निहितं पतितं वा विस्मृतं वा परद्रव्यं द्रष्ट्वा स्वीकारपरिणामं यः परित्यजति, तस्य हि तृतीयव्रतं भवति इति ।
चतुर्थव्रतस्वरूपकथनमिदम् । वगेरेथी गीचोगीच भरेलुं होय ते अरण्य छे. आवां ग्राम, नगर के अरण्यमां बीजाथी तजायेली, मुकायेली, पडी गयेली अथवा भुलाई गयेली परवस्तुने देखीने तेना स्वीकार- परिणामने (अर्थात् तेने पोतानी करवाना — ग्रहवाना परिणामने) जे परित्यजे छे, तेने खरेखर त्रीजुं व्रत होय छे.
[हवे ५८मी गाथानी टीका पूर्ण करतां टीकाकार मुनिराज श्लोक कहे छेः] [श्लोकार्थः — ] आ उग्र अचौर्य आ लोकमां रत्नोना संचयने आकर्षे छे अने (परलोकमां) स्वर्गनी स्त्रीओना सुखनुं कारण छे तेम ज क्रमे करीने मुक्तिरूपी स्त्रीना सुखनुं कारण छे. ७८.
अन्वयार्थः — [स्त्रीरूपं द्रष्ट्वा] स्त्रीओनुं रूप देखीने [तासु] तेमना प्रत्ये [वांच्छाभावं निवर्तते] वांछाभावनी निवृत्ति ते [अथवा] अथवा [मैथुनसंज्ञाविवर्जितपरिणामः] मैथुनसंज्ञारहित जे परिणाम ते [तुरीयव्रतम्] चोथुं व्रत छे.
टीकाः — आ, चोथा व्रतना स्वरूपनुं कथन छे.