ଜୋ ଜୀଵ ଇସ ପରମେଶ୍ଵର ପରମାଗମମେଂ କହେ ହୁଏ ଭାଵୋଂକୋ ହୃଦଯଂଗମ କରେଂଗେ ଵେ ଅଵଶ୍ଯ ହୀ ସୁଖଧାମ କାରଣ ପରମାତ୍ମାକା ନିର୍ଣଯ ଔର ଅନୁଭଵ କରକେ, ଉସମେଂ ପରିପୂର୍ଣ ଲୀନତା ପାକର, ଶାଶ୍ଵତ ପରମାନନ୍ଦଦଶାକୋ ପ୍ରାପ୍ତ କରେଂଗେ . ଜବତକ ଵେ ଭାଵ ହୃଦଯଂଗତ ନ ହୋଂ ତବ ତକ ଆତ୍ମାନୁଭଵୀ ମହାତ୍ମାକେ ଆଶ୍ରଯ-ପୂର୍ଵକ ତତ୍ସବନ୍ଧୀ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଵିଚାର, ଗହରା ଅନ୍ତର୍ଶୋଧନ କର୍ତ୍ତଵ୍ଯ ହୈ . ଜବତକ ପରଦ୍ରଵ୍ଯୋଂସେ ଅପନା ସର୍ଵଥା ଭିନ୍ନତ୍ଵ ଭାସିତ ନ ହୋ ଔର ଅପନୀ କ୍ଷଣିକ ପର୍ଯାଯୋଂସେ ଦୃଷ୍ଟି ହଟକର ଏକରୂପ କାରଣପରମାତ୍ମାକା ଦର୍ଶନ ନ ହୋ ତବତକ ଚୈନ ଲେନା ଯୋଗ୍ଯ ନହୀଂ ହୈ . ଯହୀ ପରମାନନ୍ଦପ୍ରାପ୍ତିକା ଉପାଯ ହୈ . ଟୀକାକାର ମୁନିରାଜ ଶ୍ରୀ ପଦ୍ମପ୍ରଭଦେଵକେ ଶବ୍ଦୋଂମେଂ ଇସ ପରମପଵିତ୍ର ପରମାଗମକେ ଫଲକା ଵର୍ଣନ କରକେ ଯହ ଉପୋଦ୍ଘାତ ପୂର୍ଣ କରତା ହୂଁ : — ‘‘ଜୋ ନିର୍ଵାଣସୁନ୍ଦରୀସେ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋନେଵାଲେ, ପରମ ଵୀତରାଗାତ୍ମକ, ନିରାବାଧ, ନିରନ୍ତର ଏଵଂ ଅନଂଗ ପରମାନନ୍ଦକା ଦେନେଵାଲା ହୈ, ଜୋ ନିରତିଶଯ ନିତ୍ଯଶୁଦ୍ଧ, ନିରଂଜନ ନିଜ କାରଣପରମାତ୍ମାକୀ ଭାଵନାକା କାରଣ ହୈ, ଜୋ ସମସ୍ତ ନଯୋଂକେ ସମୂହସେ ସୁଶୋଭିତ ହୈ, ଜୋ ପଂଚମଗତିକେ ହେତୁଭୂତ ହୈ ତଥା ଜୋ ପାଁଚ ଇନ୍ଦ୍ରିଯୋଂକେ ଵିସ୍ତାର ରହିତ ଦେହମାତ୍ର – ପରିଗ୍ରହଧାରୀ ଦ୍ଵାରା ରଚିତ ହୈ — ଐସେ ଇସ ଭାଗଵତ ଶାସ୍ତ୍ରକୋ ଜୋ ନିଶ୍ଚଯନଯ ଔର ଵ୍ଯଵହାରନଯକେ ଅଵିରୋଧସେ ଜାନତେ ହୈଂ, ଵେ ମହାପୁରୁଷ — ସମସ୍ତ ଅଧ୍ଯାତ୍ମଶାସ୍ତ୍ରୋଂକେ ହୃଦଯକୋ ଜାନନେଵାଲେ ଔର ପରମାନନ୍ଦରୂପ ଵୀତରାଗସୁଖକେ ଅଭିଲାଷୀ — ବାହ୍ଯ – ଅଭ୍ଯଂତର ଚୌଵୀସ ପରିଗ୍ରହୋଂକେ ପ୍ରପଂଚକା ପରିତ୍ଯାଗ କରକେ, ତ୍ରିକାଲ – ନିରୁପାଧି ସ୍ଵରୂପମେଂ ଲୀନ ନିଜ କାରଣପରମାତ୍ମାକେ ସ୍ଵରୂପକେ ଶ୍ରଦ୍ଧାନ – ଜ୍ଞାନ – ଆଚରଣାତ୍ମକ ଭେଦୋପଚାର – କଲ୍ପନାସେ ନିରପେକ୍ଷ ଐସେ ସ୍ଵସ୍ଥ ରତ୍ନତ୍ରଯମେଂ ପରାଯଣ ଵର୍ତତେ ହୁଏ, ଶବ୍ଦବ୍ରହ୍ମକେ ଫଲରୂପ ଶାଶ୍ଵତ ସୁଖକେ ଭୋକ୍ତା ହୋତେ ହୈଂ .