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਯੇ ਸਬ ਕਰਤੇ ਹੁਏ ਭੀ ਨ੍ਯਾਰੇ ਦਿਖਤੇ ਹੈਂ, ਐਸਾ ਕਿਸੀਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਹੋ ਭੀ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਅਰ੍ਪਣਤਾ ਕਰਨੀ, ਜ੍ਞਾਨੀ ਧਰ੍ਮਾਤ੍ਮਾਕੋ ਪਹਿਚਾਨਕਰ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਪਹਲੇ ਅਮੁਕ ਪਰੀਕ੍ਸ਼ਾ-ਸੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ. ਅਮੁਕ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ, ਫਿਰ ਸਬ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਨੇਕੀ ਉਸਕੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਨ ਹੋ ਤੋ ਵਹ ਅਰ੍ਪਣਤਾ ਕਰੇ. ਅਮੁਕ ਜਿਤਨੀ ਉਸਕੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਹੋ ਉਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ. ਉਤਨਾ ਅਮੁਕ ਤੋ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ, ਫਿਰ ਤੋ ਗੁਰੁਦੇਵ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਾਨ੍ਤ ਦੇਤੇ ਥੇ ਕਿ ਤੁਝੇ