द्वेषाम्भःपरिपूर्णमानसघटप्रध्वंसनात् पावनम् ।
भेदज्ञानमहीजसत्फलमिदं वन्द्यं जगन्मंगलम् ।।२०।।
निर्व्याबाधं स्फु टितसहजावस्थमन्तर्मुखं च ।
स्वस्य ज्योतिःप्रतिहततमोवृत्ति नित्याभिरामम् ।।२१।।
[श्लोकार्थः — ] मोहने निर्मूळ करवाथी, प्रशस्त-अप्रशस्त समस्त रागनो विलय करवाथी अने द्वेषरूपी जळथी भरेला मनरूपी घडानो नाश करवाथी, पवित्र, १अनुत्तम, ज्ञानरूपी वृक्षनुं आ ३सत्फळ वंद्य छे, जगतने मंगळरूप छे. २०.
[श्लोकार्थः — ] आनंदमां जेनो फेलाव छे, जे अव्याबाध (बाधा रहित) छे, जेनी सहज अवस्था खीली नीकळी छे, जे अंतर्मुख छे, जे पोतामां — सहज विलसता (खेलता, परिणमता) चित्चमत्कारमात्रमां — लीन छे, जेणे निज ज्योतिथी तमोवृत्तिने ( – अंधकारदशाने, अज्ञानपरिणतिने) नष्ट करी छे अने जे नित्य अभिराम (सदा सुंदर) छे, एवुं सहजज्ञान संपूर्ण मोक्षमां जयवंत वर्ते छे. २१.
[श्लोकार्थः — ] सहजज्ञानरूपी साम्राज्य जेनुं सर्वस्व छे एवो शुद्धचैतन्यमय मारा आत्माने जाणीने, हुं आ निर्विकल्प थाउं. २२.
३० ]
२निरुपधि अने नित्य-उदित (सदा प्रकाशमान) एवी ज्ञानज्योति प्रगट थाय छे. भेद-
१. अनुत्तम = जेनाथी बीजुं कांई उत्तम नथी एवी; सर्वश्रेष्ठ.
२. निरुपधि = उपधि विनानी; परिग्रह रहित; बाह्य सामग्री रहित; उपाधि रहित; छळकपट रहित — सरळ.
३. सत्फळ = सुंदर फळ; सारुं फळ; उत्तम फळ; साचुं फळ.