दंसणु इत्यादि । दंसणु केवलदर्शनं णाणु केवलज्ञानं अणंत-सुहु अनन्तसुखम्
एतदुपलक्षणमनन्तवीर्याद्यनन्तगुणाः समउ ण तुट्टइ एतद्गुणकदम्बकमेकसमयमपि यावन्न त्रुटयति
न नश्यति जासु यस्य मोक्षपर्यायस्याभेदेन तदाधारजीवस्य वा सो पर तदेव केवलज्ञानादिस्वरूपं
सासउ मोक्ख-फलु शाश्वतं मोक्षफलं भवति । बिज्जउ अत्थि ण तासु तस्यानन्तज्ञानादि-
मोक्षफलस्यान्यद् द्वितीयमधिकं किमपि नास्तीति । अयमत्र भावार्थः । अनन्तज्ञानादिमोक्षफलं
ज्ञात्वा समस्त रागादित्यागेन तदर्थमेव निरन्तरं शुद्धात्मभावना कर्तव्येति ।।११।। एवं द्वितीय-
महाधिकारे मोक्षफलकथनरूपेण स्वतन्त्रसूत्रमेकं गतम् ।
अथानन्तरमेकोनविंशतिसूत्रपर्यन्तं निश्चयव्यवहारमोक्षमार्गव्याख्यानस्थलं कथ्यते तद्यथा —
१३८) जीवहँ मोक्खहँ हेउ वरु दंसणु णाणु चरित्तु ।
ते पुणु तिण्णि वि अप्पु मुणि णिच्छएँ एहउ वुत्तु ।।१२।।
जीवानां मोक्षस्य हेतुः वरं दर्शनं ज्ञानं चारित्रम् ।
तानि पुनः त्रीण्यपि आत्मानं मन्यस्व निश्चयेन एवं उक्त म् ।।१२।।
दूसरा मोक्षफल नहीं है, और इससे अधिक दूसरी वस्तु कोई नहीं है ।
भावार्थ : — मोक्षका फल अनंतज्ञानादि जानकर समस्त रागादिकका त्याग करके
उसीके लिये निरंतर शुद्धात्माकी भावना करनी चाहिये ।।११।।
इसप्रकार दूसरे महाधिकारमें मोक्ष – फलके कथनकी मुख्यताकर एक दोहा – सूत्र
कहा ।
आगे उन्नीस दोहापर्यंत निश्चय और व्यवहार मोक्ष – मार्गका व्याख्यान करते हैं —
गाथा – १२
अन्वयार्थ : — [जीवानां ] जीवों के [मोक्षस्य हेतुः ] मोक्षके कारण [वरं ] उत्कृष्ट
भावार्थः — मोक्षनुं अनंतज्ञानादिरूप फळ जाणीने समस्त रागादिना त्यागथी तेना अर्थे
ज निरंतर शुद्धात्मानी भावना करवी जोईए. ११.
ए प्रमाणे बीजा महाधिकारमां मोक्षफळना कथनरूपे स्वतंत्र एक दोहकसूत्र समाप्त थयुं.
त्यार पछी ओगणीस सूत्रो सुधी निश्चयव्यवहारमोक्षमार्गना व्याख्याननुं स्थळ कहे
छेः — ते आ प्रमाणेः —
अधिकार-२ः दोहा-१२ ]परमात्मप्रकाशः [ २१९