-
ਜਿਨਬਿਮ੍ਬ ਵਿਰਾਜਮਾਨ ਹੈਂ; ਜਿਨਕੇ ਦਰ੍ਸ਼ਨਾਦਿਕਸੇ ਏਕ ਧਰ੍ਮੋਪਦੇਸ਼ਕੇ ਬਿਨਾ ਅਨ੍ਯ ਅਪਨੇ ਹਿਤਕੀ ਸਿਦ੍ਧਿ
ਜੈਸੇ ਤੀਰ੍ਥਂਕਰ – ਕੇਵਲੀਕੇ ਦਰ੍ਸ਼ਨਾਦਿਕਸੇ ਹੋਤੀ ਹੈ ਵੈਸੇ ਹੀ ਹੋਤੀ ਹੈ; ਉਨ ਜਿਨਬਿਮ੍ਬੋਂਕੋ ਹਮਾਰਾ ਨਮਸ੍ਕਾਰ
ਹੋ.
ਪੁਨਸ਼੍ਚ, ਕੇਵਲੀਕੀ ਦਿਵ੍ਯਧ੍ਵਨਿ ਦ੍ਵਾਰਾ ਦਿਯੇ ਗਯੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕੇ ਅਨੁਸਾਰ ਗਣਧਰ ਦ੍ਵਾਰਾ ਰਚੇ ਗਯੇ
ਅਂਗ-ਪ੍ਰਕੀਰ੍ਣਕ, ਉਨਕੇ ਅਨੁਸਾਰ ਅਨ੍ਯ ਆਚਾਰ੍ਯਾਦਿਕੋਂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਰਚੇ ਗਯੇ ਗ੍ਰਂਥਾਦਿਕ — ਐਸੇ ਯੇ ਸਬ
ਜਿਨਵਚਨ ਹੈਂ; ਸ੍ਯਾਦ੍ਵਾਦ ਚਿਹ੍ਨ ਦ੍ਵਾਰਾ ਪਹਿਚਾਨਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈਂ, ਨ੍ਯਾਯਮਾਰ੍ਗਸੇ ਅਵਿਰੁਦ੍ਧ ਹੈਂ ਇਸਲਿਯੇ ਪ੍ਰਾਮਾਣਿਕ
ਹੈਂ; ਜੀਵਕੋ ਤਤ੍ਤ੍ਵਜ੍ਞਾਨਕਾ ਕਾਰਣ ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਪਕਾਰੀ ਹੈਂ; ਉਨ੍ਹੇਂ ਹਮਾਰਾ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਹੋ.
ਪੁਨਸ਼੍ਚ — ਚੈਤ੍ਯਾਲਯ, ਆਰ੍ਯਿਕਾ, ਉਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਸ਼੍ਰਾਵਕ ਆਦਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯ; ਤੀਰ੍ਥਕ੍ਸ਼ੇਤ੍ਰਾਦਿ ਕ੍ਸ਼ੇਤ੍ਰ; ਕਲ੍ਯਾਣਕਾਲ
ਆਦਿ ਕਾਲ ਤਥਾ ਰਤ੍ਨਤ੍ਰਯ ਆਦਿ ਭਾਵ; ਜੋ ਮੇਰੇ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਕਰਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈਂ, ਉਨ੍ਹੇਂ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਕਰਤਾ
ਹੂਁ, ਤਥਾ ਜੋ ਕਿਂਚਿਤ੍ ਵਿਨਯ ਕਰਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈਂ, ਉਨਕੀ ਯਥਾਯੋਗ੍ਯ ਵਿਨਯ ਕਰਤਾ ਹੂਁ.
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਪਨੇ ਇਸ਼੍ਟੋਂਕਾ ਸਨ੍ਮਾਨ ਕਰਕੇ ਮਂਗਲ ਕਿਯਾ ਹੈ.
ਅਬ, ਵੇ ਅਰਹਂਤਾਦਿਕ ਇਸ਼੍ਟ ਕੈਸੇ ਹੈਂ ਸੋ ਵਿਚਾਰ ਕਰਤੇ ਹੈਂਃ — ਜਿਸਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਸੁਖ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ
ਹੋ ਤਥਾ ਦੁਃਖਕਾ ਵਿਨਾਸ਼ ਹੋ ਉਸ ਕਾਰ੍ਯਕਾ ਨਾਮ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਹੈ; ਔਰ ਜਿਸਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਉਸ ਪ੍ਰਯੋਜਨਕੀ
ਸਿਦ੍ਧਿ ਹੋ ਵਹੀ ਅਪਨਾ ਇਸ਼੍ਟ ਹੈ. ਸੋ ਹਮਾਰੇ ਇਸ ਅਵਸਰਮੇਂ ਵੀਤਰਾਗ-ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਜ੍ਞਾਨਕਾ ਹੋਨਾ ਵਹੀ ਪ੍ਰਯੋਜਨ
ਹੈ, ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਉਸਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਨਿਰਾਕੁਲ ਸਚ੍ਚੇ ਸੁਖਕੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਹੋਤੀ ਹੈ ਔਰ ਸਰ੍ਵ ਆਕੁਲਤਾਰੂਪ ਦੁਃਖਕਾ
ਨਾਸ਼ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਅਰਹਂਤਾਦਿਕਸੇ ਪ੍ਰਯੋਜਨਸਿਦ੍ਧਿ
ਪੁਨਸ਼੍ਚ, ਇਸ ਪ੍ਰਯੋਜਨਕੀ ਸਿਦ੍ਧਿ ਅਰਹਂਤਾਦਿਕ ਦ੍ਵਾਰਾ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ? ਸੋ ਵਿਚਾਰਤੇ
ਹੈਂਃ —
ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਪਰਿਣਾਮ ਤੀਨ ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਹੈਂ — ਸਂਕ੍ਲੇਸ਼, ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧ ਔਰ ਸ਼ੁਦ੍ਧ. ਵਹਾਁ ਤੀਵ੍ਰ ਕਸ਼ਾਯਰੂਪ
ਸਂਕ੍ਲੇਸ਼ ਹੈਂ, ਮਂਦ ਕਸ਼ਾਯਰੂਪ ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧ ਹੈਂ, ਤਥਾ ਕਸ਼ਾਯਰਹਿਤ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਹੈਂ. ਵਹਾਁ ਵੀਤਰਾਗ-ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਜ੍ਞਾਨਰੂਪ
ਅਪਨੇ ਸ੍ਵਭਾਵਕੇ ਘਾਤਕ ਜੋ ਜ੍ਞਾਨਾਵਰਣਾਦਿ ਘਾਤਿਯਾ ਕਰ੍ਮ ਹੈਂ; ਉਨਕਾ ਸਂਕ੍ਲੇਸ਼ ਪਰਿਣਾਮੋਂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਤੋ
ਤੀਵ੍ਰ ਬਨ੍ਧ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਔਰ ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧ ਪਰਿਣਾਮੋਂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਮਂਦ ਬਂਧ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਤਥਾ ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧ ਪਰਿਣਾਮ
ਪ੍ਰਬਲ ਹੋਂ ਤੋ ਪੂਰ੍ਵਕਾਲਮੇਂ ਜੋ ਤੀਵ੍ਰ ਬਂਧ ਹੁਆ ਥਾ ਉਸਕੋ ਭੀ ਮਂਦ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਪਰਿਣਾਮੋਂ
ਦ੍ਵਾਰਾ ਬਂਧ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ, ਕੇਵਲ ਉਨਕੀ ਨਿਰ੍ਜਰਾ ਹੀ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਅਰਹਂਤਾਦਿਕੇ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਤਵਨਾਦਿਰੂਪ ਜੋ
ਭਾਵ ਹੋਤੇ ਹੈਂ, ਵੇ ਕਸ਼ਾਯੋਂਕੀ ਮਂਦਤਾ ਸਹਿਤ ਹੀ ਹੋਤੇ ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਵੇ ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧ ਪਰਿਣਾਮ ਹੈਂ. ਪੁਨਸ਼੍ਚ,
ਸਮਸ੍ਤ ਕਸ਼ਾਯ ਮਿਟਾਨੇਕਾ ਸਾਧਨ ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਪਰਿਣਾਮਕਾ ਕਾਰਣ ਹੈਂ; ਸੋ ਐਸੇ ਪਰਿਣਾਮੋਂਸੇ
੬ ] [ ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ