-
തീസരാ അധികാര ][ ൬൭
ഹോതേ ഹൈം, പരന്തു വേ വിഷയോംകീ ഇച്ഛാസേ ആകുലിത ഹൈം. ഉനമേം ബഹുതോംകോ തോ ഇഷ്ട-വിഷയകീ പ്രാപ്തി
ഹൈ നഹീം; കിസീകോ കദാചിത് കിംചിത് ഹോതീ ഹൈ.
തഥാ മിഥ്യാത്വഭാവസേ അതത്ത്വശ്രദ്ധാനീ ഹോ ഹീ രഹേ ഹൈം ഔര കഷായ മുഖ്യതഃ തീവ്ര ഹീ പായീ
ജാതീ ഹൈം. ക്രോധ – മാനസേ പരസ്പര ലഡതേ ഹൈം, ഭക്ഷണ കരതേ ഹൈം, ദുഃഖ ദേതേ ഹൈം; മായാ – ലോഭസേ ഛല
കരതേ ഹൈം, വസ്തുകോ ചാഹതേ ഹൈം; ഹാസ്യാദിക ദ്വാരാ ഉന കഷായോംകേ കാര്യോംമേം പ്രവര്തതേ ഹൈം. തഥാ കിസീകേ
കദാചിത് മംദകഷായ ഹോതീ ഹൈ, പരന്തു ഥോഡേ ജീവോംകേ ഹോതീ ഹൈ, ഇസലിയേ മുഖ്യതാ നഹീം ഹൈ.
തഥാ വേദനീയമേം മുഖ്യതഃ അസാതാകാ ഉദയ ഹൈ. ഉസസേ രോഗ, പീഡാ, ക്ഷുധാ, തൃഷാ, ഛേദന,
ഭേദന, ബഹുത ഭാര-വഹന, ശീത, ഉഷ്ണ, അംഗ-ഭംഗാദി അവസ്ഥാ ഹോതീ ഹൈ. ഉസസേ ദുഃഖീ ഹോതേ പ്രത്യക്ഷ
ദേഖേ ജാതേ ഹൈം, ഇസലിഏ ബഹുത നഹീം കഹാ ഹൈ. കിസീകേ കദാചിത് കിംചിത് സാതാകാ ഭീ ഉദയ
ഹോതാ ഹൈ, പരന്തു ഥോഡേ ഹീ ജീവോംകോ ഹൈ, മുഖ്യതയാ നഹീം ഹൈ. തഥാ ആയു അന്തര്മുഹൂര്തസേ ലേകര കോടി
വര്ഷ പര്യന്ത ഹൈ. വഹാ
ബഹുത ജീവ അല്പ ആയുകേ ധാരക ഹോതേ ഹൈം, ഇസലിയേ ജന്മ-മരണകാ ദുഃഖ
പാതേ ഹൈം. തഥാ ഭോഗഭൂമിയോംകീ ബഡീ ആയു ഹൈ ഔര ഉനകേ സാതാകാ ഭീ ഉദയ ഹൈ, പരന്തു വേ
ജീവ ഥോഡേ ഹൈം. തഥാ മുഖ്യതഃ തോ നാമകര്മകീ തിര്യംചഗതി ആദി പാപപ്രകൃതിയോംകാ ഹീ ഉദയ ഹൈ.
കിസീകോ കദാചിത് കിന്ഹീം പുണ്യപ്രകൃതിയോംകാ ഭീ ഉദയ ഹോതാ ഹൈ, പരന്തു ഥോഡേ ജീവോംകോ ഥോഡാ ഹോതാ
ഹൈ, മുഖ്യതാ നഹീം ഹൈ. തഥാ ഗോത്രമേം നീച ഗോത്രകാ ഹീ ഉദയ ഹൈ, ഇസലിയേ ഹീന ഹോ രഹേ ഹൈം. —
ഇസ പ്രകാര തിര്യംച ഗതിമേം മഹാ ദുഃഖ ജാനനാ.
മനുഷ്യ ഗതികേ ദുഃഖ
തഥാ മനുഷ്യഗതിമേം അസംഖ്യാത ജീവ തോ ലബ്ധി-അപര്യാപ്ത ഹൈം വേ സമ്മൂര്ച്ഛന ഹീ ഹൈം, ഉനകീ
ആയു തോ ഉച്ഛ്വാസകേ അഠാരഹവേം ഭാഗ മാത്ര ഹൈ. തഥാ കിതനേ ഹീ ജീവ ഗര്ഭമേം ആകര ഥോഡേ ഹീ
കാലമേം മരണ പാതേ ഹൈം, ഉനകീ തോ ശക്തി പ്രഗട ഭാസിത നഹീം ഹോതീ; ഉനകേ ദുഃഖ ഏകേന്ദ്രിയവത്
ജാനനാ. വിശേഷ ഹൈ സോ വിശേഷ ജാനനാ.
തഥാ ഗര്ഭജോംകേ കുഛ കാല ഗര്ഭമേം രഹനേകേ ബാദ ബാഹര നികലനാ ഹോതാ ഹൈ. ഉനകേ ദുഃഖകാ
വര്ണന കര്മ-അപേക്ഷാസേ പഹലേ വര്ണന കിയാ ഹൈ വൈസേ ജാനനാ. വഹ സര്വ വര്ണന ഗര്ഭജ മനുഷ്യോംകേ സമ്ഭവ
ഹൈ. അഥവാ തിര്യംചോംകാ വര്ണന കിയാ ഹൈ ഉസ പ്രകാര ജാനനാ.
വിശേഷ യഹ ഹൈ കി — യഹാ
കോഈ ശക്തി വിശേഷ പായീ ജാതീ ഹൈ തഥാ രാജാദികോംകേ വിശേഷ
സാതാകാ ഉദയ ഹോതാ ഹൈ തഥാ ക്ഷത്രിയാദികോംകോ ഉച്ച ഗോത്രകാ ഭീ ഉദയ ഹോതാ ഹൈ. തഥാ ധന-
കുടുമ്ബാദികകാ നിമിത്ത വിശേഷ പായാ ജാതാ ഹൈ — ഇത്യാദി വിശേഷ ജാനനാ.