-
൬൪ ] [ മോക്ഷമാര്ഗപ്രകാശക
വഹ മഹാ ദുഃഖീ ഹൈ. ഉസീ പ്രകാര ഏകേന്ദ്രിയകാ ജ്ഞാന തോ ഥോഡാ ഹൈ ഔര ബാഹ്യ ശക്തിഹീനതാകേ
കാരണ അപനാ ദുഃഖ പ്രഗട ഭീ നഹീം കര സകതാ, പരന്തു മഹാ ദുഃഖീ ഹൈ.
തഥാ അംതരായകേ തീവ്ര ഉദയസേ ചാഹാ ഹുആ ബഹുത നഹീം ഹോതാ, ഇസലിഏ ഭീ ദുഃഖീ ഹീ
ഹോതേ ഹൈം.
തഥാ അഘാതി കര്മോംമേം വിശേഷരൂപസേ പാപപ്രകൃതിയോംകാ ഉദയ ഹൈ; വഹാ
അസാതാവേദനീയകാ ഉദയ
ഹോനേ പര ഉസകേ നിമിത്തസേ മഹാ ദുഃഖീ ഹോതേ ഹൈം. വനസ്പതി ഹൈ സോ പവനസേ ടൂടതീ ഹൈ, ശീത-ഉഷ്ണതാസേ
സൂഖ ജാതീ ഹൈ, ജല ന മിലനേസേ സൂഖ ജാതീ ഹൈ, അഗ്നിസേ ജല ജാതീ ഹൈ; ഉസകോ കോഈ ഛേദതാ
ഹൈ, ഭേദതാ ഹൈ, മസലതാ ഹൈ, ഖാതാ ഹൈ, തോഡതാ ഹൈ — ഇത്യാദി അവസ്ഥാ ഹോതീ ഹൈ. ഉസീ പ്രകാര
യഥാസമ്ഭവ പൃഥ്വീ ആദിമേം അവസ്ഥാഏ
ഹോതീ ഹൈം. ഉന അവസ്ഥാഓംകേ ഹോനേസേ വേ മഹാ ദുഃഖീ ഹോതേ
ഹൈം.
ജിസ പ്രകാര മനുഷ്യകേ ശരീരമേം ഐസീ അവസ്ഥാ ഹോനേ പര ദുഃഖ ഹോതാ ഹൈ ഉസീ പ്രകാര ഉനകേ
ഹോതാ ഹൈ. ക്യോംകി ഇനകാ ജാനപനാ സ്പര്ശന ഇന്ദ്രിയസേ ഹോതാ ഹൈ ഔര ഉനകേ സ്പര്ശന ഇന്ദ്രിയ ഹൈ
ഹീ, ഉസകേ ദ്വാരാ ഉന്ഹേം ജാനകര മോഹകേ വശസേ മഹാ വ്യാകുല ഹോതേ ഹൈം; പരന്തു ഭാഗനേകീ, ലഡനേകീ
യാ പുകാരനേകീ ശക്തി നഹീം ഹൈ, ഇസലിയേ അജ്ഞാനീ ലോഗ ഉനകേ ദുഃഖകോ നഹീം ജാനതേ. തഥാ കദാചിത്
കിംചിത് സാതാകാ ഉദയ ഹോതാ ഹൈ, പരന്തു വഹ ബലവാന നഹീം ഹോതാ.
തഥാ ആയുകര്മസേ ഇന ഏകേന്ദ്രിയ ജീവോംമേം ജോ അപര്യാപ്ത ഹൈം ഉനകേ തോ പര്യായകീ സ്ഥിതി
ഉച്ഛ്വാസകേ അഠാരഹവേം ഭാഗ മാത്ര ഹീ ഹൈ, ഔര പര്യാപ്തോംകീ അംതര്മൂഹൂര്ത ആദി കിതനേ ഹീ വര്ഷ പര്യന്ത
ഹൈ. വഹാ
ആയു ഥോഡാ ഹോനേസേ ജന്മ-മരണ ഹോതേ ഹീ രഹതേ ഹൈം ഉസസേ ദുഃഖീ ഹൈം.
തഥാ നാമകര്മമേം തിര്യംചഗതി ആദി പാപപ്രകൃതിയോംകാ ഹീ ഉദയ വിശേഷരൂപസേ പായാ ജാതാ ഹൈ.
കിസീ ഹീന പുണ്യപ്രകൃതികാ ഉദയ ഹോ ഉസകാ ബലവാനപനാ നഹീം ഹോതാ, ഇസലിയേ ഉനസേ ഭീ മോഹകേ
വശസേ ദുഃഖീ ഹോതേ ഹൈം.
തഥാ ഗോത്രകര്മമേം നീച ഗോത്രഹീകാ ഉദയ ഹൈ, ഇസലിയേ മഹംതതാ നഹീം ഹോതീ, ഇസലിയേ ഭീ
ദുഃഖീ ഹീ ഹൈം.
ഇസപ്രകാര ഏകേന്ദ്രിയ ജീവ മഹാ ദുഃഖീ ഹൈം ഔര ഇസ സംസാരമേം ജൈസേ പാഷാണ ആധാര പര
തോ ബഹുത കാല രഹതാ ഹൈ, നിരാധാര ആകാശമേം തോ കദാചിത് കിംചിത്മാത്ര കാല രഹതാ ഹൈ; ഉസീപ്രകാര
ജീവ ഏകേന്ദ്രിയ പര്യായമേം ബഹുത കാല രഹതാ ഹൈ, അന്യ പര്യായോംമേം തോ കദാചിത് കിംചിത്മാത്ര കാല
രഹതാ ഹൈ; ഇസലിയേ യഹ ജീവ സംസാരമേം മഹാ ദുഃഖീ ഹൈ.