സുഖ മാനതേ ഹൈം, കിന്തു വഹ ഭ്രമണാ ഹൈ
പ്രതികൂല, ഇഷ്ട-അനിഷ്ട നഹീം ഹൈ തഥാ സംയോഗസേ കിസീകോ സുഖ-ദുഃഖ
ഹോ ഐസാ നഹീം ഹൈ. കിന്തു വിപരീത ശ്രദ്ധാ, ജ്ഞാന, ചാരിത്ര ഏവം
പുരുഷാര്ഥസേ ജീവ ഭൂല കരതാ ഹൈ ഔര ഉസകേ കാരണ ദുഃഖീ ഹോതാ
ഹൈ. സച്ചേ പുരുഷാര്ഥസേ ഭൂലകോ ഹടാകര സമ്യക്ശ്രദ്ധാ
അവസ്ഥാകോ ടാലകര ദോ ഇന്ദ്രിയസേ പംചേന്ദ്രിയകീ പര്യായ പ്രാപ്ത കരനാ
ദുര്ലഭ ഹൈ ഔര ഉസമേം ഭീ മനുഷ്യഭവകീ പ്രാപ്തി തോ അതി-ദീര്ഘകാലമേം
ഹോതീ ഹൈ അര്ഥാത് ജീവ മനുഷ്യഭവ നഹിംവത് പ്രാപ്ത കര പാതാ ഹൈ.
കര സകതാ ഹൈ; കിന്തു മനുഷ്യ പര്യായമേം ഭീ യാ തോ ധര്മകാ യഥാര്ഥ
വിചാര നഹീം കരതാ, യാ ഫി ര ധര്മകേ നാമ പര ചലനേവാലീ അനേക
മിഥ്യാ-മാന്യതാഓംമേംസേ കിസീ ന കിസീ മിഥ്യാ-മാന്യതാകോ ഗ്രഹണ
കരകേ കുദേവ, കുഗുരു തഥാ കുശാസ്ത്രകേ ചക്രമേം ഫ സ ജാതാ ഹൈ, അഥവാ
തോ ‘‘സര്വ ധര്മ സമാന ഹൈം’’
വിശാലബുദ്ധി മാനകര ഔര അഭിമാനകാ സേവന കരതാ ഹൈ. കഭീ വഹ
ജീവ സുദേവ, സുഗുരു ഔര സുശാസ്ത്രകാ ബാഹ്യസ്വരൂപ സമഝതാ ഹൈ,