-
ਪਹਲਾ ਅਧਿਕਾਰ ][ ੧੭
ਮਿਲੇ ਤੋ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾਨਾਦਿਕ ਗੁਣੋਂਕੇ ਧਾਰੀ ਵਕ੍ਤਾਓਂਕੇ ਮੁਖਸੇ ਹੀ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਸੁਨਨਾ. ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਗੁਣੋਂਕੇ
ਧਾਰਕ ਮੁਨਿ ਅਥਵਾ ਸ਼੍ਰਾਵਕ ਉਨਕੇ ਮੁਖਸੇ ਤੋ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਸੁਨਨਾ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈ, ਔਰ ਪਦ੍ਧਤਿਬੁਦ੍ਧਿਸੇ ਅਥਵਾ
ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਸੁਨਨੇਕੇ ਲੋਭਸੇ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾਨਾਦਿਗੁਣਰਹਿਤ ਪਾਪੀ ਪੁਰੁਸ਼ੋਂਕੇ ਮੁਖਸੇ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਸੁਨਨਾ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਕਹਾ ਹੈ ਕਿਃ —
ਤਂ ਜਿਣਆਣਪਰੇਣ ਯ ਧਮ੍ਮੋ ਸੋਯਵ੍ਵ ਸੁਗੁਰੁਪਾਸਮ੍ਮਿ.
ਅਹ ਉਚਿਓ ਸਦ੍ਧਾਓ ਤਸ੍ਸੁਵਏਸਸ੍ਸ ਕਹਗਾਓ..
ਅਰ੍ਥਃ — ਜੋ ਜਿਨਆਜ੍ਞਾ ਮਾਨਨੇਮੇਂ ਸਾਵਧਾਨ ਹੈ ਉਸੇ ਨਿਰ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥ ਸੁਗੁਰੁ ਹੀ ਕੇ ਨਿਕਟ ਧਰ੍ਮ ਸੁਨਨਾ
ਯੋਗ੍ਯ ਹੈ, ਅਥਵਾ ਉਨ ਸੁਗੁਰੁ ਹੀ ਕੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕੋ ਕਹਨੇਵਾਲਾ ਉਚਿਤ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾਨੀ ਸ਼੍ਰਾਵਕ ਉਸਸੇ ਧਰ੍ਮ
ਸੁਨਨਾ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈ.
ਐਸਾ ਜੋ ਵਕ੍ਤਾ ਧਰ੍ਮਬੁਦ੍ਧਿਸੇ ਉਪਦੇਸ਼ਦਾਤਾ ਹੋ ਵਹੀ ਅਪਨਾ ਤਥਾ ਅਨ੍ਯ ਜੀਵੋਂਕਾ ਭਲਾ ਕਰੇ.
ਔਰ ਜੋ ਕਸ਼ਾਯਬੁਦ੍ਧਿਸੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਤਾ ਹੈ ਵਹ ਅਪਨਾ ਤਥਾ ਅਨ੍ਯ ਜੀਵੋਂਕਾ ਬੁਰਾ ਕਰਤਾ ਹੈ —
ਐਸਾ ਜਾਨਨਾ.
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵਕ੍ਤਾਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਕਹਾ.
ਸ਼੍ਰੋਤਾਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ
ਅਬ ਸ਼੍ਰੋਤਾਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਕਹਤੇ ਹੈਂਃ — ਭਲੀ ਹੋਨਹਾਰ ਹੈ ਇਸਲਿਏ ਜਿਸ ਜੀਵਕੋ ਐਸਾ ਵਿਚਾਰ
ਆਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਕੌਨ ਹੂਁ ? ਮੇਰਾ ਕ੍ਯਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਹੈ ? ਯਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੈਸੇ ਬਨ ਰਹਾ ਹੈ ? ਯੇ ਮੇਰੇ
ਭਾਵ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਉਨਕਾ ਕ੍ਯਾ ਫਲ ਲਗੇਗਾ ? ਜੀਵ ਦੁਃਖੀ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ ਸੋ ਦੁਃਖ ਦੂਰ ਹੋਨੇਕਾ ਕ੍ਯਾ
ਉਪਾਯ ਹੈ ? — ਮੁਝਕੋ ਇਤਨੀ ਬਾਤੋਂਕਾ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰਕੇ ਕੁਛ ਮੇਰਾ ਹਿਤ ਹੋ ਸੋ ਕਰਨਾ — ਐਸੇ ਵਿਚਾਰਸੇ
ਉਦ੍ਯਮਵਨ੍ਤ ਹੁਆ ਹੈ. ਪੁਨਸ਼੍ਚ, ਇਸ ਕਾਰ੍ਯਕੀ ਸਿਦ੍ਧਿ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਸੁਨਨੇਸੇ ਹੋਤੀ ਹੈ ਐਸਾ ਜਾਨਕਰ ਅਤਿ
ਪ੍ਰੀਤਿਪੂਰ੍ਵਕ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਸੁਨਤਾ ਹੈ; ਕੁਛ ਪੂਛਨਾ ਹੋ ਸੋ ਪੂਛਤਾ ਹੈ; ਤਥਾ ਗੁਰੁਓਂਕੇ ਕਹੇ ਅਰ੍ਥਕੋ ਅਪਨੇ
ਅਨ੍ਤਰਙ੍ਗਮੇਂ ਬਾਰਮ੍ਬਾਰ ਵਿਚਾਰਤਾ ਹੈ ਔਰ ਅਪਨੇ ਵਿਚਾਰਸੇ ਸਤ੍ਯ ਅਰ੍ਥੋਂਕਾ ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਕਰਕੇ ਜੋ ਕਰ੍ਤ੍ਤਵ੍ਯ
ਹੋ ਉਸਕਾ ਉਦ੍ਯਮੀ ਹੋਤਾ ਹੈ — ਐਸਾ ਤੋ ਨਵੀਨ ਸ਼੍ਰੋਤਾਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਜਾਨਨਾ.
ਪੁਨਸ਼੍ਚ, ਜੋ ਜੈਨਧਰ੍ਮਕੇ ਗਾਢ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾਨੀ ਹੈਂ ਤਥਾ ਨਾਨਾ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਸੁਨਨੇਸੇ ਜਿਨਕੀ ਬੁਦ੍ਧਿ ਨਿਰ੍ਮਲ
ਹੁਈ ਹੈ ਤਥਾ ਵ੍ਯਵਹਾਰ — ਨਿਸ਼੍ਚਯਾਦਿਕੋ ਭਲੀਭਾਁਤਿ ਜਾਨਕਰ ਜਿਸ ਅਰ੍ਥਕੋ ਸੁਨਤੇ ਹੈਂ, ਉਸੇ ਯਥਾਵਤ੍
ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਜਾਨਕਰ ਅਵਧਾਰਣ ਕਰਤੇ ਹੈਂ; ਤਥਾ ਜਬ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨ ਉਠਤਾ ਹੈ ਤਬ ਅਤਿ ਵਿਨਯਵਾਨ ਹੋਕਰ
ਪ੍ਰਸ਼੍ਨ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਅਥਵਾ ਪਰਸ੍ਪਰ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨੋਤ੍ਤਰ ਕਰ ਵਸ੍ਤੁ ਕਾ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰਤੇ ਹੈਂ; ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਾਭ੍ਯਾਸਮੇਂ
ਅਤਿ ਆਸਕ੍ਤ ਹੈਂ; ਧਰ੍ਮਬੁਦ੍ਧਿਸੇ ਨਿਂਦ੍ਯ ਕਾਰ੍ਯੋਂਕੇ ਤ੍ਯਾਗੀ ਹੁਏ ਹੈਂ — ਐਸੇ ਉਨ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੋਂਕੇ ਸ਼੍ਰੋਤਾ ਹੋਨਾ
ਚਾਹਿਏ.