४६ ][ पंचस्तोत्र
अर्थ : — हे जिनेश्वर! ज्यां भयंकर वादळाओ खूब गर्जे छे, महा
भयानक चमकारा करती वीजळीओ आम तेम पडी रही छे, अने सांबेलानी
धारे ज्यां भयंकर जळ वरसी रह्युं छे एवी भयंकर वर्षा दूष्ट कमठे आपना
उपर करी, तेमां हे भगवान्! आपनुं तो कांई बगड्युं नहि परंतु ते कमठे
पोताने माटे ते भयंकर जळवृष्टि द्वारा तीक्ष्ण तरवारनुं काम कर्युं अर्थात् आवुं
दुष्कृत्य करवाने कारणे तेणे घोर पापकर्मोनो बंध कर्यो. ३२.
ध्वस्तोर्ध्वकेश विकृताकृति मर्त्यमुण्ड –
प्रालम्बभृद्भयदवक्त्रविनिर्यदग्निः ।
प्रेतव्रजः प्रति भवन्तमपीरितो यः,
सोऽस्याभवत्प्रतिभवं भवदुःखहेतुः ।।३३।।
छूटा केशोथी विकृतिरूपी जे धरे मुंडमाला,
ने जेना रे! भयद मुखथी नीकळे अग्निज्वाळा;
विकृर्व्यो जे प्रभु! तम प्रति एहवो प्रेतवृंद,
ते तो तेने भवभव थयो संसृति दुःखकंद. ३३.
अर्थ : — हे त्रिभुवनपति! विखरायेला वाळवाळा, भयंकर
आकृतिवाळा, एवा मनुष्योनी खोपरीओनी लांबी लांबी माळाओ धारण
करनार अने जेमना मोढामांथी आगनी ज्वाळा नीकळी रही छे एवा
पिशाचोने जेणे आपना तरफ दोडाव्या ते पिशाचो पण ते दुष्ट कमठने माटे
जन्मोजन्म सांसारिक दुःखोनुं कारण थया. ३३.
धन्यास्त एव भुवनाधिप ये त्रिसंध्य –
माराधयंति विधिवद्विधुतान्यकृत्जाः ।
भक्त्योल्लसत्पुलकपक्ष्मददेहदेशाः,
पादद्वयं तव विभो भुवि जन्मभाजः ।।३४।।
छे धन्य ते ज अवनीमहिं जेह प्राणी,
त्रिसंध्य तेज पद भुवननाथ नाणी!