-
੪੪ ] [ ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ
ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਅਂਗੋਂਕੋ ਹਿਲਾਨੇ ਪਰ ਭਾਸ਼ਾਪਰ੍ਯਾਪ੍ਤਿਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯੇ ਗਯੇ ਜੋ ਪੁਦ੍ਗਲਸ੍ਕਂਧ ਹੈਂ ਵੇ ਸਾਕ੍ਸ਼ਰ ਯਾ
ਅਨਕ੍ਸ਼ਰ ਸ਼ਬ੍ਦਰੂਪ ਪਰਿਣਮਿਤ ਹੋਤੇ ਹੈਂ.
ਤਥਾ ਸ਼ੁਭ-ਅਸ਼ੁਭ ਗਮਨਾਦਿਕ ਹੋਤੇ ਹੈਂ. ਯਹਾਁ ਐਸਾ ਜਾਨਨਾ ਕਿ ਜੈਸੇ ਦੋ ਪੁਰੁਸ਼ੋਂਕੋ ਇਕਦਂਡੀ
ਬੇੜੀ ਹੈ. ਵਹਾਁ ਏਕ ਪੁਰੁਸ਼ ਗਮਨਾਦਿਕ ਕਰਨਾ ਚਾਹੇ ਔਰ ਦੂਸਰਾ ਭੀ ਗਮਨਾਦਿਕ ਕਰੇ ਤੋ ਗਮਨਾਦਿਕ
ਹੋ ਸਕਤੇ ਹੈਂ, ਦੋਨੋਂਮੇਂਸੇ ਏਕ ਬੈਠਾ ਰਹੇ ਤੋ ਗਮਨਾਦਿਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤੇ, ਤਥਾ ਦੋਨੋਂਮੇਂ ਏਕ ਬਲਵਾਨ
ਹੋ ਤੋ ਦੂਸਰੇਕੋ ਭੀ ਘਸੀਟ ਲੇ ਜਾਯੇ. ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਔਰ ਸ਼ਰੀਰਾਦਿਕਰੂਪ ਪੁਦ੍ਗਲਕੇ
ਏਕਕ੍ਸ਼ੇਤ੍ਰਾਵਗਾਹਰੂਪ ਬਂਧਾਨ ਹੈ; ਵਹਾਁ ਆਤ੍ਮਾ ਹਲਨ-ਚਲਨਾਦਿ ਕਰਨਾ ਚਾਹੇ ਔਰ ਪੁਦ੍ਗਲ ਉਸ ਸ਼ਕ੍ਤਿਸੇ
ਰਹਿਤ ਹੁਆ ਹਲਨ-ਚਲਨ ਨ ਕਰੇ ਅਥਵਾ ਪੁਦ੍ਗਲਮੇਂ ਤੋ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਪਾਈ ਜਾਤੀ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਆਤ੍ਮਾਕੀ
ਇਚ੍ਛਾ ਨ ਹੋ ਤੋ ਹਲਨ-ਚਲਨਾਦਿ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤੇ. ਤਥਾ ਇਨਮੇਂ ਪੁਦ੍ਗਲ ਬਲਵਾਨ ਹੋਕਰ ਹਲਨ-
ਚਲਨ ਕਰੇ ਤੋ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਬਿਨਾ ਇਚ੍ਛਾਕੇ ਭੀ ਆਤ੍ਮਾ ਹਲਨ-ਚਲਨ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਲਨ-
ਚਲਨਾਦਿ ਕ੍ਰਿਯਾ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਤਥਾ ਇਸਕੇ ਅਪਯਸ਼ ਆਦਿ ਬਾਹ੍ਯ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਬਨਤੇ ਹੈਂ. — ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ
ਯੇ ਕਾਰ੍ਯ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤੇ ਹੈਂ, ਉਨਸੇ ਮੋਹਕੇ ਅਨੁਸਾਰ ਆਤ੍ਮਾ ਸੁਖੀ-ਦੁਃਖੀ ਭੀ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਐਸੇ ਨਾਮਕਰ੍ਮਕੇ ਉਦਯਸੇ ਸ੍ਵਯਮੇਵ ਨਾਨਾਪ੍ਰਕਾਰ ਰਚਨਾ ਹੋਤੀ ਹੈ, ਅਨ੍ਯ ਕੋਈ ਕਰਨੇਵਾਲਾ ਨਹੀਂ
ਹੈ. ਤਥਾ ਤੀਰ੍ਥਂਕਰਾਦਿ ਪ੍ਰਕ੍ਰੁਤਿ ਯਹਾਁ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ.
ਗੋਤ੍ਰਕਰ੍ਮੋਦਯਜਨ੍ਯ ਅਵਸ੍ਥਾ
ਗੋਤ੍ਰਕਰ੍ਮਸੇ ਉਚ੍ਚ-ਨੀਚ ਕੁਲਮੇਂ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਨਾ ਹੋਤਾ ਹੈ; ਵਹਾਁ ਅਪਨੀ ਅਧਿਕਤਾ-ਹੀਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ
ਹੋਤੀ ਹੈ. ਮੋਹਕੇ ਉਦਯਸੇ ਆਤ੍ਮਾ ਸੁਖੀ-ਦੁਃਖੀ ਭੀ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਘਾਤਿਕਰ੍ਮੋਂਕੇ ਨਿਮਿਤ੍ਤਸੇ ਅਵਸ੍ਥਾ ਹੋਤੀ ਹੈ.
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇਸ ਅਨਾਦਿ ਸਂਸਾਰਮੇਂ ਘਾਤਿ-ਅਘਾਤਿਕਰ੍ਮੋਂਕੇ ਉਦਯਕੇ ਅਨੁਸਾਰ ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਅਵਸ੍ਥਾ
ਹੋਤੀ ਹੈ. ਸੋ ਹੇ ਭਵ੍ਯ! ਅਪਨੇ ਅਂਤਰਂਗਮੇਂ ਵਿਚਾਰਕਰ ਦੇਖ ਕਿ ਐਸੇ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ. ਵਿਚਾਰ
ਕਰਨੇ ਪਰ ਐਸਾ ਹੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸਿਤ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਯਦਿ ਐਸਾ ਹੈ ਤੋ ਤੂ ਯਹ ਮਾਨ ਕਿ — ‘‘ਮੇਰੇ ਅਨਾਦਿ
ਸਂਸਾਰ-ਰੋਗ ਪਾਯਾ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸਕੇ ਨਾਸ਼ਕਾ ਮੁਝੇ ਉਪਾਯ ਕਰਨਾ’’ — ਇਸ ਵਿਚਾਰਸੇ ਤੇਰਾ ਕਲ੍ਯਾਣ
ਹੋਗਾ.
— ਇਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਨਾਮਕ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮੇਂ ਸਂਸਾਰ-ਅਵਸ੍ਥਾਕਾ ਨਿਰੂਪਕ
ਦ੍ਵਿਤੀਯ ਅਧਿਕਾਰ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣ ਹੁਆ..੨..
✾