ਬ੍ਰਹ੍ਮਾਕੋ ਕੁਛ ਸੁਖ ਤੋ ਨਹੀਂ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤਾ ਹੋਗਾ. ਤਥਾ ਤੂ ਕਹੇਗਾ ਪਾਪੀ ਜੀਵੋਂਕੋ ਦੁਃਖ ਦੇਨੇਕੇ
ਅਰ੍ਥ ਬਨਾਈਂ; ਤੋ ਅਪਨੇ ਹੀ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਕਿਯੇ ਜੀਵ ਉਨਸੇ ਐਸੀ ਦੁਸ਼੍ਟਤਾ ਕਿਸਲਿਯੇ ਕੀ, ਜੋ ਉਨਕੋ
ਦੁਃਖਦਾਯਕ ਸਾਮਗ੍ਰੀ ਪਹਲੇ ਹੀ ਬਨਾਈ? ਤਥਾ ਧੂਲ, ਪਰ੍ਵਤਾਦਿ ਕੁਛ ਵਸ੍ਤੁਏਁ ਐਸੀ ਭੀ ਹੈਂ ਜੋ ਰਮਣੀਯ
ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੈਂ ਔਰ ਦੁਃਖਦਾਯਕ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੈਂ
ਸ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਕਾ ਕਰ੍ਤਾ ਕੈਸੇ ਕਹਾ ਜਾਤਾ ਹੈ?
ਸੋ ਲੋਕਮੇਂ ਤੋ ਦੁਃਖਕੋ ਹੀ ਉਤ੍ਪਤ੍ਤਿਕੇ ਕਾਰਣ ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ ਦੇਖੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਉਨਸੇ ਜੀਵੋਂਕੋ ਦੁਃਖ
ਹੀ ਦੇਖਾ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਕ੍ਸ਼ੁਧਾ-ਤ੍ਰੁਸ਼ਾਦਿ ਲਗ ਰਹੇ ਹੈਂ, ਸ਼ੀਤ-ਉਸ਼੍ਣਾਦਿਕਸੇ ਦੁਃਖ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਜੀਵ ਪਰਸ੍ਪਰ
ਦੁਃਖ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਕਰਤੇ ਹੈਂ, ਸ਼ਸ੍ਤ੍ਰਾਦਿ ਦੁਃਖਕੇ ਕਾਰਣ ਬਨ ਰਹੇ ਹੈਂ, ਤਥਾ ਵਿਨਸ਼੍ਟ ਹੋਨੇਕੇ ਅਨੇਕ ਕਾਰਣ
ਬਨ ਰਹੇ ਹੈਂ. ਜੀਵੋਂਕੀ ਰੋਗਾਦਿਕ ਵ ਅਗ੍ਨਿ, ਵਿਸ਼, ਸ਼ਸ੍ਤ੍ਰਾਦਿਕ ਪਰ੍ਯਾਯਕੇ ਨਾਸ਼ਕੇ ਕਾਰਣ ਦੇਖੇ ਜਾਤੇ
ਹੈਂ, ਤਥਾ ਅਜੀਵੋਂਕੇ ਭੀ ਪਰਸ੍ਪਰ ਵਿਨਸ਼੍ਟ ਹੋਨੇਕੇ ਕਾਰਣ ਦੇਖੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਸੋ ਐਸੇ ਦੋਨੋਂ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ
ਹੀ ਰਕ੍ਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਤੋ ਵਿਸ਼੍ਣੁਨੇ ਰਕ੍ਸ਼ਕ ਹੋਕਰ ਕ੍ਯਾ ਕਿਯਾ?
ਉਪਸ੍ਥਿਤ ਹੋਨੇ ਪਰ ਭੀ
ਵਹਾਁ ਵਿਸ਼੍ਣੁਕੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਹੀਨ ਹੁਈ ਯਾ ਉਸੇ ਜ੍ਞਾਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁਆ? ਲੋਕਮੇਂ ਬਹੁਤ ਤੋ ਐਸੇ ਹੀ ਦੁਃਖੀ
ਹੋਤੇ ਹੈਂ, ਮਰਣ ਪਾਤੇ ਹੈਂ; ਵਿਸ਼੍ਣੁਨੇ ਰਕ੍ਸ਼ਾ ਕ੍ਯੋਂ ਨਹੀਂ ਕੀ?
ਦੁਃਖੀ ਹੋਕਰ ਗਰੁੜ ਪਕ੍ਸ਼ੀ ਦ੍ਵਾਰਾ ਵਿਸ਼੍ਣੁਸੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਕੀ ਤੋ ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ ਸਮੁਦ੍ਰਸੇ ਅਣ੍ਡੇ ਦਿਲਵਾ ਦਿਯੇ. ਐਸੀ ਪੁਰਾਣੋਂਮੇਂ
ਕਥਾ ਹੈ.