(૨) શરીરકી ઉત્પત્તિસે વહ જીવકા જન્મ ઔર શરીરકે વિયોગસે
જીવકા મરણ માનતા હૈ; યાની અજીવકો જીવ માનતા હૈ. યહ
અજીવતત્ત્વકી ભૂલ હૈ.
(૩) મિથ્યાત્વ, રાગાદિ પ્રગટ દુઃખ દેનેવાલે હૈં; તથાપિ ઉનકો
સુખરૂપ માનકર ઉનકા સેવન કરતા હૈ; યહ આસ્રવતત્ત્વકી
ભૂલ હૈ.
(૪) વહ અપને આત્માકો ભૂલકર, શુભકો ઇષ્ટ (લાભદાયી) તથા
અશુભકો અનિષ્ટ (હાનિકારક) માનતા હૈ; કિન્તુ તત્ત્વદૃષ્ટિસે
વે દોનોં અનિષ્ટ હૈં — ઐસા નહીં માનતા. વહ બન્ધતત્ત્વકી
ભૂલ હૈ.
(૫) સમ્યગ્જ્ઞાન તથા સમ્યગ્જ્ઞાનસહિત વૈરાગ્ય (આત્મહિતકે યથાર્થ
સાધન) જીવકો સુખરૂપ હૈ, તથાપિ ઉન્હેં કષ્ટદાયક ઔર
સમઝમેં ન આયે ઐસા માનતા હૈ. વહ સંવરતત્ત્વકી ભૂલ હૈ.
(૬) અપને આત્માકી શક્તિયોંકો ભૂલકર, શુભાશુભ ઇચ્છાઓંકો ન
રોકકર ઇન્દ્રિય-વિષયોંકી ઇચ્છા કરતા રહતા હૈ, વહ
નિર્જરાતત્ત્વકી ભૂલ હૈ.
(૭) સમ્યગ્દર્શનપૂર્વક હી પૂર્ણ નિરાકુલતા પ્રગટ હોતી હૈ ઔર વહી
સચ્ચા સુખ હૈ; — ઐસા ન માનકર યહ જીવ બાહ્ય સુવિધાઓંમેં
સુખ માનતા હૈ, વહ મોક્ષતત્ત્વકી ભૂલ હૈ.
ઉપરોક્ત ભૂલોંકા ફલ
ઇસ ગ્રંથકી પહલી ઢાલમેં ઇન ભૂલોંકા ફલ બતાયા હૈ. ઇન
ભૂલોંકે ફલસ્વરૂપ જીવકો પ્રતિસમય-બારમ્બાર અનન્ત દુઃખ
ભોગના પડતા હૈ અર્થાત્ ચારોં ગતિયોંમેં મનુષ્ય, દેવ, તિર્યંચ ઔર
(8)