ਪਰਮਾਗਮਸ੍ਵਰੂਪਾਖ੍ਯਾਨਮੇਤਤ੍ .
ਤਸ੍ਯ ਖਲੁ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਦਨਵਨਜਵਿਨਿਰ੍ਗਤਚਤੁਰਵਚਨਰਚਨਾਪ੍ਰਪਞ੍ਚਃ ਪੂਰ੍ਵਾਪਰਦੋਸ਼ਰਹਿਤਃ, ਤਸ੍ਯ ਭਗਵਤੋ ਰਾਗਾਭਾਵਾਤ੍ ਪਾਪਸੂਤ੍ਰਵਦ੍ਧਿਂਸਾਦਿਪਾਪਕ੍ਰਿਯਾਭਾਵਾਚ੍ਛੁਦ੍ਧਃ ਪਰਮਾਗਮ ਇਤਿ ਪਰਿਕਥਿਤਃ . ਤੇਨ ਪਰਮਾਗਮਾਮ੍ਰੁਤੇਨ ਭਵ੍ਯੈਃ ਸ਼੍ਰਵਣਾਞ੍ਜਲਿਪੁਟਪੇਯੇਨ ਮੁਕ੍ਤਿ ਸੁਨ੍ਦਰੀਮੁਖਦਰ੍ਪਣੇਨ ਸਂਸਰਣਵਾਰਿਨਿਧਿਮਹਾ- ਵਰ੍ਤਨਿਮਗ੍ਨਸਮਸ੍ਤਭਵ੍ਯਜਨਤਾਦਤ੍ਤਹਸ੍ਤਾਵਲਮ੍ਬਨੇਨ ਸਹਜਵੈਰਾਗ੍ਯਪ੍ਰਾਸਾਦਸ਼ਿਖਰਸ਼ਿਖਾਮਣਿਨਾ ਅਕ੍ਸ਼ੁਣ੍ਣ- ਮੋਕ੍ਸ਼ਪ੍ਰਾਸਾਦਪ੍ਰਥਮਸੋਪਾਨੇਨ ਸ੍ਮਰਭੋਗਸਮੁਦ੍ਭੂਤਾਪ੍ਰਸ਼ਸ੍ਤਰਾਗਾਙ੍ਗਾਰੈਃ ਪਚ੍ਯਮਾਨਸਮਸ੍ਤਦੀਨਜਨਤਾਮਹਤ੍ਕ੍ਲੇਸ਼-
ਗਾਥਾ : ੮ ਅਨ੍ਵਯਾਰ੍ਥ : — [ਤਸ੍ਯ ਮੁਖੋਦ੍ਗਤਵਚਨਂ ] ਉਨਕੇ ਮੁਖਸੇ ਨਿਕਲੀ ਹੁਈ ਵਾਣੀ ਜੋ ਕਿ [ਪੂਰ੍ਵਾਪਰਦੋਸ਼ਵਿਰਹਿਤਂ ਸ਼ੁਦ੍ਧਮ੍ ] ਪੂਰ੍ਵਾਪਰ ਦੋਸ਼ ਰਹਿਤ ( – ਆਗੇ ਪੀਛੇ ਵਿਰੋਧ ਰਹਿਤ) ਔਰ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਹੈ, ਉਸੇ [ਆਗਮਮ੍ ਇਤਿ ਪਰਿਕਥਿਤਂ ] ਆਗਮ ਕਹਾ ਹੈ; [ਤੇਨ ਤੁ ] ਔਰ ਉਸਨੇ [ਤਤ੍ਤ੍ਵਾਰ੍ਥਾਃ ] ਤਤ੍ਤ੍ਵਾਰ੍ਥ [ਕਥਿਤਾਃ ਭਵਨ੍ਤਿ ] ਕਹੇ ਹੈਂ .
ਟੀਕਾ : — ਯਹ, ਪਰਮਾਗਮਕੇ ਸ੍ਵਰੂਪਕਾ ਕਥਨ ਹੈ .
ਉਨ (ਪੂਰ੍ਵੋਕ੍ਤ) ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਕੇ ਮੁਖਕਮਲਸੇ ਨਿਕਲੀ ਹੁਈ ਚਤੁਰ ਵਚਨਰਚਨਾਕਾ ਵਿਸ੍ਤਾਰ — ਜੋ ਕਿ ‘ਪੂਰ੍ਵਾਪਰ ਦੋਸ਼ ਰਹਿਤ’ ਹੈ ਔਰ ਉਨ ਭਗਵਾਨਕੋ ਰਾਗਕਾ ਅਭਾਵ ਹੋਨੇਸੇ ਪਾਪਸੂਤ੍ਰਕੀ ਭਾਁਤਿ ਹਿਂਸਾਦਿ ਪਾਪਕ੍ਰਿਯਾਸ਼ੂਨ੍ਯ ਹੋਨੇਸੇ ‘ਸ਼ੁਦ੍ਧ’ ਹੈ ਵਹ — ਪਰਮਾਗਮ ਕਹਾ ਗਯਾ ਹੈ . ਉਸ ਪਰਮਾਗਮਨੇ — ਕਿ ਜੋ (ਪਰਮਾਗਮ) ਭਵ੍ਯੋਂਕੋ ਕਰ੍ਣਰੂਪੀ ਅਞ੍ਜਲਿਪੁਟਸੇ ਪੀਨੇਯੋਗ੍ਯ ਅਮ੍ਰੁਤ ਹੈ, ਜੋ ਮੁਕ੍ਤਿਸੁਨ੍ਦਰੀਕੇ ਮੁਖਕਾ ਦਰ੍ਪਣ ਹੈ (ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਜੋ ਪਰਮਾਗਮ ਮੁਕ੍ਤਿਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਦਰਸ਼ਾਤਾ ਹੈ ), ਜੋ ਸਂਸਾਰਸਮੁਦ੍ਰਕੇ ਮਹਾ ਭਁਵਰਮੇਂ ਨਿਮਗ੍ਨ ਸਮਸ੍ਤ ਭਵ੍ਯਜਨੋਂਕੋ ਹਸ੍ਤਾਵਲਮ੍ਬਨ (ਹਾਥਕਾ ਸਹਾਰਾ) ਦੇਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਹਜ ਵੈਰਾਗ੍ਯਰੂਪੀ ਮਹਲਕੇ ਸ਼ਿਖਰਕਾ ❃ਸ਼ਿਖਾਮਣਿ ਹੈ, ਜੋ ਕਭੀ ਨ ਦੇਖੇ ਹੁਏ ( – ਅਨਜਾਨੇ, ਅਨਨੁਭੂਤ, ਜਿਸ ਪਰ ਸ੍ਵਯਂ ਪਹਲੇ ਕਭੀ ਨਹੀਂ ਗਯਾ ਹੈ ਐਸੇ) ਮੋਕ੍ਸ਼-ਮਹਲਕੀ ਪ੍ਰਥਮ ਸੀਢੀ ਹੈ ਔਰ ਜੋ ਕਾਮਭੋਗਸੇ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਨੇਵਾਲੇ ਅਪ੍ਰਸ਼ਸ੍ਤ ❃
ਹੈ .)
੨੦ ]