ജീവലോകസ്തസ്മൈ നിര്വ്യോബാധവിശുദ്ധാത്മതത്ത്വോപലമ്ഭോ–പായാഭിധായിത്വാദ്ധിതം
പരമാര്ഥരസികജനമനോഹാരിത്വാന്മധുരം, നിരസ്തസമസ്തശംകാദിദോഷാസ്പദത്വാദ്വി–ശദം വാക്യം ദിവ്യോ
ധ്വനിര്യേഷാമിത്യനേന സമസ്തവസ്തുയാഥാത്മ്യോപദേശിത്വാത്പ്രേക്ഷാവത്പ്രതീക്ഷ്യത്വമാഖ്യാതമ്. അന്തമതീതഃ
ക്ഷേത്രാനവച്ഛിന്നഃ കാലാനവച്ഛിന്നശ്ച പരമചൈതന്യശക്തിവിലാസലക്ഷണോ ഗുണോ യേഷാമിത്യനേന തു
പരമാദ്ഭുതജ്ഞാനാതിശയപ്രകാശനാദവാപ്തജ്ഞാനാതിശയാനാമപി യോഗീന്ദ്രാണാം വന്ധത്വമുദിതമ്. ജിതോ ഭവ
ആജവംജവോ യൈരിത്യനേന തു കുതകൃത്യത്വപ്രകടനാത്ത ഏവാന്യേഷാമകൃതകൃത്യാനാം ശരണമിത്യുപദിഷ്ടമ്. ഇതി
സര്വപദാനാം താത്പര്യമ്.. ൧..
‘ജിനകീ വാണീ അര്ഥാത ദിവ്യധ്വനി തീന ലോകകോ –ഊര്ധ്വ–അധോ–മധ്യ ലോകവര്തീ സമസ്ത ജീവസമുഹകോ–
നിര്ബാധ വിശുദ്ധ ആത്മതത്ത്വകീ ഉപലബ്ധികാ ഉപായ കഹനേവാലീ ഹോനേസേ ഹിതകര ഹൈ, പരമാര്ഥരസിക ജനോംകേ
മനകോ ഹരനേവാലീ ഹോനേസേ മധുര ഹൈ ഔര സമസ്ത ശംകാദി ദോഷോംകേ സ്ഥാന ദൂര കര ദേനേസേ വിശദ [നിര്മല,
സ്പഷ്ട] ഹൈ’ ––– ഐസാ കഹകര [ജിനദേവ] സമസ്ത വസ്തുകേ യഥാര്ഥ സ്വരൂപകേ ഉപദേശക ഹോനേസേ
വിചാരവംത ബുദ്ധിമാന പുരുഷോംകേ ബഹുമാനകേ യോഗ്യ ഹൈം [അര്ഥാത് ജിനകാ ഉപദേശ വിചാരവംത ബുദ്ധിമാന പുരുഷോംകോ
ബഹുമാനപൂര്വക വിചാരനാ ചാഹിയേ ഐസേ ഹൈം] ഐസാ കഹാ. ‘അനന്ത–ക്ഷേത്രസേ അന്ത രഹിത ഔര കാലസേ അന്ത
രഹിത–––പരമചൈതന്യശക്തികേ വിലാസസ്വരൂപ ഗുണ ജിനകോ വര്തതാ ഹൈ’ ഐസാ കഹകര [ജിനോംകോ] പരമ
അദഭുത ജ്ഞാനാതിശയ പ്രഗട ഹോനേകേ കാരണ ജ്ഞാനാതിശയകോ പ്രാപ്ത യോഗന്ദ്രോംസേ ഭീ വംദ്യ ഹൈ ഐസാ കഹാ. ‘ഭവ
അര്ഥാത് സംസാര പര ജിന്ഹോംനേ വിജയ പ്രാപ്ത കീ ഹൈ’ ഐസാ കഹകര കൃതകൃത്യപനാ പ്രഗട ഹോ ജാനേസേ വേ
ഹീ [ജിന ഹീ] അന്യ അകൃതകൃത്യ ജീവോംകോ ശരണഭൂത ഹൈം ഐസാ ഉപദേശ ദിയാ.– ഐസാ സര്വ പദോംകാ താത്പര്യ
ഹൈ.
ക്യോംകി ദേവോം തഥാ അസുരോംമേം യുദ്ധ ഹോതാ ഹൈ ഇസലിഏ [ദേവാധിദേവ ജിനഭഗവാനകേ അതിരിക്ത] അന്യ കോഈ ഭീ
ദേവ സൌ ഇന്ദ്രോംസേ വന്ദിത നഹീം ഹൈ. [൨] ദൂസരേ, ജിനഭഗവാനകീ വാണീ തീനലോകകോ ശുദ്ധ ആത്മസ്വരൂപകീ
പ്രാപ്തികാ ഉപായ ദര്ശാതീ ഹൈ ഇസലിഏ ഹിതകര ഹൈ; വീതരാഗ നിര്വികല്പ സമാധിസേ ഉത്പന്ന സഹജ –അപൂര്വ
പരമാനന്ദരൂപ പാരമാര്ഥിക സുഖരസാസ്വാദകേ രസിക ജനോംകേ മനകോ ഹരതീ ഹൈ ഇസലിഏ [അര്ഥാത് പരമ
സമരസീഭാവകേ രസിക ജീവോംകോ മുദിത കരതീ ഹൈ ഇസലിഏ] മധുര ഹൈ;