ततस्तदुचितमेव गत्यन्तरमायुरन्तरञ्च ते प्राप्नुवन्ति । एवं क्षीणाक्षीणाभ्यामपि पुनः पुनर्नवी- भूताभ्यां गतिनामायुःकर्मभ्यामनात्मस्वभावभूताभ्यामपि चिरमनुगम्यमानाः संसरन्त्यात्मानम- चेतयमाना जीवा इति ।।११९।।
गतिनामकर्म अने अन्य आयुषकर्मनुं कारण थाय छे), तेथी तेने उचित ज अन्य गति अने अन्य आयुष तेओ प्राप्त करे छे. आ रीते *क्षीण-अक्षीणपणाने प्राप्त छतां फरीफरीने नवीन उत्पन्न थतां एवां गतिनामकर्म अने आयुषकर्म (प्रवाहरूपे) — जोके तेओ अनात्मस्वभावभूत छे तोपण — चिरकाळ (जीवोनी) साथे साथे रहेतां होवाथी, आत्माने नहि चेतनारा जीवो संसरण करे छे (अर्थात् आत्माने नहि अनुभवनारा जीवो संसारमां परिभ्रमण करे छे).
भावार्थः — जीवोने देवत्वादिनी प्राप्तिमां पौद्गलिक कर्म निमित्तभूत छे तेथी देवत्वादि जीवनो स्वभाव नथी.
[वळी, देव मरीने देव ज थया करे अने मनुष्य मरीने मनुष्य ज थया करे — ए मान्यतानो पण अहीं निषेध थयो. जीवोने पोतानी लेश्याने योग्य ज गतिनाम- कर्म अने आयुषकर्म बंधाय छे अने तेथी तेने योग्य ज अन्य गति-आयुष प्राप्त थाय छे.] ११९.
अन्वयार्थः — [ एते जीवनिकायाः ] आ (पूर्वोक्त) जीवनिकायो [ देहप्रवीचार- माश्रिताः ] देहमां वर्तनारा अर्थात् देहसहित [ भणिताः ] कहेवामां आव्या छे; [ देहविहीनाः सिद्धाः ] देहरहित एवा सिद्धो छे. [ संसारिणः ] संसारीओ [ भव्याः अभव्याः
१७०
*पहेलांनां कर्म क्षीण थाय छे अने पछीनां अक्षीणपणे वर्ते छे.