भक्तामरस्तोत्र ][ ११
किं शर्वरीषु शशिनाऽह्नि विवस्वता वा
युष्मन्मुखेंदुदलितेषु तमःसु नाथ ।
निष्पन्नशालिवनशालिनि जीवलोके,
कार्यं कियज्जलधरैर्जलभारनम्रैः ।।१९।।
शुं रात्रिमां शशि थकी दिवसे रविथी,
अंधारुं तुज मुखचंद्र हरे पछीथी;
शाली सुशोभित रही नीपजी धरामां,
शी मेघनी गरज होय ज आभलामां. १९.
भावार्थ : — प्रभो! जो आपनुं मुख – चंद्र ज अंधकारने नष्ट करे
छे तो रात्रे चंद्रमा अने दिवसे सूर्यनुं काम शुं छे? जेम के संसारमां,
धान्य पाकी गया पछी – खेतरमां पाक पाकी गया पछी पाणीना भरेला
वादळोथी कंई लाभ नथी. १९.
ज्ञानं यथा त्वयि विभाति कृतावकाशं
नैवं तथा हरिहरादिषु नायकेषु
तेजः स्फु रन्मणिषु याति यथा महत्वं
नैवं तु काचशकले किरणाकुलेऽपि ।।२०।।
शोभे प्रकाश करी ज्ञान तमो विषे जे,
तेवुं नहीं हरिहरादिकना विषे ते;
रत्नो विषे स्फुरित तेज महत्व भासे,
तेवुं न काच कटके उजळे जणाशे. २०.
भावार्थ : — हे नाथ! लोक अने परलोकनो प्रकाशक जे ज्ञान
परिपूर्ण रीते आपने प्राप्त थयुं छे तेवुं हरिहर, ब्रह्मा इत्यादिक देवोने
विषे प्राप्त थयुं नथी केम के प्रकाशमान महामणिना समूहने विषे जेवुं
तेजनुं प्राबल्य छे तेवुं तेज काचना ककडाने विषे जणातुं ज नथी. २०.