अंतरंगहेतव इत्युक्ताः दर्शनमोहनीयकर्मक्षयप्रभृतेः सकाशादिति । अभेदानुपचाररत्नत्रय- परिणतेर्जीवस्य टंकोत्कीर्णज्ञायकैकस्वभावनिजपरमतत्त्वश्रद्धानेन, तत्परिच्छित्तिमात्रांतर्मुखपरम- बोधेन, तद्रूपाविचलस्थितिरूपसहजचारित्रेण अभूतपूर्वः सिद्धपर्यायो भवति । यः परमजिन- योगीश्वरः प्रथमं पापक्रियानिवृत्तिरूपव्यवहारनयचारित्रे तिष्ठति, तस्य खलु व्यवहारनय- गोचरतपश्चरणं भवति । सहजनिश्चयनयात्मकपरमस्वभावात्मकपरमात्मनि प्रतपनं तपः । स्वस्वरूपाविचलस्थितिरूपं सहजनिश्चयचारित्रम् अनेन तपसा भवतीति ।
(सम्यक्त्वपरिणामना) अंतरंग हेतुओ कह्या छे, कारण के तेमने दर्शनमोहनीयकर्मना क्षयादिक छे.
अभेद-अनुपचार-रत्नत्रयपरिणतिवाळा जीवने, टंकोत्कीर्ण ज्ञायक जेनो एक स्वभाव छे एवा निज परम तत्त्वनी श्रद्धा वडे, तद्ज्ञानमात्र ( – ते निज परम तत्त्वना ज्ञानमात्रस्वरूप) एवा अंतर्मुख परमबोध वडे अने ते-रूपे (अर्थात् निज परम तत्त्वरूपे) अविचळपणे स्थित थवारूप सहजचारित्र वडे *अभूतपूर्व सिद्धपर्याय थाय छे. जे परमजिनयोगीश्वर पहेलां पापक्रियाथी निवृत्तिरूप व्यवहारनयना चारित्रमां होय छे, तेने खरेखर व्यवहारनयगोचर तपश्चरण होय छे. सहजनिश्चयनयात्मक परमस्वभावस्वरूप परमात्मामां प्रतपन ते तप छे; निज स्वरूपमां अविचळ स्थितिरूप सहजनिश्चयचारित्र आ तपथी होय छे.
एवी रीते एकत्वसप्ततिमां (श्री पद्मनंदी-आचार्यदेवकृत पद्मनंदिपंचविंशतिका नामना शास्त्रने विषे एकत्वसप्तति नामना अधिकारमां १४मा श्लोक द्वारा) कह्युं छे केः
‘‘[श्लोकार्थः] आत्मानो निश्चय ते दर्शन छे, आत्मानो बोध ते ज्ञान छे, आत्मामां ज स्थिति ते चारित्र छे;आवो योग (अर्थात् आ त्रणेनी एकता) शिवपदनुं कारण छे.’’
* अभूतपूर्व = पूर्वे कदी नहि थयेलो एवो; अपूर्व.