વિષાપહાર સ્તોત્ર પદ્યાનુવાદ ][ ૮૯
કહાં તુમ્હારી વીતરાગતા, કહાં સૌખ્યકારક ઉપદેશ!
હો ભી તો કૈસે બન સકતા, ઇન્દ્રિય – સુખ – વિરુદ્ધ આદેશ?
ઔર જગતકી પ્રિયતા ભી તબ, સંભવ કૈસે હો સકતી?
અચરજ, યહ વિરુદ્ધ ગુણમાલા, તુમમેં કૈસે રહ સકતી? ૧૮.
તુમ સમાન અતિ તુંગ કિન્તુ નિધનોંસે, જો મિલતા સ્વયમેવ,
ધનદ આદિ ધનિકોંસે વહ ફલ, કભી નહીં મિલ સકતા દેવ;
જલવિહીન ઊંચે ગિરિવરસે, નાના નદિયાં બહતી હૈં,
કિન્તુ વિપુલ જલયુક્ત જલધિસે, નહીં નિકલતીં ઝરતી હૈં. ૧૯.
કરો જગત – જન જિનસેવા, યહ સમઝાનેકા સુરપતિ ને,
દંડ વિનયસે લિયા, ઇસલિએ પ્રાતિહાર્ય પાયા ઉસને;
કિન્તુ તુમ્હારે પ્રાતિહાર્ય વસુ – વિધિ હૈં સો આએ કૈસે?
હે જિનેંદ્ર; યદિ કર્મયોગસે, તો વે કર્મ હુએ કૈસે? ૨૦.
ધનિકોંકો તો સભી નિધન, લખતે હૈં ભલા સમઝતે હૈં,
પર નિધનોંકો તુમ સિવાય જિન, કોઈ ભલા ન કહતે હૈં;
જૈસે અંધકારવાસી ઉજિયાલેવાલેકો દેખે,
વૈસે ઉજિયાલાવાલા નર, નહિં, તમવાસીકો દેખે. ૨૧.
નિજ શરીરકી વૃદ્ધિ શ્વાસ – ઉચ્છ્વાસ ઔર પલકેં ઝપના,
યે પ્રત્યક્ષ ચિહ્ન હૈ જિસ મેં, ઐસા ભી અનુભવ અપના;
કર ન સકેં જો તુચ્છબુદ્ધિ વે, હે જિનવર; ક્યા તેરા રુપ,
ઇન્દ્રિયગોચર કર સકતે હૈં, સકલ જ્ઞેયમય જ્ઞાનસ્વરૂપ? ૨૨.
‘ઉનકે પિતા’ ‘પુત્ર હૈં ઉનકે,’ કર પ્રકાસ યોં કુલકી બાત,
નાથ; આપકી ગુણ – ગાથા જો, ગાતે હૈં રટ રટ દિનરાત;
ચારુ ચિત્તહર ચામીકરકો, સચમુચ હી વે વિના વિચાર,
ઉપલ – શકલસે ઉપજા કહકર, અપને કરસે દેતે ડાર. ૨૩.