੬੪
] ਪਂਚਾਸ੍ਤਿਕਾਯਸਂਗ੍ਰਹ
[ਭਗਵਾਨਸ਼੍ਰੀਕੁਨ੍ਦਕੁਨ੍ਦ
ਸਂਭਵਤ੍ਸ਼ਟ੍ਸ੍ਥਾਨਪਤਿਤਵ੍ਰੁਦ੍ਧਿਹਾਨਯੋਨਂਤਾਃ. ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਸ੍ਤੁ ਅਵਿਭਾਗਪਰਮਾਣੁਪਰਿਚ੍ਛਿਨ੍ਨਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮਾਂਸ਼ਰੂਪਾ
ਅਸਂਖ੍ਯੇਯਾਃ. ਏਵਂਵਿਧੇਸ਼ੁ ਤੇਸ਼ੁ ਕੇਚਿਤ੍ਕਥਂਚਿਲ੍ਲੋਕਪੂਰਣਾਵਸ੍ਥਾਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਸਰ੍ਵਲੋਕਵ੍ਯਾਪਿਨਃ, ਕੇਚਿਤ੍ਤੁ
ਤਦਵ੍ਯਾਪਿਨ ਇਤਿ. ਅਥ ਯੇ ਤੇਸ਼ੁ ਮਿਥ੍ਯਾਦਰ੍ਸ਼ਨਕਸ਼ਾਯਯੋਗੈਰਨਾਦਿਸਂਤਤਿਪ੍ਰਵ੍ਰੁਤ੍ਤੈਰ੍ਯੁਕ੍ਤਾਸ੍ਤੇ ਸਂਸਾਰਿਣਃ, ਯੇ
ਵਿਮੁਕ੍ਤਾਸ੍ਤੇ ਸਿਦ੍ਧਾਃ, ਤੇ ਚ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਕਂ ਬਹਵ ਇਤਿ.. ੩੧–੩੨..
ਜਹ ਪਉਮਰਾਯਰਯਣਂ ਖਿਤ੍ਤਂ ਖੀਰੇ ਪਭਾਸਯਦਿ ਖੀਰਂ.
ਤਹ ਦੇਹੀ ਦੇਹਤ੍ਥੋ ਸਦੇਹਮਿਤ੍ਤਂ ਪਭਾਸਯਦਿ.. ੩੩..
ਯਥਾ ਪਦ੍ਮਰਾਗਰਤ੍ਨਂ ਕ੍ਸ਼ਿਪ੍ਤਂ ਕ੍ਸ਼ੀਰੇ ਪ੍ਰਭਾਸਯਤਿ ਕ੍ਸ਼ੀਰਮ੍.
ਤਥਾ ਦੇਹੀ ਦੇਹਸ੍ਥਃ ਸ੍ਵਦੇਹਮਾਤ੍ਰਂ ਪ੍ਰਭਾਯਸਤਿ.. ੩੩..
ਏਸ਼ ਦੇਹਮਾਤ੍ਰਤ੍ਵਦ੍ਰਸ਼੍ਟਾਂਤੋਪਨ੍ਯਾਸਃ.
-----------------------------------------------------------------------------
ਪ੍ਰਵਾਹਰੂਪਸੇ ਪ੍ਰਵਰ੍ਤਮਾਨ ਮਿਥ੍ਯਾਦਰ੍ਸ਼ਨ–ਕਸ਼ਾਯ–ਯੋਗ ਸਹਿਤ ਹੈਂ ਵੇ ਸਂਸਾਰੀ ਹੈਂ, ਜੋ ਉਨਸੇ ਵਿਮੁਕ੍ਤ ਹੈਂ [ਅਰ੍ਥਾਤ੍
ਮਿਥ੍ਯਾਦਰ੍ਸ਼ਨ–ਕਸ਼ਾਯ–ਯੋਗਸੇ ਰਹਿਤ ਹੈਂ] ਵੇ ਸਿਦ੍ਧ ਹੈਂ; ਔਰ ਵੇ ਹਰ ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਜੀਵ ਬਹੁਤ ਹੈਂ [ਅਰ੍ਥਾਤ੍
ਸਂਸਾਰੀ ਤਥਾ ਸਿਦ੍ਧ ਜੀਵੋਂਮੇਂਸੇ ਹਰਏਕ ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਜੀਵ ਅਨਨ੍ਤ ਹੈਂ].. ੩੧–੩੨..
ਗਾਥਾ ੩੩
ਅਨ੍ਵਯਾਰ੍ਥਃ– [ਯਥਾ] ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ [ਪਦ੍ਮਰਾਗਰਤ੍ਨਂ] ਪਦ੍ਮਰਾਗਰਤ੍ਨ [ਕ੍ਸ਼ੀਰੇ ਕ੍ਸ਼ਿਪ੍ਤਂ] ਦੂਧਮੇਂ ਡਾਲਾ ਜਾਨੇ
ਪਰ [ਕ੍ਸ਼ੀਰਮ੍ ਪ੍ਰਭਾਸਯਤਿ] ਦੂਧਕੋ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਤਾ ਹੈ, [ਤਥਾ] ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ [ਦੇਹੀ] ਦੇਹੀ [ਜੀਵ]
[ਦੇਹਸ੍ਥਃ] ਦੇਹਮੇਂ ਰਹਤਾ ਹੁਆ [ਸ੍ਵਦੇਹਮਾਤ੍ਰਂ ਪ੍ਰਭਾਸਯਤਿ] ਸ੍ਵਦੇਹਪ੍ਰਮਾਣ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਟੀਕਾਃ– ਯਹ ਦੇਹਪ੍ਰਮਾਣਪਨੇਕੇ ਦ੍ਰਸ਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਾ ਕਥਨ ਹੈ [ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਯਹਾਁ ਜੀਵਕਾ ਦੇਹਪ੍ਰਮਾਣਪਨਾ ਸਮਝਾਨੇਕੇ
ਲਿਯੇ ਦ੍ਰਸ਼੍ਟਾਨ੍ਤ ਕਹਾ ਹੈ].
--------------------------------------------------------------------------
ਯਹਾਁ ਯਹ ਧ੍ਯਾਨ ਰਖਨਾਂ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ ਦ੍ਰਸ਼੍ਟਾਨ੍ਤ ਔਰ ਦਾਰ੍ਸ਼੍ਟਾਂਨ੍ਤ ਅਮੁਕ ਅਂਸ਼ੋਮੇਂ ਹੀ ਏਕ–ਦੂਸਰੇਕੇ ਸਾਥ ਮਿਲਤੇ ਹੈਂ [–
ਸਮਾਨਤਾਵਾਲੇ] ਹੋਤੇ ਹੈਂ, ਸਰ੍ਵ ਅਂਸ਼ੋਮੇਂ ਨਹੀਂ.
ਜ੍ਯਮ ਦੂਧਮਾਂ ਸ੍ਥਿਤ ਪਦ੍ਮਰਾਗਮਣਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ੇ ਦੂਧਨੇ,
ਤ੍ਯਮ ਦੇਹਮਾਂ ਸ੍ਥਿਤ ਦੇਹੀ ਦੇਹਪ੍ਰਮਾਣ ਵ੍ਯਾਪਕਤਾ ਲਹੇ. ੩੩.