ਤਕ ਧਾਰਣ ਕਿਯੇ ਰਹਤਾ ਹੈ, ਫਿ ਰ ਉਸਕੋ ਛੋੜਕਰ ਅਨ੍ਯ ਸ਼ਰੀਰ ਧਾਰਣ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ
ਸ਼ਰੀਰ-ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਕੀ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ ਜਨ੍ਮਾਦਿਕ ਹੈਂ. ਜੀਵ ਜਨ੍ਮਾਦਿ ਰਹਿਤ ਨਿਤ੍ਯ ਹੀ ਹੈ ਤਥਾਪਿ ਮੋਹੀ ਜੀਵਕੋ
ਅਤੀਤ-ਅਨਾਗਤਕਾ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਸਲਿਏ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਪਰ੍ਯਾਯਮਾਤ੍ਰ ਹੀ ਅਪਨੀ ਸ੍ਥਿਤਿ ਮਾਨਕਰ ਪਰ੍ਯਾਯ
ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀ ਕਾਰ੍ਯੋਂਮੇਂ ਹੀ ਤਤ੍ਪਰ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ.
ਧਾਰਣ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਇਸ ਜਾਤਿਕਰ੍ਮਕੇ ਉਦਯਕੋ ਔਰ ਮਤਿਜ੍ਞਾਨਾਵਰਣਕੇ ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮਕੋ ਨਿਮਿਤ੍ਤ-
ਨੈਮਿਤ੍ਤਿਕਪਨਾ ਜਾਨਨਾ. ਜੈਸਾ ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮ ਹੋ ਵੈਸੀ ਜਾਤਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰਤਾ ਹੈ.
ਸ਼ਰੀਰਮੇਂ ਅਂਗੋਪਾਂਗਾਦਿਕਕੇ ਯੋਗ੍ਯ ਸ੍ਥਾਨ ਪ੍ਰਮਾਣਸਹਿਤ ਹੋਤੇ ਹੈਂ. ਇਸੀਸੇ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ਨ, ਰਸਨਾ ਆਦਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯ-
ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਾਁ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤੀ ਹੈਂ ਤਥਾ ਹ੍ਰੁਦਯਸ੍ਥਾਨਮੇਂ ਆਠ ਪਂਖੁਰਿਯੋਂਕੇ ਫੂ ਲੇ ਹੁਏ ਕਮਲਕੇ ਆਕਾਰ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮਨ
ਹੋਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਉਸ ਸ਼ਰੀਰਮੇਂ ਹੀ ਆਕਾਰਾਦਿਕਕਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹੋਨਾ, ਵਰ੍ਣਾਦਿਕਕਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹੋਨਾ ਔਰ
ਸ੍ਥੂਲ-ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮਤ੍ਵਾਦਿਕਾ ਹੋਨਾ ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਕਾਰ੍ਯ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤੇ ਹੈਂ; ਸੋ ਵੇ ਸ਼ਰੀਰਰੂਪ ਪਰਿਣਮਿਤ ਪਰਮਾਣੁ ਇਸ
ਪ੍ਰਕਾਰ ਪਰਿਣਮਿਤ ਹੋਤੇ ਹੈਂ.
ਜੈਸੇ ਆਹਾਰਕਾ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ ਔਰ ਨਿਹਾਰਕੋ ਨਿਕਾਲੇ ਤਭੀ ਜੀਨਾ ਹੋਤਾ ਹੈ; ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਾਹ੍ਯ ਪਵਨਕੋ
ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ ਔਰ ਅਭ੍ਯਂਤਰ ਪਵਨਕੋ ਨਿਕਾਲੇ ਤਭੀ ਜੀਵਿਤਵ੍ਯ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਸ਼੍ਵਾਸੋਚ੍ਛ੍ਵਾਸ
ਜੀਵਿਤਵ੍ਯਕਾ ਕਾਰਣ ਹੈ. ਇਸ ਸ਼ਰੀਰਮੇਂ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਾੜ-ਮਾਂਸਾਦਿਕ ਹੈਂ ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪਵਨ ਜਾਨਨਾ.
ਤਥਾ ਜੈਸੇ ਹਸ੍ਤਾਦਿਕਸੇ ਕਾਰ੍ਯ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਵੈਸੇ ਹੀ ਪਵਨਸੇ ਹੀ ਕਾਰ੍ਯ ਕਰਤੇ ਹੈਂ. ਮੁਁਹਮੇਂ ਜੋ ਗ੍ਰਾਸ
ਰਖਾ ਉਸੇ ਪਵਨਸੇ ਨਿਗਲਤੇ ਹੈਂ, ਮਲਾਦਿਕ ਪਵਨਸੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਾਲਤੇ ਹੈਂ, ਵੈਸੇ ਹੀ ਅਨ੍ਯ ਜਾਨਨਾ.
ਤਥਾ ਨਾੜੀ, ਵਾਯੁਰੋਗ, ਵਾਯਗੋਲਾ ਇਤ੍ਯਾਦਿਕੋ ਪਵਨਰੂਪ ਸ਼ਰੀਰਕੇ ਅਂਗ ਜਾਨਨਾ.