ਫਁਸਕਰ, ਅਪਨੀ ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਸ੍ਵਰੂਪਕੋ ਭੂਲਕਰ ਚਾਰੋਂ ਗਤਿਯੋਂਮੇਂ ਜਨ੍ਮ-
ਮਰਣ ਧਾਰਣ ਕਰਕੇ ਭਟਕ ਰਹਾ ਹੈ ..੨..
ਇਸ ਗ੍ਰਨ੍ਥਕੀ ਪ੍ਰਾਮਾਣਿਕਤਾ ਔਰ ਨਿਗੋਦਕਾ ਦੁਃਖ
ਤਾਸ ਭ੍ਰਮਨਕੀ ਹੈ ਬਹੁ ਕਥਾ, ਪੈ ਕਛੁ ਕਹੂਁ ਕਹੀ ਮੁਨਿ ਯਥਾ .
ਕਾਲ ਅਨਨ੍ਤ ਨਿਗੋਦ ਮਁਝਾਰ, ਬੀਤ੍ਯੋ ਏਕੇਨ੍ਦ੍ਰੀ ਤਨ ਧਾਰ ..੩..
ਅਨ੍ਵਯਾਰ੍ਥ : – (ਤਾਸ) ਉਸ ਸਂਸਾਰਮੇਂ (ਭ੍ਰਮਨਕੀ)
ਭਟਕਨੇਕੀ (ਕਥਾ) ਕਥਾ (ਬਹੁ) ਬੜੀ (ਹੈ) ਹੈ (ਪੈ) ਤਥਾਪਿ (ਯਥਾ)
ਜੈਸੀ (ਮੁਨਿ) ਪੂਰ੍ਵਾਚਾਰ੍ਯੋਂਨੇ (ਕਹੀ) ਕਹੀ ਹੈ [ਤਦਨੁਸਾਰ ਮੈਂ ਭੀ ]
(ਕਛੁ) ਥੋੜੀ-ਸੀ (ਕਹੂਁ) ਕਹਤਾ ਹੂਁ [ਕਿ ਇਸ ਜੀਵਕਾ ] (ਨਿਗੋਦ
ਮਁਝਾਰ) ਨਿਗੋਦਮੇਂ (ਏਕੇਨ੍ਦ੍ਰੀ) ਏਕੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯ ਜੀਵਕੇ (ਤਨ) ਸ਼ਰੀਰ (ਧਾਰ)
ਧਾਰਣ ਕਰਕੇ (ਅਨਂਤ) ਅਨਂਤ (ਕਾਲ) ਕਾਲ (ਵੀਤ੍ਯੋ) ਵ੍ਯਤੀਤ ਹੁਆ
ਹੈ .
ਭਾਵਾਰ੍ਥ : – ਸਂਸਾਰਮੇਂ ਜਨ੍ਮ-ਮਰਣ ਧਾਰਣ ਕਰਨੇਕੀ ਕਥਾ ਬਹੁਤ
ਬੜੀ ਹੈ; ਤਥਾਪਿ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪੂਰ੍ਵਾਚਾਰ੍ਯੋਂਨੇ ਅਪਨੇ ਅਨ੍ਯ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋਂਮੇਂ ਕਹੀ
ਹੈ, ਤਦਨੁਸਾਰ ਮੈਂ (ਦੌਲਤਰਾਮ) ਭੀ ਇਸ ਗ੍ਰਨ੍ਥਮੇਂ ਥੋੜੀ-ਸੀ ਕਹਤਾ ਹੂਁ .
ਇਸ ਜੀਵਨੇ ਨਰਕਸੇ ਭੀ ਨਿਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਨਿਗੋਦਮੇਂ ਏਕੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯ ਜੀਵਕੇ ਸ਼ਰੀਰ
ਧਾਰਣ ਕਿਯੇ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਸਾਧਾਰਣ ਵਨਸ੍ਪਤਿਕਾਯਮੇਂ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਕਰ ਵਹਾਁ
ਅਨਂਤਕਾਲ ਵ੍ਯਤੀਤ ਕਿਯਾ ਹੈ ..੩..
ਨਿਗੋਦਕਾ ਦੁਃਖ ਔਰ ਵਹਾਁਸੇ ਨਿਕਲਕਰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਕੀ ਹੁਈ ਪਰ੍ਯਾਯੇਂ
ਏਕ ਸ਼੍ਵਾਸਮੇਂ ਅਠਦਸ ਬਾਰ, ਜਨਮ੍ਯੋ ਮਰਯੋ ਭਰਯੋ ਦੁਖਭਾਰ .
ਨਿਕਸਿ ਭੂਮਿ ਜਲਪਾਵਕ ਭਯੋ, ਪਵਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਕ ਵਨਸ੍ਪਤਿ ਥਯੋ ..੪..
ਪਹਲੀ ਢਾਲ ][ ੫