૯૦ ][ પંચસ્તોત્ર
તીન લોકમેં ઢોલ બજાકર, કિયા મોહ ને યહ આદેશ,
સભી સુરાસુર હુએ પરાજિત, મિલા વિજય ઉસે વિશેષ;
કિન્તુ નાથ; વહ નિબલ આપસે, કર સકતા થા કહાં વિરોધ,
વૈર ઠાનના બલવાનોસે, ખો દેતા હૈ ખુદકો ખોદ. ૨૪.
તુમને કેવલ એક મુક્તિકા, દેખા માર્ગ સૌખ્યકારી,
પર ઔરોને ચારો ગતિ કે, ગહન પંથ દેખે ભારી;
ઇસસે સબ કુછ દેખા હમને, યહ અભિમાન ઠાન કરકે,
હે જિનવર, નહિં કભી દેખના, અપની ભુજા તાન કરકે. ૨૫.
રવિકો રાહુ રોકતા હૈ, પાવકકો વારિ બુઝાતા હૈ,
પ્રલયકાલકા પ્રબલ પવન, જલનિધિકો નાચ નચાતા હૈ;
એસે હી ભવ - ભોગોંકો, ઉનકા વિયોગ હરતા સ્વયમેવ,
તુમ સિવાય સબકી બઢતી પર, ઘાતક લગે હુએ હૈં દેવ. ૨૬.
બિન જાને ભી તુમ્હેં નમન કરનેસે જો ફલ ફલતા હૈ,
વહ ઔરોંકો દેવ માન, નમનેસે ભી નહિં મિલતા હૈ;
જ્યોં *મરક્તકો કાચ માનકર, કરગત કરનેવાલા નર,
સમઝ સુમણિ જો કાચ ગહે, ઉસકે સમ રહે ન ખાલી કર. ૨૭.
વિશદ મનોજ્ઞ બોલનેવાલે, પંડિત જો કહલાતે હૈં,
ક્રોધાદિકસે જલે હુએકો, વે યોં ‘દેવ’ બતાતે હૈં;
જૈસે ‘બુઝે હુએ’ દીપકકો, ‘બઢા હુઆ’ સબ કહતે હૈં,
ઔર કપાલ બિઘટ જાનેકો, ‘મંગલ હુઆ’ સમઝતે હૈં. ૨૮.
નયપ્રમાણયુત અતિહિતકારી, વચન આપકે કહે હુએ,
સુનકર શ્રોતાજન તત્ત્વોંકે, પરિશીલન મેં લગે હુએ;
વક્તાકા નિર્દોષપના જાનેંગે, ક્યોં નહિં હે ગુણમાલ,
જ્વરવિમુક્ત જાના જાતા હૈ, સ્વર પરસે સહજહિ તત્કાલ. ૨૯.
* મરક્ત – નીલમણિ.