-
൭൮ ] [ മോക്ഷമാര്ഗപ്രകാശക
പ്രയോജനഭൂത-അപ്രയോജനഭൂത പദാര്ഥ
യഹാ
കോഈ പൂഛേ കി — പ്രയോജനഭൂത ഔര അപ്രയോജനഭൂത പദാര്ഥ കൌന ഹൈം?
സമാധാനഃ — ഇസ ജീവകോ പ്രയോജന തോ ഏക യഹീ ഹൈ കി ദുഃഖ ന ഹോ ഔര സുഖ ഹോ.
കിസീ ജീവകേ അന്യ കുഛ ഭീ പ്രയോജന നഹീം ഹൈ. തഥാ ദുഃഖകാ ന ഹോനാ, സുഖകാ ഹോനാ ഏക
ഹീ ഹൈ; ക്യോംകി ദുഃഖകാ അഭാവ വഹീ സുഖ ഹൈ ഔര ഇസ പ്രയോജനകീ സിദ്ധി ജീവാദികകാ സത്യ
ശ്രദ്ധാന കരനേസേ ഹോതീ ഹൈ. കൈസേ?
സോ കഹതേ ഹൈംഃ — പ്രഥമ തോ ദുഃഖ ദൂര കരനേമേം ആപാപരകാ ജ്ഞാന അവശ്യ ഹോനാ ചാഹിയേ.
യദി ആപാപരകാ ജ്ഞാന നഹീം ഹോ തോ അപനേകോ പഹിചാനേ ബിനാ അപനാ ദുഃഖ കൈസേ ദൂര കരേ? അഥവാ
ആപാപരകോ ഏക ജാനകര അപനാ ദുഃഖ ദൂര കരനേകേ അര്ഥ പരകാ ഉപചാര കരേ തോ അപനാ ദുഃഖ
ദൂര കൈസേ ഹോ? അഥവാ അപനേസേ പര ഭിന്ന ഹൈം, പരന്തു യഹ പരമേം അഹംകാര-മമകാര കരേ തോ ഉസസേ ദുഃഖ
ഹീ ഹോതാ ഹൈ. ആപാപരകാ ജ്ഞാന ഹോനേ പര ഹീ ദുഃഖ ദൂര ഹോതാ ഹൈ. തഥാ ആപാപരകാ ജ്ഞാന ജീവ-
അജീവകാ ജ്ഞാന ഹോനേ പര ഹീ ഹോതാ ഹൈ; ക്യോംകി ആപ സ്വയം ജീവ ഹൈ, ശരീരാദിക അജീവ ഹൈം.
യദി ലക്ഷണാദി ദ്വാരാ ജീവ-അജീവകീ പഹിചാന ഹോ തോ അപനീ ഔര പരകീ ഭിന്നതാ ഭാസിത
ഹോ; ഇസലിയേ ജീവ-അജീവകോ ജാനനാ. അഥവാ ജീവ-അജീവകാ ജ്ഞാന ഹോനേ പര, ജിന പദാര്ഥോംകേ
അന്യഥാ ശ്രദ്ധാനസേ ദുഃഖ ഹോതാ ഥാ ഉനകാ യഥാര്ഥ ജ്ഞാന ഹോനേസേ ദുഃഖ ദൂര ഹോതാ ഹൈ; ഇസലിയേ ജീവ-
അജീവകോ ജാനനാ.
തഥാ ദുഃഖകാ കാരണ തോ കര്മ-ബന്ധന ഹൈ ഔര ഉസകാ കാരണ മിഥ്യാത്വാദിക ആസ്രവ ഹൈം.
യദി ഇനകോ ന പഹിചാനേ, ഇനകോ ദുഃഖകാ മൂല കാരണ ന ജാനേ തോ ഇനകാ അഭാവ കൈസേ കരേ?
ഔര ഇനകാ അഭാവ നഹീം കരേ തോ കര്മ ബന്ധന കൈസേ നഹീം ഹോ? ഇസലിയേ ദുഃഖ ഹീ ഹോതാ ഹൈ.
അഥവാ മിഥ്യാത്വാദിക ഭാവ ഹൈം സോ ദുഃഖമയ ഹൈം. യദി ഉന്ഹേം ജ്യോംകാ ത്യോം നഹീം ജാനേ തോ ഉനകാ
അഭാവ നഹീം കരേ, തബ ദുഃഖീ ഹീ രഹേ; ഇസലിയേ ആസ്രവകോ ജാനനാ.
തഥാ സമസ്ത ദുഃഖകാ കാരണ കര്മ-ബന്ധന ഹൈ. യദി ഉസേ ന ജാനേ തോ ഉസസേ മുക്ത ഹോനേകാ
ഉപായ നഹീം കരേ, തബ ഉസകേ നിമിത്തസേ ദുഃഖീ ഹോ; ഇസലിയേ ബന്ധകോ ജാനനാ.
തഥാ ആസ്രവകാ അഭാവ കരനാ സോ സംവര ഹൈ. ഉസകാ സ്വരൂപ ന ജാനേ തോ ഉസമേം പ്രവര്തന നഹീം
കരേ, തബ ആസ്രവ ഹീ രഹേ, ഉസസേ വര്ത്തമാന തഥാ ആഗാമീ ദുഃഖ ഹീ ഹോതാ ഹൈ; ഇസലിയേ സംവരകോ ജാനനാ.
തഥാ കഥംചിത് കിംചിത് കര്മബന്ധകാ അഭാവ കരനാ ഉസകാ നാമ നിര്ജരാ ഹൈ. യദി ഉസേ
ന ജാനേ തോ ഉസകീ പ്രവൃത്തികാ ഉദ്യമീ നഹീം ഹോ, തബ സര്വഥാ ബന്ധ ഹീ രഹേ, ജിസസേ ദുഃഖ ഹീ
ഹോതാ ഹൈ; ഇസലിയേ നിര്ജരാകോ ജാനനാ.