परमात्मस्वरूपनी प्राप्तिनो उपाय[ ८७
[१८ – २०] हवे त्रण शुद्धि कहीए छीए –
मन-वचन-काय शुद्ध करीने स्वरूप भावे, अने स्वरूपभावी
पुरुषोमां ए त्रणे लगावे; स्वरूपने निःशंक – निःसंदेहपणे ग्रहे.
(२१ – २५) हवे, पांच दोषनो त्याग कहे छे —
१. सर्वज्ञ – वचनने निःसंदेहपणे माने;
२. मिथ्यामतनी अभिलाषा न करे; पर – द्वैतने न इच्छे.
३. पवित्र स्वरूपने ग्रहे, पर उपर ग्लानि न करे.
४. मिथ्यात्वी परग्राही द्वैतनी मन वडे प्रशंसा न करे. तेमज
५. वचन वडे (ते मिथ्यात्वीना) गुण न कहे.
(२६ – ३३) हवे, सम्यक्त्वनी प्रभावनाना आठ भेद कहे छे —
तेना आठ भेद — १. पवयणी (अर्थात् सिद्धांतने जाणनार) २.
धर्मकथा, ३. वादी, ४. निमित्त, ५. तपसी, ६. विद्यावान्, ७. सिद्ध,
८. कवि. ते हवे कहीए छीए —
१. सिद्धांतमां स्वरूपने उपादेय कहे,
२. निजधर्मनुं कथन कहे,
३. हठवडे द्वैतनो आग्रह होय ते छोडावे अने मिथ्यावाद मटाडे,
४. स्वरूप पामवामां निमित्त जिनवाणी, गुरु तथा स्वधर्मी छे अने
निज विचार छे; निमित्तपणे जे धर्मज्ञ छे तेमनुं हित कहे.
५. परद्वैतनी इच्छा मटाडीने निज प्रताप प्रगट करे,
६. विद्यावडे जिनमतनो प्रभाव करे, ज्ञानवडे स्वरूपनो प्रभाव करे,
७. स्वरूपानंदीनुं वचनवडे हित करे, संघनी स्थिरता करे, जेना वडे
स्वरूपनी सिद्धि थाय तेने सिद्ध कहीए.
८. कवि स्वरूप संबंधी रचना रचे, परमार्थने पामे, प्रभावना करे.