മമത്വ നഹീം കരതേ, തഥാ ജോ പരദ്രവ്യ വ ഉനകേ സ്വഭാവ ജ്ഞാനമേം പ്രതിഭാഷിത ഹോതേ ഹൈം ഉന്ഹേം ജാനതേ
തോ ഹൈം, പരന്തു ഇഷ്ട-അനിഷ്ട മാനകര ഉനമേം രാഗ-ദ്വേഷ നഹീം കരതേ; ശരീരകീ അനേക അവസ്ഥാഏ ഹോതീ
ഹൈം, ബാഹ്യ നാനാ നിമിത്ത ബനതേ ഹൈം, പരന്തു വഹാ കുഛ ഭീ സുഖ-ദുഃഖ നഹീം മാനതേ; തഥാ അപനേ
യോഗ്യ ബാഹ്യ ക്രിയാ ജൈസേ ബനതീ ഹൈം വൈസേ ബനതീ ഹൈം, ഖീംചകര ഉനകോ നഹീം കരതേ; തഥാ അപനേ
ഉപയോഗകോ ബഹുത നഹീം ഭ്രമാതേ ഹൈം, ഉദാസീന ഹോകര നിശ്ചലവൃത്തികോ ധാരണ കരതേ ഹൈം; തഥാ കദാചിത്
മംദരാഗകേ ഉദയസേ ശുഭോപയോഗ ഭീ ഹോതാ ഹൈ
ഉദയകാ അഭാവ ഹോനേസേ ഹിംസാദിരൂപ അശുഭോപയോഗ പരിണതികാ തോ അസ്തിത്വ ഹീ നഹീം രഹാ ഹൈ; തഥാ
ഐസീ അന്തരംഗ (അവസ്ഥാ) ഹോനേ പര ബാഹ്യ ദിഗമ്ബര സൌമ്യമുദ്രാധാരീ ഹുഏ ഹൈം, ശരീരകാ സ വാരനാ ആദി
വിക്രിയാഓംസേ രഹിത ഹുഏ ഹൈം, വനഖണ്ഡാദിമേം വാസ കരതേ ഹൈം, അട്ഠാഈസ മൂലഗുണോംകാ അഖണ്ഡിത പാലന
കരതേ ഹൈം; ബാഈസ പരീഷഹോംകോ സഹന കരതേ ഹൈം, ബാരഹ പ്രകാരകേ തപോംകോ ആദരതേ ഹൈം, കദാചിത്
ധ്യാനമുദ്രാ ധാരണ കരകേ പ്രതിമാവത് നിശ്ചല ഹോതേ ഹൈം, കദാചിത് അധ്യയനാദിക ബാഹ്യ ധര്മക്രിയാഓംമേം
പ്രവര്തതേ ഹൈം, കദാചിത് മുനിധര്മകേ സഹകാരീ ശരീരകീ സ്ഥിതികേ ഹേതു യോഗ്യ ആഹാര-വിഹാരാദി ക്രിയാഓംമേം
സാവധാന ഹോതേ ഹൈം.
ധര്മകേ ലോഭീ അന്യ ജീവ-യാചക ഉനകോ ദേഖകര രാഗ അംശകേ ഉദയസേ കരുണാബുദ്ധി ഹോ തോ ഉനകോ
ധര്മോപദേശ ദേതേ ഹൈം, ജോ ദീക്ഷാഗ്രാഹക ഹൈം ഉനകോ ദീക്ഷാ ദേതേ ഹൈം, ജോ അപനേ ദോഷോംകോ പ്രഗട കരതേ
ഹൈം, ഉനകോ പ്രായശ്ചിത്ത വിധിസേ ശുദ്ധ കരതേ ഹൈം.