૫૫૦ ]
યોગીન્દુદેવવિરચિતઃ
[ અધિકાર-૨ઃ દોહા-૨૧૩
णिय-मणे फु रइ यस्य निजमनसि स्फु रति प्रतिभाति । किं कर्मतापन्नम् । तं तत्तं तत्तत्त्वम् ।
कथंभूतम् । शुद्धं रागादिरहितम् । पुनरपि कथंभूतं यत् । जं तत्तं णाण-रूवं यदात्मतत्त्वं
ज्ञानरूपम् । पुनरपि किंविशिष्टं यत् । णिच्च झायंति नित्यं ध्यायन्ति । क्व चित्त मनसि ।
के ध्यायन्ति । परम-मुणि-गणा परममुनिसमूहाः । पुनरपि किंविशिष्टं यत् । जं तत्तं देह-
चत्तं यत्परमात्मतत्त्वं देहत्यक्तं देहाद्भिन्नम् । पुनरपि कथंभूतं यत् । णिवसइ निवसति । क्व ।
भुवणे सव्व-देहीण देहे त्रिभुवने सर्वदेहिनां संसारिणां देहे । पुनरपि कीद्रशं यत् । जं तत्ते
दिव्व-देहं यत् शुद्धात्मतत्त्वं दिव्यदेहं दिव्यं केवलज्ञानादिशरीरम् । शरीरमिति कोऽर्थः ।
स्वरूपम् । पुनश्च कीद्रशं यत् । तिहुयण-गुरुगं अव्याबाधानन्तसुखादिगुणेन त्रिभुवनादपि गुरुं
पूज्यमिति त्रिभुवनगुरुकम् । पुनरपि किंरूपं यत् । सिज्झए सिद्धयति निष्पत्तिं याति । क्व ।
संत-जीवे ख्यातिपूजालाभादिसमस्तमनोरथविकल्पजालरहितत्वेन परमोपशान्त जीवस्वरूपे
इत्यभिप्रायः ।।२१३।।
अथ ग्रन्थस्यावसाने मङ्गलार्थमाशीर्वादरूपेण नमस्कारं करोति —
३४५) परम-पय-गयाणं भासओ दिव्व-काओ
मणसि मुणिवराणं मुक्खदो दिव्व – जोओ ।
કરે છે, જે પરમાત્મતત્ત્વ દેહથી ભિન્ન છે અને ત્રણ લોકમાં સર્વ સંસારી પ્રાણીઓના દેહમાં
રહે છે, જે શુદ્ધાત્મતત્ત્વ દિવ્યદેહ છે-કેવળજ્ઞાનાદિ શરીર છે-દિવ્ય અર્થાત્ કેવળજ્ઞાનાદિ, શરીર
અર્થાત્ સ્વરૂપ છે, જે તત્ત્વ અવ્યાબાધ, અનંત સુખાદિ ગુણોથી ત્રણ લોકથી પણ ગુરુ છે-પૂજ્ય
છે અને જે તત્ત્વ ખ્યાતિ, પૂજા, લાભ આદિથી માંડીને સમસ્ત મનોરથરૂપ વિકલ્પજાળથી રહિત
હોવાને લીધે પરમશાંતજીવસ્વરૂપમાં સિદ્ધ થાય છે અર્થાત્ નિષ્પત્તિને પામે છે તે મુક્તિને પામે
છે, એ અભિપ્રાય છે. ૨૧૩.
હવે, ગ્રંથના અંતે મંગળાર્થે આશીર્વાદરૂપે નમસ્કાર કરે છેઃ —
पाता है । अव्याबाध अनंतसुख आदि गुणोंकर वह तत्त्व तीन लोकका गुरु है, संतपुरुषोंके ही
हृदयमें वह तत्त्व सिद्ध होता है । कैसे हैं संत ? जो अपनी बड़ाई, अपनी प्रतिष्ठा और लाभादि
समस्त मनोरथों और विकल्पजालोंसे रहित हैं, जिन्होंने अपना स्वरूप परमशांतभावरूप पा लिया
है ।।२१३।।
आगे ग्रंथके अन्तमंगलके लिये आशीर्वादरूप नमस्कार करते हैं —