ਕਹਨਾ ਹੈ ਕਿ
ਗੋਮ੍ਮਟਸਾਰਕੀ ਭਾਁਤਿ ਉਨ ਜੈਸੇ ਆਪਕੇ ਅਨ੍ਯ ਟੀਕਾਗ੍ਰਂਥ ਭੀ ਇਤਨੇ ਹੀ ਮਹਾਨ ਹੈਂ. ਇਸ ਪਰਸੇ ਇਨ
ਗ੍ਰਂਥੋਂਕੇ ਭਾਸ਼ਾਟੀਕਾਕਾਰ ਕਿਤਨੇ ਤੀਕ੍ਸ਼੍ਣਬੁਦ੍ਧਿਕੇ ਧਾਰਕ ਥੇ, ਯਹ ਸ੍ਵਯਮੇਵ ਹੀ ਝਲਕਤਾ ਹੈ. ਆਪਨੇ
ਅਪਨੇ ਛੋਟੇਸੇ ਜੀਵਨਕਾਲਮੇਂ ਇਨ ਮਹਾਨਗ੍ਰਂਥੋਂਕੀ ਟੀਕਾ ਲਿਖੀ ਹੈ, ਇਤਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਵਰਨ੍ ਇਤਨੇ ਅਲ੍ਪ
ਸਮਯਮੇਂ ਸ੍ਵਮਤ
ਅਭ੍ਯਾਸੀਯੋਂਕੋ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਲਕ੍ਸ਼ਗਤ੍ ਹੋ ਜਾਯ
ਸਰਲ ਦੇਸ਼ਭਾਸ਼ਾਮਯ ‘ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ’ ਗ੍ਰਂਥ ਐਸਾ ਅਦ੍ਭੁਤ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਕੀ ਰਹਸ੍ਯਪੂਰ੍ਣ ਗਂਭੀਰਤਾ ਔਰ
ਸਂਕਲਨਬੁਦ੍ਧਿ ਵਿਸ਼ਯਰਚਨਾਕੋ ਦੇਖ ਤੀਕ੍ਸ਼੍ਣ ਬੁਦ੍ਧਿਵਂਤਕੀ ਬੁਦ੍ਧਿ ਭੀ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ਯਚਕਿਤ ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਇਸ
ਗ੍ਰਂਥਕਾ ਨਿਸ਼੍ਪਕ੍ਸ਼
ਆਗਮੋਂਕੇ ਮਰ੍ਮਜ੍ਞ ਤਥਾ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸਂਪਨ੍ਨ ਵਿਦ੍ਵਾਨ ਹੈਂ. ਗ੍ਰਂਥਕੇ ਵਿਸ਼ਯੋਂਕਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਦਨ ਸਰ੍ਵਕੋ ਹਿਤਕਰ ਹੈ
ਔਰ ਮਹਾਨ ਗਂਭੀਰ ਆਸ਼ਯਪੂਰ੍ਵਕ ਹੁਆ ਹੈ.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਉਸਕਾ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਬਤਾਕਰ ਬਾਦਮੇਂ ਗ੍ਰਂਥਕੀ ਪ੍ਰਾਮਾਣਿਕਤਾਕਾ ਦਿਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਕਰਾਯਾ ਹੈ. ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍
ਸ਼੍ਰਵਣ-ਪਠਨ ਕਰਨੇਯੋਗ੍ਯ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕਾ, ਵਕ੍ਤਾ ਤਥਾ ਸ਼੍ਰੋਤਾਕੇ ਸ੍ਵਰੂਪਕਾ ਸਪ੍ਰਮਾਣ ਵਿਵੇਚਨਕਰ ‘ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗ-
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ’ ਗ੍ਰਂਥਕੀ ਸਾਰ੍ਥਕਤਾ ਬਤਾਈ ਗਈ ਹੈ.
ਮੂਰ੍ਤਿਕ ਕਰ੍ਮੋਂਕਾ ਸਂਬਂਧ, ਉਨ ਕਰ੍ਮੋਂਕੇ ‘ਘਾਤਿ-ਅਘਾਤਿ’ ਐਸੇ ਭੇਦ, ਯੋਗ ਔਰ ਕਸ਼ਾਯਸੇ ਹੋਨੇਵਾਲੇ
ਯਥਾਯੋਗ੍ਯ ਕਰ੍ਮਬਂਧਕਾ ਨਿਰ੍ਦੇਸ਼, ਜੜ-ਪੁਦ੍ਗਲ ਪਰਮਾਣੁਓਂਕਾ ਯਥਾਯੋਗ੍ਯ ਕਰ੍ਮਪ੍ਰਕ੍ਰੁਤਿਰੂਪ ਪਰਿਣਮਨਕਾ
ਉਲ੍ਲੇਖ ਕਰਕੇ ਭਾਵੋਂਸੇ ਪੂਰ੍ਵਬਦ੍ਧ ਕਰ੍ਮੋਂਕੀ ਅਵਸ੍ਥਾਮੇਂ ਹੋਨੇਵਾਲੇ ਪਰਿਵਰ੍ਤਨਕਾ ਨਿਰ੍ਦੇਸ਼ ਕਰਨੇਮੇਂ ਆਯਾ