દર્શનમોહઃ — આત્માના સ્વરૂપની વિપરીત શ્રદ્ધા.
દ્રવ્યહિંસાઃ — ત્રસ અને સ્થાવર પ્રાણીઓનો ઘાત કરવો.
ભાવહિંસા✻ઃ — મિથ્યાત્વ, રાગ અને દ્વેષ વગેરે વિકારોની
ઉત્પત્તિ.
મિથ્યાદર્શનઃ — જીવાદિ તત્ત્વની વિપરીત શ્રદ્ધા.
મૂર્તિકઃ — રૂપ, રસ, ગંધ અને સ્પર્શ સહિત વસ્તુ.
અન્તર-પ્રદર્શન
(૧) આત્મા અને જીવમાં કાંઈ અન્તર નથી, પર્યાયવાચક શબ્દ
છે.
(૨) અગૃહીત (નિસર્ગજ) તો ઉપદેશાદિના નિમિત્ત વિના થાય
છે, પરંતુ ગૃહીતમાં ઉપદેશાદિ નિમિત્ત હોય છે.
(૩) મિથ્યાત્વ અને મિથ્યાદર્શનમાં કાંઈ તફાવત નથી, માત્ર
બન્ને પર્યાયવાચક શબ્દો છે.
(૪) સુગુરુમાં મિથ્યાત્વાદિ દોષ હોતા નથી પરંતુ કુગુરુમાં હોય
છે. વિદ્યાગુરુ તે સુગુરુ અને કુગુરુથી જુદી વ્યક્તિ છે.
મોક્ષમાર્ગના પ્રસંગમાં મુક્તિમાર્ગના પ્રદર્શક સુગુરુથી
તાત્પર્ય છે.
✻अप्रादुर्भावः खलु रागादीनां भवत्यहिंसेति ।
तेषामेवोत्पत्तिर्हिंसेति जिनागमस्य संक्षेपः ।।४४।। (पु०सि०)
અર્થઃ — ખરેખર રાગાદિ ભાવોનું પ્રગટ ન થવું તે અહિંસા છે અને તે
રાગાદિ ભાવોની ઉત્પત્તિ થવી તે હિંસા છે---એવું જૈનશાસ્ત્રનું ટૂંકું રહસ્ય છે.
૫૨ ][ છ ઢાળા