જ્ઞાનને (દીના) લગાવ્યું છે (તિનહી) તેઓએ (આવત) આવતાં
(વિધિ) કર્મોને (રોકે) રોક્યા છે અને (સંવર લહિ) સંવર પ્રાપ્ત
કરીને (સુખ) સુખનો (અવલોકે) સાક્ષાત્કાર કર્યો છે.
ઉપયોગ બન્ને બંધના કારણ છે એમ સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જીવ પ્રથમથી
જ જાણે છે. જોકે સાધકને નીચલી ભૂમિકામાં શુદ્ધતાની સાથે
અલ્પ શુભાશુભભાવ હોય છે તોપણ તે બન્નેને બંધનું કારણ માને
છે, તેથી સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જીવ સ્વદ્રવ્યના આલંબનવડે જેટલા અંશે
શુદ્ધતા કરે છે તેટલા અંશે તેને સંવર થાય છે, અને ક્રમે ક્રમે તે
શુદ્ધતા વધારીને પૂર્ણ શુદ્ધતા પ્રાપ્ત કરે છે. સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જીવ પોતે
સ્વસન્મુખતાપૂર્વક જે શુદ્ધતા (સંવર) પ્રાપ્ત કરે છે તે સંવર
ભાવના છે.