-
അപനേ ഘാതക ഘാതികര്മകീ ഹീനതാ ഹോനേസേ സഹജ ഹീ വീതരാഗ-വിശേഷജ്ഞാന പ്രഗട ഹോതാ ഹൈ. ജിതനേ
അംശോംമേം വഹ ഹീന ഹോ ഉതനേ അംശോംമേം യഹ പ്രഗട ഹോതാ ഹൈ. — ഇസ പ്രകാര അരഹംതാദിക ദ്വാരാ അപനാ
പ്രയോജന സിദ്ധ ഹോതാ ഹൈ.
അഥവാ അരഹംതാദികേ ആകാരകാ അവലോകന കരനാ യാ സ്വരൂപ വിചാര കരനാ യാ വചന
സുനനാ യാ നികടവര്തീ ഹോനാ യാ ഉനകേ അനുസാര പ്രവര്തന കരനാ — ഇത്യാദി കാര്യ തത്കാല ഹീ
നിമിത്തഭൂത ഹോകര രാഗാദികകോ ഹീന കരതേ ഹൈം, ജീവ-അജീവാദികേ വിശേഷ ജ്ഞാനകോ ഉത്പന്ന കരതേ
ഹൈം. — ഇസലിയേ ഐസേ ഭീ അരഹംതാദിക ദ്വാരാ വീതരാഗ-വിശേഷജ്ഞാനരൂപ പ്രയോജനകീ സിദ്ധി ഹോതീ ഹൈ.
യഹാ
കോഈ കഹേ കി ഇനകേ ദ്വാരാ ഐസേ പ്രയോജനകീ തോ സിദ്ധി ഇസ പ്രകാര ഹോതീ ഹൈ, പരന്തു
ജിസസേ ഇന്ദ്രിയജനിത സുഖ ഉത്പന്ന ഹോ തഥാ ദുഃഖകാ വിനാശ ഹോ — ഐസേ ഭീ പ്രയോജനകീ സിദ്ധി
ഇനകേ ദ്വാരാ ഹോതീ ഹൈ യാ നഹീം ? ഉസകാ സമാധാനഃ —
ജോ അരഹംതാദികേ പ്രതി സ്തവനാദിരൂപ വിശുദ്ധ പരിണാമ ഹോതേ ഹൈം ഉനസേ അഘാതിയാ കര്മോംകീ
സാതാ ആദി പുണ്യപ്രകൃതിയോംകാ ബന്ധ ഹോതാ ഹൈ; ഔര യദി വേ പരിണാമ തീവ്ര ഹോം തോ പൂര്വകാലമേം
ജോ അസാതാ ആദി പാപപ്രകൃതിയോംകാ ബന്ധ ഹുആ ഥാ ഉന്ഹേം ഭീ മന്ദ കരതാ ഹൈ അഥവാ നഷ്ട കരകേ
പുണ്യപ്രകൃതിരൂപ പരിണമിത കരതാ ഹൈ; ഔര ഉസ പുണ്യകാ ഉദയ ഹോനേ പര സ്വയമേവ ഇന്ദ്രിയസുഖകീ
കാരണഭൂത സാമഗ്രീ പ്രാപ്ത ഹോതീ ഹൈ തഥാ പാപകാ ഉദയ ദൂര ഹോനേ പര സ്വയമേവ ദുഃഖകീ കാരണഭൂത
സാമഗ്രീ ദൂര ഹോ ജാതീ ഹൈ. — ഇസ പ്രകാര ഇസ പ്രയോജനകീ ഭീ സിദ്ധി ഉനകേ ദ്വാരാ ഹോതീ ഹൈ.
അഥവാ ജിനശാസനകേ ഭക്ത ദേവാദിക ഹൈം വേ ഉസ ഭക്ത പുരുഷകോ അനേക ഇന്ദ്രിയസുഖകീ കാരണഭൂത
സാമഗ്രിയോംകാ സംയോഗ കരാതേ ഹൈം ഔര ദുഃഖകീ കാരണഭൂത സാമഗ്രിയോംകോ ദൂര കരതേ ഹൈം. — ഇസ
പ്രകാര ഭീ ഇസ പ്രയോജനകീ സിദ്ധി ഉന അരഹംതാദിക ദ്വാരാ ഹോതീ ഹൈ. പരന്തു ഇസ പ്രയോജനസേ കുഛ
ഭീ അപനാ ഹിത നഹീം ഹോതാ; ക്യോംകി യഹ ആത്മാ കഷായഭാവോംസേ ബാഹ്യ സാമഗ്രിയോംമേം ഇഷ്ട – അനിഷ്ടപനാ
മാനകര സ്വയം ഹീ സുഖ – ദുഃഖകീ കല്പനാ കരതാ ഹൈ. കഷായകേ ബിനാ ബാഹ്യ സാമഗ്രീ കുഛ സുഖ —
ദുഃഖകീ ദാതാ നഹീം ഹൈ. തഥാ കഷായ ഹൈ സോ സര്വ ആകുലതാമയ ഹൈ, ഇസലിയേ ഇന്ദ്രിയജനിത സുഖകീ
ഇച്ഛാ കരനാ ഔര ദുഃഖസേ ഡരനാ യഹ ഭ്രമ ഹൈ.
പുനശ്ച, ഇസ പ്രയോജനകേ ഹേതു അരഹംതാദികകീ ഭക്തി കരനേസേ ഭീ തീവ്ര കഷായ ഹോനേകേ കാരണ
പാപബംധ ഹീ ഹോതാ ഹൈ, ഇസലിയേ അപനേകോ ഇസ പ്രയോജനകാ അര്ഥീ ഹോനാ യോഗ്യ നഹീം ഹൈ.
അരഹംതാദികകീ ഭക്തി കരനേസേ ഐസേ പ്രയോജന തോ സ്വയമേവ ഹീ സിദ്ധ ഹോതേ ഹൈം.
ഇസപ്രകാര അരഹംതാദിക പരമ ഇഷ്ട മാനനേ യോഗ്യ ഹൈം.
പഹലാ അധികാര ][ ൭