शताब्दिना अंतमां अने १९मी शताब्दिना प्रारंभमां ढुंढाहडदेश (राजस्थान)ना सवाई जयपुर
नगरमां आ ‘मोक्षमार्गप्रकाशक’ ग्रंथना रचयिता, निर्ग्रंथवीतरागमार्गना परम श्रद्धावान, सातिशय
बुद्धिना धारक अने विद्वज्ज्नमनवल्लभ आचार्यकल्प पंडितप्रवर श्री टोडरमलजीनो उदय थयो हतो.
पितानुं नाम जोगीदास अने मातानुं नाम रंभादेवी हतुं. तेओ जातिए ‘खंडेलवाल’ अने गोत्रे
‘गोदीका’ हता. ‘गोदीका’ ते संभवतः ‘भोंसा’ अने ‘बडजात्या’ नामना गोत्रनुं ज नामान्तर छे.
तेमनुं गृहस्थजीवन साधनसंपन्न हतुं.
उंमरमां ने टूंका समयमां जैनसिद्धांत उपरांत व्याकरण, काव्य, छंद, अलंकार, कोष आदि विविध
विषयोमां दक्षता प्राप्त करी लीधी हती. हिन्दी साहित्यना दिगंबर जैन विद्वानोमां तेमनुं नाम खास
उल्लेखनीय छे. हिन्दीना गद्यलेखक विद्वानोमां तेओ प्रथम कोटिना विद्वान गणाय छे. विद्वताने
अनुरूप तेमनो स्वभाव पण विनम्र तेम ज दयाळु हतो; अने स्वाभाविक कोमळता, सदाचारिता
वगेरे सद्गुणो तेमना जीवनसहचर हता. अहंकार तो तेमने स्पर्शी शक्यो ज नहोतो. सौम्य मुद्रा
उपरथी तेमनी आंतरिक भद्रता तेम ज वात्सल्यनो परिचय सहजपणे प्राप्त थई जतो हतो. तेमनी
रहेणीकरणी घणी ज सादी हती. आध्यात्मिकता तो तेमना जीवनमां ओतप्रोत थई गई हती.
श्रीमद्भगवत्कुंदकुंदाचार्यादि महर्षिओना आध्यात्मिक ग्रंथोनो
हतो. संस्कृत अने प्राकृत
आचार तेम ज व्यवहार विवेकयुक्त अने मृदु हतो. तेमना द्वारा रचित गोम्मटसार, लब्धिसार,
क्षपणासार, त्रिलोकसार, आत्मानुशासन अने पुरुषार्थसिद्ध्युपाय वगेरेनी भाषाटीकाओ तथा आ
‘मोक्षमार्गप्रकाशक’ नामनी तेमनी स्वतंत्र ग्रंथरचनानुं अवलोकन करतां जणाय छे के ते समयमां
तेमना जेवा स्वमत-परमतना ज्ञाता ज्वल्ले ज कोई हशे.
एम कहेवुं छे के