Shri Digambar Jain Swadhyay Mandir Trust, Songadh - 364250
ஶ்ரீ திகஂபர ஜைந ஸ்வாத்யாயமஂதிர ட்ரஸ்ட, ஸோநகட - ௩௬௪௨௫௦
ஸூத்ரோ சே, (௩) த்யாரபசீ பரமாத்மப்ரகாஶ நாமநீ முக்யதாதீ ‘‘सयलहं कम्महं दोसहं’’ இத்யாதி
த்ரண ஸூத்ரோ சே, (௪) பசீ ஸித்தபதநீ முக்யதாதீ ‘‘झाणें कम्मक्खउ करिवि’’ இத்யாதி த்ரண
ஸூத்ரோ சே, (௫) த்யாரபசீ பரமாத்மப்ரகாஶநா ஆராதக புருஷோநா பளநா கதநநீ முக்யதாதீ
‘‘जे परमप्पपयासु मुणि’’ இத்யாதி த்ரண ஸூத்ரோ சே, (௬) த்யாரபசீ பரமாத்மப்ரகாஶநீ ஆராதநாநே
யோக்ய புருஷோநா கதநநீ முக்யதாதீ ‘जे भवदुक्खहं’ இத்யாதி த்ரண ஸூத்ரோ சே, (௭) த்யாரபசீ
பரமாத்மப்ரகாஶஶாஸ்த்ரநா பளநா கதநநீ முக்யதாதீ அநே உத்ததபணாநா (கர்வநா) த்யாகநீ முக்யதாதீ
‘लक्खणछंद’ இத்யாதி த்ரண ஸூத்ரோ சே.
ஏ ப்ரமாணே சோவீஶ தோஹக ஸூத்ரோநீ ஏக சூலிகாநா அஂதமாஂ ஸாத ஸ்தளோ ஸமாப்த தயாஂ.
(ஏ ரீதே தே மஹாதிகாரோமாஂ அஂதர ஸ்தள அநேக சே. ) ஏ ரீதே ப்ரதமபாதநிகா
ஸமாப்த தஈ, (ஏ ரீதே பரிபாடீநோ ஏக க்ரம கஹ்யோ.) அதவா அந்ய ப்ரகாரே பீஜீ பாதநிகா
கஹேவாமாஂ ஆவே சே. தே ஆ ப்ரமாணே : — பஹேலா அதிகாரமாஂ ப்ரதம தோ ப்ரக்ஷேபக ஸூத்ரோநே சோடீநே
பஹிராத்மா, அந்தராத்மா, அநே பரமாத்மாநா கதநரூபே ஏகஸோத்ரேவீஸ ஸூத்ரோ ஸுதீ வ்யாக்யாந
परमात्मप्रकाशनाममुख्यत्वेन ‘सयलहं कम्महं दोसहं’ इत्यादि सूत्रत्रयम्, अथ सिद्धपदमुख्यत्वेन
‘झाणें कम्मक्खउ करिवि’ इत्यादि सूत्रत्रयं, तदनन्तरं परमात्मप्रकाशाराधकपुरुषाणां
फ लकथनमुख्यत्वेन ‘जे परमप्पपयासु मुणि’ इत्यादिसूत्रत्रयम्, अत ऊर्ध्वं
परमात्मप्रकाशाराधनायोग्यपुरुषकथनमुख्यत्वेन ‘जे भवदुक्खहं’ इत्यादिसूत्रत्रयम्’ अथानन्तरं
परमात्मप्रकाशशास्त्रफ लकथनमुख्यत्वेन तथैवौद्धत्यपरिहारमुख्यत्वेन च ‘लक्खणछंद’ इत्यादि
सूत्रत्रयम् । इति चतुर्विंशतिदोहकसूत्रैकचूलिकावसाने सप्त स्थलानि गतानि । एवं प्रथमपातनिका
समाप्ता । अथवा प्रकारान्तरेण द्वितीया पातनिका कथ्यते । तद्यथा
– प्रथमतस्तावद्बहिरात्मान्तरात्मपरमात्मकथनरूपेण प्रक्षेपकान् विहाय त्रयोविंशत्यधिक-
௬ ]யோகீந்துதேவவிரசித: [ பாதநிகா
तीन दोहे, परमात्मप्रकाशनामकी मुख्यताकर ‘सयलहं दोसहं’ इत्यादि तीन दोहे, सिद्धपदकी
मुख्यताकर ‘झाणें कम्मक्खउ करिवि’ इत्यादि तीन दोहे, परमात्मप्रकाशके आराधक पुरुषोंको
फ लके कथनकी मुख्यताकर ‘जे परमप्पपयास मुणि’ इत्यादि तीन दोहे, परमात्मप्रकाशकी
आराधनाके योग्य पुरुषोंके कथनकी मुख्यताकर ‘जो भवदुक्खहं’ इत्यादि तीन दोहे, और
परमात्मप्रकाशशास्त्रके फ लके कथनकी मुख्यताकर तथा गर्वके त्यागकी मुख्यताकर ‘लक्खण
छंद’ इत्यादि तीन दोहे हैं । इस प्रकार चूलिकाके अंतमें चौबीस दोहोंमें सात स्थल कहे गये
हैं । इस तरह तीन महाअधिकारोंमें अंतर स्थल अनेक हैं । एक तो इस प्रकार पातनिका कही,
अथवा अन्य तरह कथनकर दूसरी पातनिका कहते है — पहले अधिकारमें बहिरात्मा, अंतरात्मा