നാരകിയോംകോ അവധിജ്ഞാനകേ ദ്വാരാ പൂര്വഭവോംകേ വിരോധകാ സ്മരണ കരാകേ
പരസ്പര ലഡവാതേ ഹൈം; തബ ഏക-ദൂസരേകേ ദ്വാരാ കോല്ഹൂമേം പിലനാ,
അഗ്നിമേം ജലനാ, ആരേസേ ചീരാ ജാനാ, കഢാഈമേം ഉബലനാ, ടുകഡേ-
ടുകഡേ കര ഡാലനാ ആദി അപാര ദുഃഖ ഉഠാതേ ഹൈം–ഐസീ വേദനാഏ
നിരന്തര സഹനാ പഡതീ ഹൈം; തഥാപി ക്ഷണമാത്ര സാതാ നഹീം മിലതീ;
ക്യോംകി ടുകഡേ-ടുകഡേ ഹോ ജാനേ പര ഭീ ശരീര പാരേകീ ഭാ തി പുനഃ
മിലകര ജ്യോംകാ ത്യോം ഹോ ജാതാ ഹൈ . വഹാ ആയു പൂര്ണ ഹുഏ ബിനാ മൃത്യു
നഹീം ഹോതീ . നരകമേം ഐസേ ദുഃഖ കമസേ കമ ദസ ഹജാര വര്ഷ തക
തോ സഹനേ പഡേ ഹൈം; കിന്തു യദി ഉത്കൃഷ്ട ആയുകാ ബംധ ഹുആ തോ തേതീസ
സാഗരോപമ വര്ഷ തക ശരീരകാ അന്ത നഹീം ഹോതാ .
തക തോ മാതാകേ ഉദരമേം ഹീ പഡാ രഹതാ ഹൈ, വഹാ ശരീരകോ
സികോഡകര രഹനേസേ മഹാന കഷ്ട ഉഠാനാ പഡതാ ഹൈ . വഹാ സേ നികലതേ
സമയ ജോ അപാര വേദനാ ഹോതീ ഹൈ, ഉസകാ തോ വര്ണന ഭീ നഹീം കിയാ
ജാ സകതാ . ഫി ര ബചപനമേം ജ്ഞാനകേ ബിനാ, യുവാവസ്ഥാമേം വിഷയ-
ഭോഗോംമേം ആസക്ത രഹനേസേ തഥാ വൃദ്ധാവസ്ഥാമേം ഇന്ദ്രിയോംകീ ശിഥിലതാ
അഥവാ മരണപര്യംത ക്ഷയരോഗ ആദിമേം രുകനേകേ കാരണ ആത്മദര്ശനസേ
വിമുഖ രഹതാ ഹൈ ഔര ആത്മോദ്ധാരകാ മാര്ഗ പ്രാപ്ത നഹീം കര പാതാ .
മന ദുഃഖീ ഹോതാ രഹതാ ഹൈ . കദാചിത് വൈമാനിക ദേവ ഭീ ഹുആ, തോ
വഹാ ഭീ സമ്യക്ത്വകേ ബിനാ ആത്മിക ശാംതി പ്രാപ്ത നഹീം കര പാതാ തഥാ