જિતના પ્રકાશ પ્રગટ હૈ વહ ઉસ સૂર્યકે સ્વભાવકા અંશ હૈ
જિતના વ્યક્ત્ત નહીં હૈ ઉતનેકા તો ઉસ કાલમેં અભાવ હૈ. તથા ઉન કર્મોંકે ક્ષયોપશમસે
જિતને જ્ઞાન, દર્શન, વીર્ય પ્રગટ હૈં વહ ઉસ જીવકે સ્વભાવકા અંશ હી હૈ, કર્મજનિત
ઔપાધિકભાવ નહીં હૈ. સો ઐસે સ્વભાવકે અંશકા અનાદિસે લેકર કભી અભાવ નહીં હોતા.
ઇસ હી કે દ્વારા જીવકે જીવત્વપને કા નિશ્ચય કિયા જાતા હૈ કિ યહ દેખનેવાલી જાનનેવાલી
શક્તિકો ધરતી હુઈ વસ્તુ હૈ વહી આત્મા હૈ.
અભાવરૂપ હૈં ઉનસે ભી બન્ધ નહીં હૈ; ક્યોંકિ સ્વયં હી કા અભાવ હોને પર અન્યકો કારણ
કૈસે હોં? ઇસલિયે જ્ઞાનાવરણ, દર્શનાવરણ, અન્તરાયકે નિમિત્તસે ઉત્પન્ન ભાવ નવીન કર્મબન્ધકે
કારણ નહીં હૈં.
હૈં, જીવ હી ઉનકા કર્ત્તા હૈ, જીવકે પરિણમનરૂપ હી વે કાર્ય હૈં; તથાપિ ઉનકા હોના મોહકર્મકે
નિમિત્તસે હી હૈ, કર્મનિમિત્ત દૂર હોને પર ઉનકા અભાવ હી હોતા હૈ, ઇસલિયે વે જીવકે
નિજસ્વભાવ નહીં, ઔપાધિક ભાવ હૈં. તથા ઉન ભાવોં દ્વારા નવીન બન્ધ હોતા હૈ; ઇસલિયે
મોહકે ઉદયસે ઉત્પન્ન ભાવ બન્ધકે કારણ હૈં.
હૈં, ઇસલિયે વે સબ બન્ધકે કારણ નહીં હૈં; ક્યોંકિ પરદ્રવ્ય બન્ધકા કારણ નહીં હોતા. ઉનમેં
આત્માકો મમત્વાદિરૂપ મિથ્યાત્વાદિભાવ હોતે હૈં વહી બન્ધકા કારણ જાનના.