ਨਾਰਕਿਯੋਂਕੋ ਅਵਧਿਜ੍ਞਾਨਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਪੂਰ੍ਵਭਵੋਂਕੇ ਵਿਰੋਧਕਾ ਸ੍ਮਰਣ ਕਰਾਕੇ
ਪਰਸ੍ਪਰ ਲੜਵਾਤੇ ਹੈਂ; ਤਬ ਏਕ-ਦੂਸਰੇਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਕੋਲ੍ਹੂਮੇਂ ਪਿਲਨਾ,
ਅਗ੍ਨਿਮੇਂ ਜਲਨਾ, ਆਰੇਸੇ ਚੀਰਾ ਜਾਨਾ, ਕਢਾਈਮੇਂ ਉਬਲਨਾ, ਟੁਕੜੇ-
ਟੁਕੜੇ ਕਰ ਡਾਲਨਾ ਆਦਿ ਅਪਾਰ ਦੁਃਖ ਉਠਾਤੇ ਹੈਂ–ਐਸੀ ਵੇਦਨਾਏਁ
ਨਿਰਨ੍ਤਰ ਸਹਨਾ ਪੜਤੀ ਹੈਂ; ਤਥਾਪਿ ਕ੍ਸ਼ਣਮਾਤ੍ਰ ਸਾਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਤੀ;
ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਟੁਕੜੇ-ਟੁਕੜੇ ਹੋ ਜਾਨੇ ਪਰ ਭੀ ਸ਼ਰੀਰ ਪਾਰੇਕੀ ਭਾਁਤਿ ਪੁਨਃ
ਮਿਲਕਰ ਜ੍ਯੋਂਕਾ ਤ੍ਯੋਂ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ . ਵਹਾਁ ਆਯੁ ਪੂਰ੍ਣ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਮ੍ਰੁਤ੍ਯੁ
ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ . ਨਰਕਮੇਂ ਐਸੇ ਦੁਃਖ ਕਮਸੇ ਕਮ ਦਸ ਹਜਾਰ ਵਰ੍ਸ਼ ਤਕ
ਤੋ ਸਹਨੇ ਪੜੇ ਹੈਂ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਉਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਆਯੁਕਾ ਬਂਧ ਹੁਆ ਤੋ ਤੇਤੀਸ
ਸਾਗਰੋਪਮ ਵਰ੍ਸ਼ ਤਕ ਸ਼ਰੀਰਕਾ ਅਨ੍ਤ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ .
ਤਕ ਤੋ ਮਾਤਾਕੇ ਉਦਰਮੇਂ ਹੀ ਪੜਾ ਰਹਤਾ ਹੈ, ਵਹਾਁ ਸ਼ਰੀਰਕੋ
ਸਿਕੋੜਕਰ ਰਹਨੇਸੇ ਮਹਾਨ ਕਸ਼੍ਟ ਉਠਾਨਾ ਪੜਤਾ ਹੈ . ਵਹਾਁਸੇ ਨਿਕਲਤੇ
ਸਮਯ ਜੋ ਅਪਾਰ ਵੇਦਨਾ ਹੋਤੀ ਹੈ, ਉਸਕਾ ਤੋ ਵਰ੍ਣਨ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕਿਯਾ
ਜਾ ਸਕਤਾ . ਫਿ ਰ ਬਚਪਨਮੇਂ ਜ੍ਞਾਨਕੇ ਬਿਨਾ, ਯੁਵਾਵਸ੍ਥਾਮੇਂ ਵਿਸ਼ਯ-
ਭੋਗੋਂਮੇਂ ਆਸਕ੍ਤ ਰਹਨੇਸੇ ਤਥਾ ਵ੍ਰੁਦ੍ਧਾਵਸ੍ਥਾਮੇਂ ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਕੀ ਸ਼ਿਥਿਲਤਾ
ਅਥਵਾ ਮਰਣਪਰ੍ਯਂਤ ਕ੍ਸ਼ਯਰੋਗ ਆਦਿਮੇਂ ਰੁਕਨੇਕੇ ਕਾਰਣ ਆਤ੍ਮਦਰ੍ਸ਼ਨਸੇ
ਵਿਮੁਖ ਰਹਤਾ ਹੈ ਔਰ ਆਤ੍ਮੋਦ੍ਧਾਰਕਾ ਮਾਰ੍ਗ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਤਾ .
ਮਨ ਦੁਃਖੀ ਹੋਤਾ ਰਹਤਾ ਹੈ . ਕਦਾਚਿਤ੍ ਵੈਮਾਨਿਕ ਦੇਵ ਭੀ ਹੁਆ, ਤੋ
ਵਹਾਁ ਭੀ ਸਮ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਕੇ ਬਿਨਾ ਆਤ੍ਮਿਕ ਸ਼ਾਂਤਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਤਾ ਤਥਾ