ਅਨ੍ਵਯਾਰ੍ਥ : – (ਤ੍ਰਿਭੁਵਨਮੇਂ) ਤੀਨੋਂ ਲੋਕਮੇਂ (ਜੇ ) ਜੋ
(ਅਨਨ੍ਤ) ਅਨਨ੍ਤ (ਜੀਵ) ਪ੍ਰਾਣੀ [ਹੈਂ ਵੇ ] (ਸੁਖ) ਸੁਖਕੀ (ਚਾਹੈਂ) ਇਚ੍ਛਾ
ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਔਰ (ਦੁਖਤੈਂ) ਦੁਃਖਸੇ (ਭਯਵਨ੍ਤ) ਡਰਤੇ ਹੈਂ, (ਤਾਤੈਂ) ਇਸਲਿਯੇ
(ਗੁਰੁ) ਆਚਾਰ੍ਯ (ਕਰੁਣਾ) ਦਯਾ (ਧਾਰ) ਕਰਕੇ (ਦੁਖਹਾਰੀ) ਦੁਃਖਕਾ
ਨਾਸ਼ ਕਰਨੇਵਾਲੀ ਔਰ (ਸੁਖਕਾਰ) ਸੁਖਕੋ ਦੇਨੇਵਾਲੀ (ਸੀਖ) ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼ਾ
(ਕਹੈਂ) ਕਹਤੇ ਹੈਂ .
ਭਾਵਾਰ੍ਥ : – ਤੀਨ ਲੋਕਮੇਂ ਜੋ ਅਨਨ੍ਤ ਜੀਵ (ਪ੍ਰਾਣੀ) ਹੈਂ, ਵੇ
ਦੁਃਖਸੇ ਡਰਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਸੁਖਕੋ ਚਾਹਤੇ ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਆਚਾਰ੍ਯ ਦੁਃਖਕਾ
ਨਾਸ਼ ਕਰਨੇਵਾਲੀ ਤਥਾ ਸੁਖ ਦੇਨੇਵਾਲੀ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼ਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ..੧..
ਹੈ; ਇਸਲਿਯੇ ਮੈਂ (ਦੌਲਤਰਾਮ) ਅਪਨੇ ਤ੍ਰਿਯੋਗ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਮਨ-ਵਚਨ-ਕਾਯ
ਦ੍ਵਾਰਾ ਸਾਵਧਾਨੀ ਪੂਰ੍ਵਕ ਉਸ ਵੀਤਰਾਗ (੧੮ ਦੋਸ਼ਰਹਿਤ ) ਸ੍ਵਰੂਪ
ਕੇਵਲਜ੍ਞਾਨਕੋ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਕਰਤਾ ਹੂਁ ..
ਗ੍ਰਨ੍ਥ-ਰਚਨਾਕਾ ਉਦ੍ਦੇਸ਼੍ਯ ਔਰ ਜੀਵੋਂਕੀ ਇਚ੍ਛਾ
ਜੇ ਤ੍ਰਿਭੁਵਨਮੇਂ ਜੀਵ ਅਨਨ੍ਤ, ਸੁਖ ਚਾਹੈਂ ਦੁਖਤੈਂ ਭਯਵਨ੍ਤ .
ਤਾਤੈਂ ਦੁਖਹਾਰੀ ਸੁਖਕਾਰ, ਕਹੈਂ ਸੀਖ ਗੁਰੁ ਕਰੁਣਾ ਧਾਰ ..੧..
ਪਹਲੀ ਢਾਲ ][ ੩