સર્વવિશુદ્ધિ દ્વાર ૨૯૩
(દોહરા)
कहै विचच्छन मैं रह्यौ, सदा ग्यान रस राचि।
सुद्धातमअनुभूतिसौं,खलित न होहुं कदाचि।। १०२।।
पुव्वकरम विषतरु भए, उदै भोगफलफूल।
मैं इनको नहि भोगता, सहज होहुनिरमूल।। १०३।।
શબ્દાર્થઃ– વિચચ્છન = જ્ઞાની પુરુષ. રાચિ = રમણ. ખલિત = ભ્રષ્ટ.
અર્થઃ– જ્ઞાની જીવ વિચારે છે કે હું હમેશાં જ્ઞાનરસમાં રમણ કરું છું અને
શુદ્ધ આત્મા-અનુભવથી કદી પણ છૂટતો નથી. ૧૦૨. પૂર્વકૃત કર્મ વિષવૃક્ષ સમાન
છે, તેમનો ઉદય ફળ-ફૂલ સમાન છે, હું એમને ભોગવતો નથી તેથી પોતાની મેળે જ
નષ્ટ થઈ જશે. ૧૦૩.
વૈરાગ્યનો મહિમા (દોહરા)
जो पूरवकृत करम–फल, रुचिसौं भुंजै नांहि।
मगन रहै आठौं पहर, सुद्धातम पद मांहि।। १०४।।
सो बुध करमदसा रहित, पावै मोख तुरंत।
भुंजै परम समाधि सुख, आगम काल अनंत।। १०५।।
શબ્દાર્થઃ– ભુંજૈ = ભોગવે. આગત કાલ = આગામી કાળ.
_________________________________________________________________
निःशेषकर्मफलसंन्यसनात्मनैवं
सर्वक्रियान्तरविहारनिवृत्तवृत्तेः।
चैतन्यलक्ष्म भजतो भृशमात्मतत्त्वं
कालावलीयमचलस्य वहत्वनन्ता।। ३८।।
यः पूर्वभावकृतकर्मविषद्रुमाणां
भुङ्क्ते फलानि न खलु स्वतः एव तृप्तः।
आपातकालरमणीयमुदर्करम्यं
निष्कर्मशर्ममयमेति दशान्तरं सः।। ३९।।